Әлчиләр
2 Әллигинчи күни байрими нишанлиниватқан вақитта шагиртларниң һәммиси бир җайға жиғилған еди. 2 Туюқсиз асмандин қаттиқ шамалниң бир авази аңлинип, улар олтарған өйни пүтүнләй толтурди. 3 Шуңа улар ялқунлап турған тилға охшаш бир нәрсиләрниң пәйда болғинини вә бөлүнүп, һәрбириниң үстигә бирталдин чүшкинини көрди. 4 Нәтиҗидә, шагиртлар һәммәйлән муқәддәс роһқа чөмүп, һәрхил тилларда сөзләшкә башлиди. Улар роһ бәргән қабилийәт түпәйли сөзлиди.
5 Шу чағда Йерусалимда әрш астидики һәрхил хәлиқләрдин кәлгән Худадин қорқудиған йәһудийлар бар еди. 6 Бу авазни аңлиғанда, көпчилик у йәргә жиғилди. Шагиртлар уларниң ана тилида сөзлишиватқанлиғини аңлап, у адәмләр бу һадисини чүшинәлмәй қелишти. 7 Улар наһайити һәйран болуп, бир-биригә мундақ дейишти: «Қараңлара, бу сөзләватқан кишиләрниң һәммиси җәлилийәликләр әмәсму? 8 Ундақ болса, қандақларчә һәрбиримиз уларниң бизниң ана тилимизда сөзлишиватқинини аңлаватимиз? 9 Парфиялиқлар, мидиялиқлар, еламлиқлар, Месопотамийә, Йәһудийә, Кападокия, Понт вә Асия, 10 Фригия, Памфилия, Мисир вә Ливийәниң Киренаға йеқин өлкилиридин, шундақла Римдин кәлгәнләр, йәһудийлар вә йәһудий диниға киргәнләр, 11 критлиқлар вә әрәпләр — һәммимиз уларниң ана тилимизда Худаниң улуқ ишлири һәққидә сөзләватқинини аңлаватимиз». 12 Буниңдин барлиғи тәәҗҗүплинип, бир-биридин: «Бу қандақ ишту?»— дейишти. 13 Башқилири болса мәсхирә қилишип: «Булар шараптин убдан ичкән охшайду»,— дейишти.
14 Шуңа Петрус 11 әлчи билән биллә туруп, жуқури авазда төвәнки сөзләрни ейтти: «Йәһудийәликләр вә Йерусалимниң турғунлири, сөзлиримгә қулақ селип, немиләр болуватқинини билип қоюңлар. 15 Бу адәмләр силәр ойлиғандәк мәс болғини йоқ, чүнки һазир техи әтигәнликниң саат тоққузи болди. 16 Әслидә бу вақиә һәққидә Йоел пәйғәмбәр мундақ дәп бәшарәт қилған: 17 “Ахирқи күнләрдә,— дәйду Худа,— Мән һәрқандақ инсанға Өз роһумни яғдурумән. Шу чағда оғул-қизлириңлар бәшарәт қилиду, жигитлириңлар вәһийләрни, яшанғанлар чүшләрни көриду. 18 Шу күнләрдә һәтта әр-аял қулларғиму Өз роһумдин төкимән һәм уларму бәшарәт қилиду. 19 Мән асманда карамәтләрни көрситимән вә төвәндә, зиминдиму, аламәтләр: қан, от вә ис-түтәкләр болиду. 20 Йәһваниң улуқ вә шәрәплик күниниң келишидин авал қуяш зулмәткә вә ай қанға айлиниду. 21 Һәм Йәһваниң исмини чақириватқан һәрбир адәм қутқузулиду”.
22 Исраиллиқлар, сөзлиримгә қулақ селиңлар! Өзәңлар билидиғандәк, Худа насирәлик Әйсани силәргә очуқ тонутуп, униң арқилиқ араңларда көплигән қудрәтлик ишлар, мөҗүзиләр вә аламәтләрни көрсәтти. 23 Силәр болсаңлар уни қанунсиз кишиләрниң қолиға тапшуруп, түврүккә миқлитип өлтүрдиңлар. Әсли, Худа Өз ирадиси һәм алдин-ала көзлиши бойичә бу кишиниң қолға елинишини бәлгүләп қойған еди. 24 Бирақ Худа уни өлүм кишәнлиридин әркин қилип тирилдүрди, чүнки өлүм уни әсиргә елип, давамлиқ тутуши мүмкин әмәс еди. 25 Давут пәйғәмбәр ейтқинидәк: “Йәһва дайим көз алдимда, У мениң оң тәрипимдә болғанлиқтин, мән һәргиз тәврәнмәсмән. 26 Буниңдин қәлбим шатлиққа, тилим хурсәнликкә толди. Һәтта тенимму үмүт билән яшайду, 27 чүнки Сән мени қәбирдә ташлап кәтмәйсән, вападар хизмәтчиңниң чиришиға йол қоймайсән. 28 Сән маңа һаят йолини ечип бәрдиң, көз алдиңда болғинимда мени шат-хорам қилисән”.
