Зәбур
Хор башчисиға. Давутниң күйи.
20 Йәһва сени қайғу күнүңдә аңлап, Яқупниң
Худайиниң исми Сени һимайә қилар.
2 У саңа ярдимини муқәддәс җай-маканидин
Әвәтип, Сиондин сени қоллап-қувәтләр.
3 Бар һәдийәлириңни есиға елип,
Көйдүрмәңни семиз тапар. (Селаһ)
4 У саңа жүригиң халиғинини берип, барлиқ
Нийәтлириңни әмәлгә ашуруп берәр.
5 Биз сениң қутқузушуңни тәнтәниләймиз вә
Рәббимизниң исмиға туғ көтиримиз.
Йәһва сениң һәммә өтүнүшлириңни орунлар.
6 Әнди мән шуни билимәнки, Йәһва Өзи майлиған
Хизмәтчисини ниҗат қилиду вә униңға муқәддәс
Асминидин җавап берип, Өзиниң оң қолиниң
Қудритини намайән қилиду.
7 Бәзилири төмүр һарвулири, бирлири атлири билән
Көрәңләйду. Биз болсақ, Тәңримиз Йәһваниң
Исми билән махтинимиз!
8 Улар тәнтирәп жиқилиду,
Биз болсақ, туруп, тәврәнмәймиз.
9 Аһ, Йәһва! Падишайиңни қутқузғина!
Биз Уни чақирғанда, У аңлайду.