Луқа
15 Барлиқ селиқ жиққучилар вә гунакарлар Әйсаниң сөзини аңлашқа келишәтти. 2 Пәрисийләр һәм Тәврат устазлири болса, котулдушуп: «Бу адәм гунакарларни қарши елип, улар билән һәмдәстихан олтириду»,— дейишәтти. 3 Шуңа у уларға мундақ мисални кәлтүрүп бәрди: 4 «Тәсәввур қилип көрәйли, араңларда қайсиду-бир кишиниң 100 қойи болуп, улардин бирини йоқитип қойса, у 99ни чөлдә ташлап қоюп, йоқап кәткән қойни тепивалмиғичә издимәсму? 5 һәм уни тепивалғанда, мүрисигә артип, хошал болиду. 6 Өйигә қәлгәндә, у достлирини һәм хошнилирини чақирип, уларға: “Мениң билән хошал болуңлар, чүнки мән йоқитип қойған қойимни тепивалдим”,— дәйду. 7 Силәргә ейтайки, шундақла әрштиму 99 һәққаний вә товвиға муһтаҗи йоқ кишидин көрә, бир товва қиливатқан гунакар һәққидә көпирәк хошаллиқ болиду.
8 Яки бир аялниң 10 күмүч тәңгиси болуп, уларниң бирсини жүтирип қойса, чирақни яндуруп, өйни сүпүрүп, уни тепивалмиғичә тиришчанлиқ билән издимәсму? 9 Уни тапқанда, достлирини һәм хошнилирини чақирип: “Мениң билән хошал болуңлар, чүнки мән жүтирип қойған күмүч тәңгәмни тепивалдим”,— дәйду. 10 Силәргә шуни ейтай, Худа пәриштилири арисидиму бир товва қиливатқан гунакар үчүн шундақ хошаллиқ болиду»,— деди.
11 Андин у сөзини давамлаштуруп, мундақ һекайини ейтип бәрди: «Бир адәмниң икки оғли болған екән. 12 Кичик оғли атисиға: “Ата, маңа тегишлик мирасимни бәрсиңиз”,— дәпту. Шу чағда атиси иккисигә мал-мүлкини бөлүп берипту. 13 Узун өтмәй, кичик оғли барини жиғип, жирақ бир дөләткә кетипту. У шу йәрдә әйш-ишрәткә берилип, бар мирасини чечип, ойнапту. 14 У мирасини исрап қилип түгәткәндә, шу дөләттә қаттиқ ачарчилиқ йүз берипту һәм у муһтаҗлиқта қапту. 15 Шуниң билән у берип, шу дөләтниң бир пухрасиға яллинипту вә у уни етизлиқлириға чошқа беқишқа әвәтипту. 16 У қосиғини чошқиларниң йеми болған почақ дәриғиниң уруқлири билән тойғузушқа арман қилипту, лекин униму һечким униңға бәрмәпту.
17 Ахири у өзигә келип: “Атамниң шунчә көп мәдикарлириниң тамиғи мол болуп турса, мән бу йәрдә ачтин өлүватимән! 18 Орнумдин қозғилип, атамниң алдиға берип, униңға: “Атам, мән әршкә вә сизгә қарши гуна қилдим. 19 Әнди мән оғлуңиз дәп атилишқа лайиқ әмәсмән. Мени мәдикарлириңизниң биридәк қобул қилиңа”, дәймән”,— дәп ойлапту. 20 У атисиға қайтипту. У техи жирақта болғанда, атиси уни көрүп, униңға ич ағритипту. Атиси алдиға жүгрәп келип, уни қаттиқ қучақлап сөйүпту. 21 Оғли униңға: “Ата, мән әршкә һәм сизгә қарши гуна қилдим. Әнди мән оғлуңиз дәп атилишқа лайиқ әмәсмән”,— дәпту. 22 Амма атиси қуллириға: “Тез болуңлар! Әң есил тонни әкелип, униңға кийдүрүңлар. Қолиға үзүк селиңлар вә путлириға сәндәл кийгүзүңлар! 23 Бодалған ғунаҗунни әкелип союңлар. Биз йәп-ичип, тойлайли, 24 чүнки мениң оғлум өлгән еди, әнди тирилди, йоқилип кәткән еди, әнди тепилди”,— дәпту. Улар тойлашқа башлапту.
25 Шу чағда униң чоң оғли етизлиқта еди. У қайтип келиветип, өйгә йеқинлашқанда саз-нәғмә вә уссуллар авазини аңлапту. 26 У бир чакарни чақиривелип, немә болуватқини һәққидә сорапту. 27 Чакар җававән: “Иниңиз қайтип кәлди вә атиңиз униң сақ-саламәт кәлгәнлиги үчүн, бодалған ғунаҗунни сойди”,— дәпту. 28 Чоң оғлиниң аччиғи келип, өйгә киргили унумапту. Шунда атиси чиқип, униң өйгә киришини өтүнүпту. 29 У атисиға: “Мән шунчә жил сизгә қулдәк хизмәт қиливатимән вә һечқачан вәсийитиңизни бузмидим. Бирақ сиз бир қетим болсиму маңа ағинилирим билән көңүл ечишқа бирәр оғлақниму бәрмидиңиз. 30 Лекин мал-мүлкиңизни паһишиләр билән йәвәткән мону оғлиңиз келиведи, сиз униң үчүн бодалған ғунаҗунни союпсиз!”— дәпту. 31 Шунда атиси униңға: “Оғлум, сән дайим мениң йенимда вә мениңда бар нәрсиниң һәммиси — сениңкиғу. 32 Бизниң шатлинип, хошал болушимизниң сәвәви, иниң өлгән еди, әнди тирилди, йоқилип кәткән еди, әнди тепилди!”— дәпту».