Йоһан
10 Әйса уларға: «Силәргә һәқни ейтиватимән: ким қой қорасиға ишиктин кирмәй, башқа йол билән кирсә, шу оғри вә қарақчидур. 2 Ишиктин киргән адәм болса — қойларниң падичисидур. 3 Дәрвазичи униңға ишикни ечиватиду һәм қойлар униң авазини тиңшаватиду. У өз қойлириниң исимлирини атап, уларни сиртқа елип чиқиду. 4 У өзиниң барлиқ қойлирини чиқарғандин кейин уларниң алдида маңиду, қойларму уни әгишиду, чүнки униң авазини тонуйду. 5 Ятниң кәйнидин һечқачан маңмайду, әксичә, униңдин қачиду, чүнки ятларниң авазини тонумайду»,— деди. 6 Әйса уларға мундақ мисални кәлтүрсиму, лекин улар буниң мәнасини чүшәнмиди.
7 Шу сәвәптин Әйса давамлаштуруп, мундақ деди: «Силәргә һәқни ейтиватимәнки, мән қойлар үчүн ишикмән. 8 Өзлирини мениң орнумға қоюп кәлгәнләрниң һәммиси — оғри вә қарақчилар, лекин қойлар уларни тиңшимиди. 9 Мән — ишик. Ким мән арқилиқ кирсә, қутқузулиду. У кирип-чиқип, яйлақ тапиду. 10 Оғри пәқәт оғрилаш, өлтүрүш вә вәйран қилиш үчүн келиду. Мән қойлар һаятлиққа еришсун вә у һаятлиқ мол болсун, дәп кәлдим. 11 Мән — меһриван падичи. Меһриван падичи қойлири үчүн җенини бериду. 12 Ялланған ишчи қойларниң падичиси әмәс һәм қойлар униңға мәнсүп әмәс. У бөриниң йеқинлашқинини көргәндә қойларни ташлап, қечип кетиду. Шуниң билән бөрә қойларға етилип, тери-перәң қиливетиду. 13 Әшу ишчи ялланғанлиғи вә қойларға ғәмхорлуқ қилмайдиғанлиқтин, мошундақ иш қилиду. 14 Мән — меһриван падичи вә қойлиримни билимән, қойлиримму мени билиду. 15 Атам мени қандақ тонуп-билсә, мәнму Атамни шундақ тонуп-билимән һәм мән қойлирим үчүн җенимни пида қилимән.
16 Бу қорадин башқа йәнә қойлирим бар. Уларниму елип келишим керәк. Уларму авазимни аңлайду вә бир пада һәм бир падичи болиду. 17 Атам мени сөйиду, чүнки мән җенимни қайтидин елиш үчүн беримән. 18 Мениң җенимни һечким тартивалмайду, мән өзәм уни пида қилимән. Мениң уни һәм беришкә, һәм қайтуруп елишқа һакимийитим бар. Мошуни Атам маңа әмир қилған».
19 Бу сөзләр түпәйлидин йәһудийлар арисида йәнә бөлүнүш пәйда болди. 20 Көплири: «Униңға җин кирипту вә у әқлидин адишипту. Немишкә уни тиңшаватисиләр?»— дейишәтти. 21 Башқилири болса: «Җин киргән адәмниң сөзлири мундақ болмайду. Җин қарғуларниң көзлирини қандақму ачалисун?»— дейишәтти.
22 Шу вақитта қиш пәсли болуп, Йерусалимда Беғишлаш мәйрими өткүзүлүвататти. 23 Әйса мәркизий ибадәтханидики Сулайманниң пешайванида жүрәтти. 24 Йәһудийлар униң әтрапиға олишивелип: «Қачанғичә бизни азаплайсән? Әгәр Мәсиһ болсаң, очуғини ейт»,— дейишти. 25 Әйса буниңға мундақ җавап бәрди: «Мән силәргә ейттим, лекин силәр маңа ишәнмәйватисиләр. Атамниң намидин қилған ишлирим мениң ким екәнлигимгә гувалиқ бәрмәктә. 26 Бирақ силәр ишәнмәйватисиләр, чүнки силәр мениң қойлиримдин әмәс. 27 Мениң қойлирим авазимни тиңшайду. Мән уларни тонуймән һәм уларму маңа әгишип маңиду. 28 Мән уларға мәңгүлүк һаят әта қилимән вә улар һечқачан һалак болмайду вә һечким уларни мениң қолумдин тартивалалмайду. 29 Атам маңа бәргәнләр һәммидин артуқтур, һечким уларни Атамниң қолидин жулувалалмайду. 30 Мән вә Атам бирликтә».
31 Йәһудийлар йәнә уни өлтүрүш үчүн ташларни елишти. 32 Әйса уларға: «Мән силәргә Атамдин көп яхши ишларни көрсәттим. Уларниң қайси бири үчүн мени таш етип өлтүрмәкчисиләр?»— деди. 33 Йәһудийлар җававән: «Сени яхши ишлириң үчүн әмәс, Худаға күпүрлүк қилғанлиғиң үчүн өлтүрмәкчимиз. Чүнки сән адәм туруп, өзәңни худа қиливатисән!»— дейишти. 34 Әйса уларға мундақ деди: «Силәрниң Тәврат қануниңларда: “Мән ейттим: “Силәр худасиләр”, дәп йезилған әмәсму? 35 Әгәр Худа сөзини әвәтип, инсанларни һәтта “худалар” дәп атиған болса һәм Муқәддәс Язмиларни мәнъий килишқа болмиса, 36 силәр маңа, Атам муқәддәсләп дунияға әвәткәнгә, қандақларчә: “Сән Худаға күпүрлүк қилдиң” дәйсиләр, чүнки мән: “Мән Худа Оғли”, дәгән үчүнму? 37 Әгәр мән Атамниң ишлирини қилмисам, маңа ишәнмәңлар. 38 Әгәр қилсам һәм силәр маңа ишәнмәйватқан болсаңлар, у чағда Атам мениң билән бирликтә вә мән Атам билән бирликтә екәнлигимни чүшиниш үчүн, әң болмиғанда, мениң ишлиримға болсиму ишиниңлар». 39 Ушбу сөзләрдин кейин улар йәнә уни тутмақчи болуведи, Әйса өзини улардин қачуруп қутулди.
40 Андин Әйса Йорданниң у тәрипигә өтүп, бурун Йәһия адәмләрни чөмдүргән җайға берип, шу йәрдә туруп қалди. 41 Нурғун кишиләр униң йениға келип: «Йәһия пәйғәмбәр һечбир мөҗүзә көрсәтмигән болсиму, лекин бу адәм һәққидә ейтқанлириниң барлиғи тоғра болуп чиқти»,— дейишти. 42 Бу йәрдә нурғунлири Әйсаға ишәнди.