Йәшая
44 Әнди аңлиғин, хизмәтчим Яқуп
Һәм Мән Өзәм таллиған Исраил.
2 Сени яратқан вә тәшкиллигән,
Анаңниң қосиғидин саңа ярдәм
Бериватқан Йәһва мундақ дәйду:
«Қулум Яқуп, сән қорқма һәм
Мән таллиған һәққаний Йәшурун.
3 Мән қағҗириған йәрни суға тойдуримән һәм
Қуруп кәткән йәрдә ериқларни қоюп беримән.
Мән Өз роһумни сениң уруғиңға төкүп,
Әвладиңни мол бәрикәтләймән.
4 Улар йешил кокаттәк өсиду вә су өстәңлириниң
Бойлиридики мәҗнун таллардәк болиду.
5 Бири: “Мән Йәһваға мәнсүп”,— десә, йәнә
Бирси Яқупниң исми билән атилиду.
Башқиси алиқинида: “Мән Йәһваға тәәлуқ”,—
Дәп, Исраилниң исмини алиду.
6 Исраилниң Падишаси Йәһва һәм униң
Ниҗаткари Йәһва Сәрдар мундақ дәйду:
“Мән дәсләпки һәм Мән ахирқи.
Мәндин башқа Худа йоқтур.
7 Ким маңа охшалисун?
Ким Мәндәк һаятлиқ берәлисун?
У һәммини ейтип, рәт-рети бойичә көрситип,
Дәлиллисун. Қедимий замандин башлап,
Мән мәңгү хәлиқни бәрпа қилғандин тартип,
Кәлгүсини ейтип бәргинимдәк.
8 Қорқмаңлар һәм дәһшәткә чүшмәңлар.
Бу һәққидә, силәрни немә күтидиғинини,
Мән силәргә алдин-ала ейтип бәрмигәнму?
Демәкчи, силәр Мениң гувачилирим.
Мәндин башқа Худа барму? Бундақ
Қорамташниң башқисини билмәймән”»
9 Бутларни яратқанлар һечнемисиз қалиду вә
Уларниң жүригигә қәдир бутлири һечбир пайда
Әкәлмәйду. Улар сахта худаларниң гувачилири
Вә һечнәрсини көрәлмәйду һәм биләлмәйду.
10 Ким Худани қилалисун? Улар пәқәт пайдисиз,
Карға яримайдиған бутнила ясалайду.
11 Бундақ адәмниң достлири уятта қалиду.
Һүнәрвәнләр бари-йоқи инсанлардур.
Уларниң барлиғи жиғилип туриду вә
Қорқушуп, дәһшәтлик шәрмәндә болиду.
12 Моздуз төмүрни қиздуруп, униңға болқа билән
Шәкил бериду. У қавул қоллири билән урғач,
Һерип, қосиғи ачиду. У су ичмәй, аҗизлиниду.
13 Яғачниң устиси униңда өлчәм жипини тартип,
Учлуқ әсвап билән ишләп, қизил бора билән
Адәмниң үзини сизап, уни ясайду.
Өйидә яки бутханида қоюш үчүн,
Униңға сөләтлик түр бериду.
14 Йәнә бирси кедрларни чепип, яки орманда
Лайиқ бир дәрәқни таллап, у йетәрлик өскичә
Күтиду. Яки у ерәң дәриғини тикиду вә
Ямғур-йешин болса, уни өстүриду.
15 Дәрәқниң бир қисмини у гүлхан тутурушқа
Ишлитиду. Униң қешида иссинип, өзигә нан
Пишириду. Йәнә бир қисмидин худани ясап,
Униң алдида жиқилип, ибадәт қилиду.
16 Яғачниң йеримини отта көйдүрүп,
Униңда гөш пиширип йәйду.
У иссинип: «Қандақ яхши, мән иссиндим!
Раһәтлинип, отқа қараватимән»,— дәйду.
17 Дәрәқниң қалдуғидин у илаһини, өзиниң бутини,
Ясап, униң алдида тазим қилип, дуа ейтиду:
«Мени һимайә қилғина, чүнки сән —
Мениң худайимимдур!»
18 Мундақ надан кишиләр һечнәрсини чүшәнмәйду
Һәм билгүсиму кәлмәйду, чүнки уларниң
Көзлири көрмәслик үчүн йепиқлиқ вә
Жүрәклири ойлимаслиқ үчүн йепиқ.
19 Уларниң һечқайси ойлимай, һечбирсиниң йә әқли,
Йә сағлампикирлиги йәтмәйду буни чүшинишкә:
«Дәрәқниң йеримини мән отта көйдүрүп,
Нан пиширип һәм гөш қоруп, йедим.
Қандақларчә униң қалдуғидин мән жиркиничлик
Нәрсини ясап, яғачқа сәҗдә қилимән?»
20 У күлни йегәндәк, аздурулған
Қәлби уни езиқишқа әкирди.
У җенини азат қилалмайду вә:
«Мениң оң қолумда сахтилиқ
Әмәсму?»— дәп ойлимайду.
21 «Буни, Яқуп, әстә тут вә, Мениң қулум Исраил,
Унтума. Сәвәви, Мән сени орунлаштурдум,
Сән Мениң хизмәтчим. Исраил, Мән
Сени һеч унтумаймән.
22 Сениң қилмишлириңни булут билән япимән
Вә сениң гуналириңни туман билән тораймән.
Маңа бурулғин, чүнки Мән сени сетивалимән.
23 Асманлар, тәнтәниләңлар, чүнки Йәһва һәрикәткә
Кәлди! Силәрму, йәрниң чоңқурлуқлири,
Шатлинип вақираңлар! Тағлар, җаңгал һәм
Һәрқандақ дәрәқ хошаллиқтин үн қетиңлар,
Чүнки Яқупниң Йәһваси уни сетивелип,
Исраилни қутқузуп, улуқланди».
24 Сениң Қутулдурғучиң Йәһва мундақ дәйду,
У сени туғулушиңдин башлап сетивалди:
«Мән Йәһва, һәммә нәрсини яраттим,
Өзәм ялғуз асманларни яйдим һәм
Өзәм йәрни бәрпа қилдим.
Шу чағда Маңа бирси ярдәм қиптиму?
25 Мән сахта пәйғәмбәрләрниң бәлгүлирини
Йоқ қилимән вә сехирчиларниң әқлидин
Адашқинини көрситимән, данишмәнләрни
Иза тартқузуп, қоғлаветимән вә уларниң
Билимлириниң наданлиғини намайиш қилимән.
26 Мән Өз қулумниң сөзини орунлаймән вә
Әлчилиримниң ейтқанлирини әмәлгә ашуримән.
Йерусалим тоғрилиқ: “Сән аһалиға толисән”,—
Вә Йәһудияниң шәһәрлиригә:
“Улар харабилиқтин тиклиниду вә
Яңливаштин қурулиду”,— дәймән.
27 Мән чоңқур һаңларға: “Қуруп кетиңлар!
Мән барлиқ дәриялириңларға қуруп
Кетишни әмир қилимән!”— дәймән.
28 Көрәш һәққидә: “У Мениң падичим һәм
Барлиқ ирадәмни әмәлгә ашуриду”,
Йерусалим һәққидә: “У қайта селиниду!”
Вә ибадәтхана һәққидә: “У яңливаштин
Асаслинип, қурулиду!”— дәймән.