Зәбур
10 Йәһва, немишкә нери турисән? Азаплиниш
Вақтида немишкә Сән йошурунисән?
2 Яманниң тәкәббурлиғидин мулайим қийналмақта
Вә саддиләр рәзилниң мәккарлиғиға тутулмақта,
3 Чүнки вәһши көңлиниң хаһиши билән
Махтанмақта вә булаңчиму мақулланмақта.
נ [Нун]
Рәзил өз һакавурлиғида Йәһвани
4 Көзгә илмайду: «У қаримайду!»
Униң ойлирида Худа йоқтур.
5 Һәр вақитта униң йоллири қиңғир, У гүллинип
Яшайду. Сениң қарарлириң униңға ят,
Өз рәқиплирини у яратмайду.
6 Қәлбидә: «Тәврәнмәймән, маңа әвлаттин-әвлатқичә
Яманлиқ болмайду»,— дәп ойлайду.
פ [Пе]
7 Еғизи қарғиш, ялғанчилиқ вә һақарәткә толған,
Тилиниң астида азап билән һалакәт бардур.
8 Дайим марап олтириду, көрүнмәйдиған җайларда
У бегуна кишини өлтириду.
ע [Айин]
Гадайға көз қирини селип туриду.
9 Шир угисида ятқандәк, у қоршавта мөкүп ятиду.
Гадайни әсиргә елиш үчүн марап,
Уни торға чүшириду.
10 У бечарә егилип, көплири билән
Униң тирнақлирида қийнилиду.
11 Явуз көңлидә: «Худа гунани унтуди, йүзини
Япти, һечқачан көрмәйду»,— дәйду.
ק [Коф]
12 Йәһва Тәңрим, турғина! Қолуңни көтирип,
Езилгәнни әскә алғина.
13 Немигә рәзил Худани тәңситмәйду?
Жүригидә: «Соримайду!»— дәйду.
ר [Реш]
14 Сән көрисән, чүнки Сән рәнҗиш билән тәқипни
Алиқиниңға язисән. Бечарә һәм житим Саңа
Өзини тапшуриду, Сән уларниң Ярдәмчиси.
ש [Шин]
15 Зулумниң булҗуңини үзүвәткинә. Униң ярамсиз
Ишлири үчүн уни җазалиғина. Ундақ ишлар
Башқа тепилмисуңчу.
16 Йәһва — мәңгүлүкниң та әбәт Падишаси!
Бутпәрәс хәлиқләр Униң зиминидин йоқилиду.
ת [Тав]
17 Йәһва! Жугачларниң хаһишини Сән аңлайсән
Вә уларниң жүрәклирини мустәһкәмләп,
Уларниң қулақлирини ачисән.
18 Шундақ қилип, житим билән езилгәнни адил
Сотлайсән. Сәвәви, өлүмгә сазавәр киши, топидин
Болған инсан, һечкимни қорқатмиши лазим.