Яритилиш
3 Йәһва Худа яратқан дала һайванлириниң һәммисиниң арисида илан әң еһтиятлиқ еди. Илан аялға сөз қилип: «Худа расттинла силәргә бағдики барлиқ дәрәқләрдин йемәңлар, дедиму?»— дәп сориди. 2 Аял иланға җавап берип: «Бағдики дәрәқләрниң мевилирини йесәк болиду. 3 Амма бағниң оттурисидики дәрәқниң мевилири тоғрисида Худа: “Өлүп кәтмәслигиңлар үчүн униңдин йемәңлар һәм униңға тәгмәңлар”, дегән»,— деди. 4 Шунда илан аялға: «Яқ, силәр өлмәйсиләр. 5 Һалбуки, Худа шуни билидуки, силәр униңдин йегән күндә көзлириңлар ечилиду вә силәр яхши вә яманни билидиған Худадәк болисиләр»,— деди.
6 Шуниң билән аял дәрәқниң ғиза үчүн яхшилиғини һәм көзгә тартимлиқ екәнлигини вә дәрәққә қарашниң өзи йеқимлиқ болғанлиғини көрди. Аял униң мевисини елип йеди. Андин ери униң билән болғанда, униңғиму бәрди вә уму йеди. 7 Шу чағда иккилисиниң көзлири ечилди вә улар ялиңач екәнлигини чүшәнди. Шуңлашқа улар әнҗир йопурмақлирини тикип, өзлиригә япқуч қилип тартти.
8 Бираз вақиттин кейин улар бағда күнниң салқин мәзгилидә жүргән Йәһва Худаниң авазини аңлиди. Шунда инсан аяли билән Йәһва Худадин бағниң дәрәқлири арисиға мөкүвалди. 9 Йәһва Худа болса инсанни чақирип: «Сән нәдә?»— дәвататти. 10 Ахирида инсан: «Мән бағда Сениң авазиңни аңлап қорқуп кәттим, чүнки мән ялиңач, шуңа мөкүвалдим»,— деди. 11 Шунда Худа униңдин: «Ким саңа сениң ялиңач екәнлигиңни ейтти? Мән саңа йемә дәп буйриған дәрәқтин йемигәнсән?»— дәп сориди. 12 Инсан җававән: «Мениң билән болсун дәп, Сән маңа бәргән аял — шу маңа дәрәқтин мевини бәргән еди һәм мән йедим»,— деди. 13 Шу чағда Йәһва Худа аялдин: «Бу немә қилғиниң?»— дәп сориди. Аял җававән: «Илан... шу мени алдиди һәм мән йедим»,— деди.
14 Йәһва Худа иланға: «Буни қилғиниң үчүн, барлиқ өй җаниварлири һәм дала һайванлири арисида сән ләнәткә учридиң. Һаятиңниң барлиқ күнлиридә сән қосиғиңда йәр беғирлап жүрисән һәм топа-чаңни йәйсән. 15 Мән шундақ қилимәнки, сениң һәм аялниң арисида, сениң нәслиң һәм аялниң әвлади арисида дүшмәнлик болиду. У сениң бешиңни йәнчийду, сән болсаң униң тапинини чақисән»,— деди.
16 Худа аялға: «Мән һамилдарлиғиңниң азавини күчәйтимән, ағриқ ичидә пәрзәнтләрни туғисән, сениң ериңға болған ишқиң күчлүк болиду һәм ериң үстүңдин һөкүмранлиқ қилиду»,— деди.
17 Андин у Адәм атиға: «Сән аялиңниң сөзигә қулақ салғанлиғиңдин вә Мән саңа: “Униңдин йемә”, дәп буйриған дәрәқтин йегиниң үчүн, йәр-зимин ләнәткә учриди. Һаятиңниң барлиқ күнлиридә йәрниң мевилирини җапада йәйсән. 18 У саңа тикән билән һарам чөпни өстүриду вә сән дала өсүмлүклири билән озуқлинисән. 19 Топиға қайтқичә үз-көзүң тәргә чөмүп, нан йәйсән, чүнки сән топидин елинғансән. Сәвәви, сән йәр тописидур һәм топиға қайтисән»,— деди.
20 Шуниңдин кейин Адәм ата аялини Һава дәп атиди, чүнки у яшаватқан һәммисиниң аниси болуши лазим еди. 21 Йәһва Худа Адәм ата вә униң аяли үчүн териләрдин узун кийим қилип, уларни кийдүрди. 22 Йәһва Худа сөз қилип: «Әнди Бизниң биримиздәк инсан яхши билән яманни билидиған болди. Қолини сунуп, техи һаятлиқ дәриғидин мевини елип йәп, мәңгү яшап қалмисун...»,— деди. 23 Бу сөзләрдин кейин Йәһва Худа Адәм атини өзи елинған йәргә ишлиши үчүн, Ерәм бағдин чиқиривәтти. 24 У инсанни қоғлаветип, Ерәм беғиниң шәрқий тәрипидә, һаятлиқ дәриғигә йолни күзитиш үчүн, хурабинларни вә пеқираватқан биси отлуқ қилични қойди.