Луқа
10 Буниңдин кейин Һакимдар йәнә 70 шагиртни тайинлап, өзи бармақчи болған һәрқандақ шәһәр билән йезиларға икки-иккидин өзидин бурун әвәтти. 2 У уларға мундақ деди: «Һосул һәқиқәтән мол, лекин ишчилар аз. Шуңлашқа һосул Егисидин омиға ишчиларни көпирәк әвәтишини сораңлар. 3 Бериңлар! Мән силәрни, қозиларни бөриләрниң арисиға әвәткәндәк, әвәтиватимән. 4 Өзәңлар билән йә қапчуқни, йә ғоҗунни, йә сәндәлни алмаңлар. Йолда һечкимни қучақ ечип қарши алмаңлар. 5 Өйгә киргиниңларда алди билән: “Мошу өйгә течлиқ кәлсун!”— дәңлар. 6 Әгәр у өйдә течлиқниң дости болса, силәрниң течлиғиңлар шу киши билән қалиду. Әгәр болмиса, у силәргә яниду. 7 Шу өйдә қелиңлар, силәргә бәргинини йәп-ичиңлар, чүнки ишчи өз иш һәққигә сазавәрдур. Өйдин өйгә йөткәлмәңлар.
8 Әгәр қандақту-бир шәһәргә киргиниңларда, силәрни шу җайда қобул қилса, алдиңларға қойғинини йәңлар, 9 бемарлирини сақайтиңлар вә уларға: “Худаниң Падишалиғи силәргә йеқинлашти”,— дәңлар. 10 Амма, әгәр силәр бир шәһәргә киргәндә, силәрни у җайда қобул қилмиса, униң чоң кочилириға чиқип: 11 “Һәтта айиғимизға жуққан шәһириңларниң тописиниму өзүмиздин қеқиветимиз. Лекин Худаниң Падишалиғи йеқинлашқинини әстә тутуңлар”,— дәңлар. 12 Силәргә ейтайки, Сот күни һәтта Садом шәһиригә бу шәһәрдин көрә туруп қелиш йенигәрәк болиду.
13 Һалиңға вай, Қоразин! Һалиңға вай, Бәйтсайда! Сәвәви, әгәр силәрдә көрситилгән карамәт ишлар Тир һәм Сидонда көрситилгән болса, улар күлгә милинип һәм канапқа кийинип, аллиқачан товва қилған болатти. 14 Шуңа Сот күнидә Тир вә Сидонға туруп қелиш йенигәрәк болиду. 15 Һәй, Кәпәрнаһум, сән көккә чиқип кетәттиңму? Сән гөргә һайдилисән!
16 Силәрни тиңшиған киши мениму тиңшаватқан болиду. Вә силәрни тәңситмигән киши мениму тәңситмәйду. Мени тәңситмигән киши мени Әвәткүчиниму тәңситмигән болиду».
17 Шуниңдин кейин 70 шагирт хошал-хорам қайтип келип: «Һакимдаримиз, һәтта җинларму сениң исмиңни ейтқанда, бизгә бойсунудикән!»— деди. 18 У уларға: «Мән Шәйтанниң асмандин чақмақтәк чүшүп кәткәнлигини көрдүм. 19 Мана, мән силәргә илан һәм чаянларни чәйләш һоқуқини бәрдим, шундақла дүшмәнниң барлиқ күчи үстидинму һакимийәт бәрдим вә һечнәрсә силәргә зиян кәлтүрәлмәйду. 20 Амма роһларниң силәргә бойсунғанлиғиға хошал болмаңлар, бәлки исимлириңлар асманда йезилишиға хошал болуңлар»,— деди. 21 Шу вақитта Әйса муқәддәс роһта шатлинип: «Атам, асман-зиминниң Пәрвәрдигари, һәммәйлән алдида Сени улуқлаймән, чүнки Сән буни даналардин һәм әқиллиқләрдин йошуруп, гөдәкләргә ечип бәрдиң! Һә, Атам, буни Сән мақул көрдүң. 22 Мениң Атам һәммә нәрсини маңа тапшуруп бәрди һәм Оғлини Атисидин башқа һечким билмәйду. Шуниңдәкла Атиси тоғрилиқ һәқиқәтни ечип беришкә халиған кишила Уни билиду»,— деди.