29 Бурадәрләр, әҗдадимиз Давут вапат болуп дәпин қилинди вә униң қәбри һазирғичә мошу йәрдә екәнлиги һәққидә ишәшлик ейтишқа болиду. 30 У пәйғәмбәр болғанлиқтин, Худа униң әвлатлиридин бирини тәхткә олтарғузушқа қәсәм ичкәнлигини билгән. 31 Шуңлашқа Мәсиһниң тирилишини, йәни қәбирдә қалмаслиғини вә тениниң чиримаслиғини алдин-ала билип, мәлум қилған. 32 Бу Әйсани Худа тирилдүрди вә мошу йәрдики һәммимиз буниңға гувачимиз. 33 Демәк, у шан-шәрәпкә егә болуп, Худаниң оң тәрипигә олтарди вә Атисидин вәдиләнгән муқәддәс роһни елип, өзәңлар көрүватқандәк вә аңлаватқандәк, у шу роһни бизгә яғдурди. 34 Давут өзи асманға көтирилмигән, амма мундақ дегән: “Йәһва мениң Һакимдаримға: 35 “Мән дүшмәнлириңни айиғиңниң астиға қоймиғичә, Мениң оң тәрипимдә олтар”. 36 Шундақ екән, силәр түврүккә миқлап өлтүргән Әйсани Худа Өзи Һакимдар вә Мәсиһ қилип тайинлиғинини пүтүн Исраил өйи яхшилап билип қойсун!»
37 Буни аңлиғанларниң жүрәклиригә худди хәнҗәр санчилғандәк болди вә улар Петрус билән башқа әлчиләргә мураҗиәт қилип: «Бурадәрләр, биз немә қилишимиз керәк?»— дәп сорашти. 38 Петрус уларға: «Товва қилиңлар вә гуналириңлар кәчүрүлүши үчүн, һәрқайсиңлар Әйса Мәсиһниң намидин суға чөмдүрүлүңлар. Шу чағда силәр һәдийә — муқәддәс роһни алисиләр. 39 Сәвәви, бу вәдә силәргә вә пәрзәнтлириңларға, шундақла жирақта болғанларға — кимни Пәрвәрдигаримиз Йәһва Өзигә чақиридиған һәммисигә берилгән»,— деди. 40 Петрус йәнә көплигән башқа сөзләр билән асаслиқ гувалиқ берип, тиңшиғучиларни: «Бу бузулған әвлаттин нери болуңлар»,— дәп үндиди. 41 Униң сөзлирини чин жүрәктин қобул қилғанлар суға чөмдүрүштин өтүп, шу күнниң өзидә шагиртлар қатариға тәхминән 3000 җан қошулди. 42 Улар әлчиләрниң тәлимигә чөкүшкә, өз ара бөлүшишкә, биллә тамақлинишқа һәм дуа қилишқа өзлирини беғишлиди.
43 Һәрбир җанни қорқунуч егилиди, чүнки әлчиләр арқилиқ нурғун мөҗүзә вә аламәтләр көрситилди. 44 Ишәнгәнләрниң һәммиси бирлишип, бар нәрсилирини ортақ қилди. 45 Улар мал-мүлкини сетип, пулини һәркимниң еһтияҗиға қарап тәхсим қилишатти. 46 Улар күндин-күнгә мәркизий ибадәтханида болуп вә бир-бириниң өйидә жиғилип, чоң хошаллиқ вә сәмимийәт билән биллә ғизалинатти. 47 Худани мәдһийиләп, пүткүл хәлиқниң һөрмитигә сазавәр болди. Йәһва болса күндин-күнгә ниҗат тепиватқанларни уларниң сепигә қошатти.