Яхши оғул вә яман оғул

ҺАЗИР Қабил билән Һабилға қараңа! Һәр иккиси чоң болди. Қабил дехан болуп, зираәтләр, мевә-чевә вә сәй-көктатларни өстүрди.

Һабил қой баққучи болди. У қозилардин хәвәр елишни яхши көрәтти. У баққан қозилар чоң болуп қой болди. Шуңа узунға бармай, у бир топ қой падисидин хәвәр алидиған болди.

Бир күни, Қабил билән Һабил өзлири тәйяр қилған соғатни Худаниң алдиға елип кәлди. Қабил өзи өстүргән йемәкликни, Һабил өзиниң әң яхши қойини елип кәлгән еди. Худа Һабил вә униң соғитидин хурсән болди. Амма Қабил вә униң соғитидин хурсән болмиди. Сиз биләмсиз, немә үчүн?

Сәвәви, Һабилниң соғиси Қабилниңкидин яхширақ болғини үчүнла әмәс. Бәлки Һабил яхши киши еди. У Йәһвани вә өз акисини яхши көрәтти. Амма, Қабил болса яман киши болуп, өз инисини яхши көрмәтти.

Шуңа, Худа Қабилға өзиниң ундақ яман адитини өзгәртишни ейтти. Бирақ, Қабил униң сөзигә қулақ салмиди. Қабил өзигә қариғанда, Худаниң иниси Һабилни бәкрәк яхши көридиғанлиғини көрүп, наһайити ғәзәпләнди. Шуңа Қабил иниси Һабилға: “Җүрә, биргә далада сәйлә қилип келәйли”, деди. У йәрдә, улар иккиси ялғуз қалған вақитта, Қабил Һабилни қаттиқ уруп өлтүрүвәтти. Қабил бәк яман ишни қилди. Униң шундақ қилғини хата!

Гәрчә Һабил өлүп кәткән болсиму, Пәрвәрдигар уни унтуп қалмиди. Һабил яхши киши еди. Йәһва һәргизму униңға охшаш кишиләрни унтумайду. Шуңа, Худа чоқум бир күни Һабилни тирилдүриду. Һабил йәр йүзидә мәңгү яшалайду. Һабилға охшаш кишиләр билән тонушуш немә дегән яхши!

Амма, Худа Қабилға охшаш кишиләрни яхши көрмәйду. Шуңа, Қабил иниси Һабилни өлтүргәндин кейин, Худа уни җазалап, аилисидикиләрдин жирақ туруши үчүн Қабилни жирақ җайға һайдавәтти. У аилисидин айрилип, йәр йүзиниң йәнә бир четидики жирақ җайда яшаш үчүн маңғинида, бир сиңлисини өзи билән биргә еливалди. У Қабилниң аяли болди.

Кейин, Қабил билән униң аяли балилиқ болушқа башлиди. Адәм ата билән Һава аниниң башқа балилириму той қилип, пәрзәнтлик болди. Узун өтмәй, йәр йүзидә адәмләр көпийип нурғун болди. Һазир шуларниң арисидики бир қанчисини көрүп бақайли.