23 Андин у шагиртлириға бурулуп: «Силәр көрүватқанларни көргәнләр бәхитликтур. 24 Шуни ейтимәнки, көплигән пәйғәмбәрләр һәм падишалар силәр көрүватқанларни көрүшни арман қилатти, лекин көрмиди һәм силәр аңлаватқанларни аңлашни арман қилатти, лекин аңлимиди»,— деди.
25 Шу чағда тәвратшунас бир адәм туруп вә уни синаш үчүн: «Устаз, мәңгү һаятқа варис болуш үчүн, мән немә қилишим керәк?»— дәп сориди. 26 Әйса униңдин: «Тәвратта немә йезилған? Қандақ чүшинисиз?»— дәп сориди. 27 Һелиқи киши җававән: «“Худайиң Йәһвани пүтүн жүригиң, пүтүн җениң, пүтүн күчүң вә пүтүн әқлиң билән сөйгүн” вә “йениңдики кишини өзәңни сөйгәндәк сөй”»,— деди. 28 Әйса униңға: «Сиз тоғра җавап бәрдиңиз. Мана шундақ қилсиңиз, һаятлиқ алисиз»,— деди.
29 Лекин бу адәм өзини ақлашни халап, Әйсадин: «Мениң йенимдики киши у ким?»— дәп соал бәрди. 30 Әйса җававән: «Бир киши Йерусалимдин Ериха шәһиригә чүшүватқанда, йолда униңға қарақчилар һуҗум қилипту. Улар униң кийим-кечәклирини салдурувелип, уруп, чала өлүк һалда ташлап кетипту. 31 Шундақ болдики, шу йол билән роһаний чүшүп келиветипту, лекин бу адәмни көрүп, йолниң у чети билән өтүп кетипту. 32 Шуниңдәкла бир ләвийму шу җайға кәлгәндә, йолниң у четигә өтүп кетипту. 33 Бир самарийәлик болса, шу йолда сәпәрдә еди, у һелиқи адәмни көрүп, ич ағритипту. 34 У йениға келип, униң җараһәтлиригә шарап қуюп, май билән майлап, теңип қоюпту. Андин уни өз ешигигә миндүрүп, меһманханиға елип берип, униңға ғәмхорлуқ қилипту. 35 Әтиси икки динарни чиқирип, меһманханиниң ғоҗайиниға берип: “Униңға қарап қоюң, әгәр буниңдин артуқ чиқим болса, қайтишимда төләветимән”,— дәпту. 36 Қандақ ойлайсиз, бу үчиниң арисида қайсиси қарақчилардин зиян тартқан адәмниң йенидики киши болди?»— дәп сориди. 37 Тәвратшунас: «Униңға рәһимлик көрсәткән киши»,— дәп җавап бәрди. Шуңа Әйса униңға: «Сизму шундақ қилиң»,— деди.
38 Әйса шагиртлири билән йолда бир йезиға кирди. У йәрдә Марта исимлиқ аял уни өйигә тәклип қилди. 39 Униң Мәрийәм исимлиқ сиңлиси бар еди, у Һакимдарниң айиғида олтирип, униң ейтқанлирини тиңшавататти. 40 Марта болса меһман күтүш пай-петәкчилигидә қалди. У Әйсаға келип: «Һакимдарим, сиңлим мени ялғуз қоюп, мән пай-петәк болуватқиним билән ишиң йоқму? Униңға маңа ярдәмләшсун, дәп ейтқина»,— деди. 41 Һакимдар җававән: «Марта, Марта, сән көп нәрсә һәққидә ғәм қилип, әнсирәватисән. 42 Пәқәт азирақла яки бирла нәрсә һаҗәт. Мәрийәм болса яхширағини таллавалди вә бу нәрсә униңдин тартивелинмайду»,— деди.