Зәбур
105 Йәһваға миннәтдарлиқ ейтиңлар,
Униң исмини җакалаңлар. Хәлиқләрниң ичидә
Униң ишлири һәққидә кәң мәлум қилиңлар!
2 Уни нахшида мәдһийләңлар, Униң барлиқ
Мөҗүзилири тоғрилиқ мулаһизә қилиңлар.
3 Униң муқәддәс исмидин мәғрурлиниңлар,
Йәһвани издигәнләр жүрәклири шатлансун!
4 Йәһвадин Униң күчини сораңлар,
Униң мақуллиғини һәрдайим истәңлар.
5 Яратқан карамәтлирини әстин чиқармай,
Бәлгүлири вә еғизиниң қарарлирини унтума.
6 Ибраһимниң уруғи — Униң қуллири,
Яқупниң оғуллири — Униң таллиғанлири!
7 Йәһва Худайимиз — У Яратқучидур вә
Униң қарарлири пүткүл йәр үчүндур.
8 У мәңгү өз келишимини хатирисидә тутиду,
Һечқачан сөзини унтумайду.
9 У Ибраһимға вәсийәт қилғинини вә
Исһаққа бәргән қәсимини әстин чиқармайду.
10 У уларни Яқупқа Қанунда тәстиқлиди
Вә Исраилға әбәдий-әбәт қилди.
11 У: «Мән саңа Қанан зиминини беримән,
У сениң мирасиң болиду»,— деди.
12 Ушбу чағда улар техи аз еди вә
Мәзкүр йәрдә мусапирлар болди.
13 Улар хәлиқтин хәлиқкә өтүп,
Шаһлиқлар, қәбилиләрдә қаңғиратти.
14 У һечкимгә уларни рәнҗитишкә рухсәт қилматти
Вә улар үчүн һөкүмранларни сөкәтти:
15 «Мениң майланған хизмәткарлиримға
Тегишмәңлар вә пәйғәмбәрлиримгә яманлиқ
Қилғучи болмаңлар!»
16 У шу йәргә ачарчилиқ әвәтип, адәмгә
Мағдир беридиған нанни йоқатти.
17 Уларниң алдида бир кишини әвәтти:
Йүсүп шу чағда қуллуққа сетилди.
18 Зәнҗиргә униң путлирини қамиди,
Бойниға төмүр боюнтуруқ есилди.
19 Худаниң вәдиси орунланмиғичә вә Йәһваниң
Сөзлири уни шәрәплимигичә, у җапа тартти.
20 Пирәвн адәм әвәтип, уни бошатти.
Хәлиқләр егиси уни азатлиққа чиқарди.
21 У уни өйиниң үстидин қойди вә
Униңға барчә мүлкини тапшурди.
22 У униңға әмәлдарлири үстидин
Һоқуқ бәрди вә ақсақаллирини
Башқурушқа рухсәт қилди.
23 Шу вақитта Исраил Мисирға кәлди,
Яқуп Һамниң зиминиға көчүп кәлди.
24 Тәңри Өз хәлқини бәк көпәйтип,
Уни дүшмәнлиридин қувәтлик қилди.
25 У дүшмәнләргә Өз хәлқини өч көрүп кетишкә
Имкан бәрди вә улар Униң қуллириға вәһшилик
Қилишни ойлиди.
26 У Өз қули Мусани вә таллиған хизмәтчиси
Һарунни әвәтти.
27 Улар дүшмәнләр көзичә Униң мөҗүзилик күчини
Көрситип, Һамниң жутида карамәтләрни
Намайиш қилди.
28 Зулмәт әвәтип, йәрни қараңғулуққа патурди.
Униң таллиғанлири әмирлирини
Пүтүнләй орунлиди.
29 У уларниң сулирини қанға
Айландуруп, белиқлирини өлтүрди.
30 Улар зиминини пақиларға тоштуруп,
Улар пирәвнниң сарийиға кирди.
31 Униң әмри бойичә көкүниләр бесип,
Һашарәтләр егиликлиридә қайниди.
32 Ямғур орниға У мөлдүрни яққузди,
Көйүватқан отни, чақмақларни җайиға.
33 Үзүмзарлиқлирини вә әнҗирлирини
Уруп-ташлап, дәрәқләрни сундурди.
34 У ейтиведи, чекәткә учуп кәлди вә
Қурут-көңғузлар сансиз көпчиликтә.
35 Улар йеридики түгәл кокатни йәп,
Етизидики мевиләрни жутувәтти.
36 Андин У шу орунниң тунҗилирини,
Улар қудритиниң бешини, һалак қилди.
37 У Өз хәлқи, исраиллиқларни, алтун
Һәм күмүч билән елип чиқти вә улар
Арисида аҗизлашқан инсан болмиди.
38 Мисир уларниң кәткинигә хошал болди,
Улар Исраилдин қорқуп кәткәнди.
39 Худа уларниң үстидин йопуқ кәби
Булутни тартти вә кечиси өрткә
Уларни йорутушни пәрман қилди.
40 Улар сориведи, У бөдүниләрни әвәтип,
Асман нени билән уларни тойғузди.
41 У ташни йерип, су аққузди,
У дәриядәк чөлдә ақти.
42 У Өз қули Ибраһимға бәргән
Муқәддәс вәдисини унтумиди.
43 Хәлқини, Өзиниң таллиған хизмәткарини,
Шат-хорам ичрә Мисирдин ачиқти.
44 У уларға башқа хәлиқләрниң
Йәрлирини бәрди вә улар меһнәт
Қилмиған байлиқларға егә болди.
45 Буларни У Униң қанунлирини вә вәсийәтлирини
Хәлқи сақлиши үчүн бәҗиргән еди. Һаллелу Йәһ!