Тимотийға 2-хәт
2 Демәк, оғлум, Мәсиһ Әйса билдүриватқан мол меһирликтин буниңдин кейинму күч алғин. 2 Көплигән гувачилар арисида мениңдин аңлиғанларни башқилирини шундақла үгитишкә ярамлиқ болудиған садиқ адәмләргә йәткүз. 3 Мәсиһ Әйсаниң шанлиқ әскиридәк, несивәңгә чүшүватқан азап-оқубәтләргә төзүмлүк бол. 4 Һечқандақ әскәр уни һәрбий хизмәткә алғанниң мақуллишиға еришиш үчүн, кирим әкелидиған күндилик тирикчилик ишлириға арилашмайду. 5 Шуниңдәкла мусабиқиларға қатнишиватқан киши, әгәр қаидиләр бойичә мусабиқилашмиса, мукапатқа еришәлмәйду. 6 Меһнәткәш дехан мевиләрдин биринчи болуп дәм тартиши керәк. 7 Ейтқанлирим үстидин дайим мулаһизә жүргүз вә Һакимдаримиз саңа һәммә нәрсидә чүшиник бериду.
8 Мән вәз қиливатқан хуш хәвәргә уйғун, Әйса Мәсиһ өлүмдин тирилгинини вә Давутниң әвладидин болғанлиғини әстә тут. 9 Әшу хуш хәвәр үчүн мән һәтта җинайәтчидәк кишәнлинип, зинданда зулумлуқ тартиватимән. Бирақ Худаниң сөзи кишәнләнмәйду! 10 Шуңлашқа талланғанлар үчүн, уларниңму мәңгү шөһрәт һәм қутқузулушқа Мәсиһ Әйса билән бирликни тепишиға, тәқабиллиқни сақлаватимән. 11 Тоғра сөзләр: һәқиқәтән, әгәр биз биллә өлгән болсақ, у чағда биллә яшаймиз. 12 Әгәр тәқабиллиқни сақлисақ, биллә падишалиқ қилимиз. Әгәр униңдин ваз кәчсәк, уму биздин ваз кечиду. 13 Әгәр биз садиқ болмисақ, у садиқ болуп қалиду, чүнки у өзидин ваз кечәлмәйду.
14 Бу тоғрилиқ Худа алдида уларни сөзләр үчүн талаш-тартишларға чүшмәсликкә агаһландурғин, чүнки бу тамамән пайдисиз вә тиңшиғучилар үчүн һалакәтлик. 15 Худаға өзәңни мақулланған, һәқиқәт сөзини дурус йәткүзүдиған, һечнәрсә үчүн иза тартмайдиған ишчи болуп көрситишиң үчүн, барлиқ имканийәтни қилғин. 16 Муқәддәсликни булғайдиған қуруқ гәпләрдин өзәңни чәткә тарт, чүнки бундақ гәпләрни қилғучилар рәзилликтә бара-бара техиму утуқлуқ болиду 17 вә уларниң сөзи гангрена ярисидәк тарқилип кетиду. Уларниң җүмлидин Һиминей вә Филит. 18 Бу кишиләр тирилиш өтүп кәтти, дәп һәқиқәттин чәтниди вә бәзиләрниң етиқатини вәйран қиливатиду. 19 Шундақтиму Худаниң мәккәм һули турмақта вә униңда мундақ тамға бар: «Йәһва Униңға мәнсүпләрни билиду» вә «Йәһваниң исмини чақириватқан һәрбирси һәққанийсизлиқни рәт қилсун».
20 Йоған өйдә пәқәт алтун-күмүч қачиларла болуп қалмай, шундақла яғач вә сапал қачиларму болиду, бирлири — шәрәплик мәхсәткә қолланса, йәнә бирлири — әрзимәс мәхсәткә қоллинилиду. 21 Әгәр бирси ахирқилардин өзини нери тутса, у шәрәплик қоллинилидиған, муқәддәсләнгән, һәрқандақ яхши ишқа тәйяр, өз Егиси үчүн пайдилиқ қача болиду. 22 Шуңа яшлиққа хас арзу-һәвәсләрдин қач, әксичә, Рәббимизни пак қәлбидин чақириватқанлар билән течлиққа, меһир-муһәббәткә, етиқатқа, һәққанийлиққа интилғин.
23 Униңдин ташқири, ахмақ вә надан сорақларниң талаш-тартишларни туғдуридиғанлиғини билгәнликтин, уларни рәт қил. 24 Рәббимизниң қули җедәлләргә арилашмаслиғи керәк, әксичә, һәммиси билән юмшақ, тәлим беришкә қабилийәтлик болуши, адилсизлиққа дуч кәлгәндә өзини тутуши лазим. 25 У дүшмәнләрчә қарайдиғанларға мулайимлиқ билән нәсиһәт қилиши керәк. Мүмкин, Худа уларға һәқиқәтни дурус чүшиниши үчүн, товва қилишни берәр. 26 Һәм улар Иблисниң ирадисини орунлаш үчүн тирик тутулғинини көрүп, өзлиригә келип, униң қилтиғидин азатлинар.