Мәтта
16 Шу йәрдә Әйсаниң йениға пәрисийләр билән садуқийлар кәлди вә уни синаш үчүн, асмандин бир аламәт көрситишини илтимас қилди. 2 У уларға җававән мундақ деди: «Күн патқанда, силәр адәттә: “Күн очуқ болидикән, чүнки асман қизил”, 3 әтигәнлиги болса: “Бүгүн күн бузулиду, чүнки асман қизил болсиму, лекин тутуқ”, дәйсиләр. Һава райини асманниң рәңги бойичә чүшәндүрүшни билисиләр, бирақ заман бәлгүлирини чүшәндүрүп берәлмәйсиләр. 4 Зулум һәм бевапа әвлат дайим карамәт издимәктә, амма уларға Юнус пәйғәмбәрниң карамитидин башқа һечқандақ карамәт берилмәйду». Андин у уларни ташлап, кетип қалди.
5 Униң шагиртлири у қирғаққа өткәндә, нан елишни унтуп қалиду. 6 Әйса уларға: «Байқаңлар, пәрисийләр билән садуқийларниң ечитқусидин еһтият болуңлар»,— деди. 7 Шагиртлар өз ара муһакимә қилишип: «Биз өзүмиз билән нан алмиғанлиғимиз үчүн ейтти»,— дейишти. 8 Буни билгән Әйса уларға: «Немишкә силәр өз ара нан йоқлуғи һәққидә муһакимә қиливатисиләр? Етиқатиңлар шунчә азму? 9 Техичә чүшәнмәйватамсиләр? Яки бәш нанниң 5000 адәм үчүн болғинини һәм қанчә севәт жиғип алғиниңларни әстин чиқардиңларму? 10 Яки йәттә нанниң 4000 адәм үчүн йәткинини вә қанчә йоған севәтләрни жиғип алғиниңларни әстин чиқардиңларму? 11 Техичила ейтқиним нан тоғрисида әмәслигини чүшәнмәйватамсиләр? Пәрисийләр билән садуқийларниң хемиртуручидин еһтият болушиңлар лазим!»— деди. 12 Шу чағда улар униң хемиртуруч тоғрилиқ әмәс, бәлки пәрисийләр билән садуқийларниң тәлиматлиридин сақлиниңлар дегинини чүшәнди.
13 Филип Қәйсәрийәси әтраплириға кәлгәндә, Әйса шагиртлиридин: «Кишиләр инсан Оғлини ким дәп тонуйдикән?»— дәп сориди. 14 Улар җававән: «Бирлири Йәһия Чөмдүргүчи, йәнә бирлири Илияс, үчинчилири Йәрәмия яки пәйғәмбәрләрниң бирси дәйдикән»,— дейишти. 15 Шу чағда у улардин: «Силәрчу мени ким дәп билисиләр?»— дәп сориди. 16 Җававән Симун Петрус: «Сән — Мәсиһ, тирик Худаниң Оғли»,— деди. 17 Әйса униңға мундақ сөзләрни ейтти: «Бәхитлик сән Симун, Юнус оғли, чүнки буни саңа ечип бәргән тән билән қан әмәс, бәлки асмандики Атамдур. 18 Һәм саңа: “Сән Петрус”*, демәкчимән. Мән өз җамаитимни қорамташта* қуримән вә қәбирстан дәрвазилири униң үстидин ғалибийәт қазиналмайду. 19 Саңа асман Падишалиғиниң ачқучлирини беримән. Йәрдә бағлиған барлиқ нәрсәң асманда бағлинип болған нәрсә вә йәрдә йәшкән барлиқ нәрсәң асманда йешилип болған нәрсидур». 20 Шуниңдин кейин у шагиртлириға өзиниң Мәсиһ екәнлигини һечкимгә ейтмаслиғини җекиди.
21 Ушбу вақиттин башлап, Әйса шагиртлириға Йерусалимға беришиниң керәклиги вә ақсақаллар, чоң роһанийлар һәм Тәврат устазлириниң қолидин көп азап чекидиғини, өлтүрүлиши вә үчинчи күни тирилиши һәққидә чүшәндүрүшкә башлиди. 22 Шунда Петрус уни чәткә тартип, етираз билдүрүп: «Һакимдарим, өзәңгә меһриван болғин. Бу нәрсиләр сениң билән һәргиз болмас!»— деди. 23 Бирақ у Петрустин үзини қайрип, униңға: «Шәйтан, йоқал мениңдин! Сән мән үчүн путликашаң теши, чүнки сән ойлиғиниң Худаниң әмәс, инсанниңдур»,— деди.
24 Андин Әйса шагиртлириға: «Әгәр кимду-ким мени әгәшкүси кәлсә, өзидин ваз кечип, азап түврүгини* көтирип, дайим кәйнимдин жүрсүн. 25 Ким өз җенини қутқузғуси кәлсә, уни жүтүриду, һә, ким җенини мән үчүн жүтәрсә, у уни тапиду. 26 Әгәр адәм пүтүн дунияға егә болуп, лекин өз җенидин мәһрум болса, униңға немә пайда? Яки җенини қайтурувелиш үчүн, адәм немә берәләйду? 27 Чүнки инсан Оғли Атисиниң шан-шөһритидә өз пәриштилири билән келиду һәм шу чағда һәрбирсигә униң ишлириға лайиқ әмир чиқириду. 28 Силәргә һәқни ейтиватимән: мошу җайда турғанларниң арисида өлүм көрмәй, инсан Оғли өз Падишалиғида кәлгәнлигини көрүдиғанлар бар»,— деди.