Инсанийәтниң топан сүйидин аман қелиши

ИНСАНЛАР көпәйгәнликтин, гуна вә рәзилликләр тезликтә йәр йүзидә тарқилишқа башлиди. Ялғуз Һанух (Идрис) пәйғәмбәрла Худа йолини тутуп, Пәрвәрдигар бир күни барчә рәзил кишиләрни һалак қилиду дәп адәмләрни агаһландурған еди. Лекин рәзиллик йәнила кәң тарқилип, һәтта техиму яманлишип кәтти. Бәзи пәриштиләр асмандики вәзипә орнини ташлап, инсан қияпитигә кирип йәр йүзидики қизларни ачкөзлүк билән хотунлуққа алған еди. Улар шундақ һәрикәтлири арқилиқ Йәһваға қарши исиян көтәрди. Шундақ тәбиәткә қарши бирикиш нәтиҗисидә, нефиллим дәп аталған күчлүк зомигәр, шалғут нәсил дунияға кәлгән. Улар йәр йүзидә зораванлиқ вә қан төкүп қатиллиқ қилишларни көпәйтивәткән еди. Худа өзиниң йәр йүзидә яратқан мәхлуқатлириниң барғансири әскилишип кетиватқанлиғини көрүп, көңли наһайити беарам болуп әпсусланған еди.

Һанух пәйғәмбәр өлгәндин кейин, шу рәзил заманда башқиларға охшимайдиған бир киши мәйданға кәлди. У дәл Нуһ пәйғәмбәр еди. У вә униң аилисидикиләр Худаниң көз алдида тоғра болған ишларни қилишқа тиришип яшиди. Худа, шу замандики рәзил кишиләрни һалак қилишни қарар қилғинида, Нуһ, униң аилиси вә йәр йүзидики җанлиқларни қоғдап қелишни халиди. Шуңа, у Нуһ пәйғәмбәргә чоң бир сандуқ шәкиллик кемә ясашни ейтти. Йәр йүзини топан сүйи бесип кәлгәндә, Нуһ вә униң аилисидикиләр, түрлүк-түмән җанлиқлар билән шу кемә ичидә җан сақлап қалалатти. Нуһ пәйғәмбәр Худаға итаәт қилип, нәччә он жил кемә ясиған вә «һәққанийлиқ йолиға меңишқа дәвәт қилған» (Петрусниң 2-хети 2:5). У кишиләрни топан сүйи келиду дәп агаһландурған. Бирақ кишиләр униңға пәрва қилмиған еди. Вақит-саати келип Нуһ вә униң аилисидикилири, җанлиқлар билән биргә кемигә кирди. Андин кейин, Худа кеминиң ишигини тақиди. Шуниңдин кейин, ямғур йеғишқа башлиди.

Пүткүл йәр йүзи суға чөкүп кәткүчилик 40 кечә-күндүз қаттиқ ямғур яғди. Рәзил кишиләрниң һәммиси өлди. Бир нәччә айдин кейин, сулар пәсийип, кемә бир тағниң үстигә келип тохтиди. Кемидикиләр кемигә киргәндин башлап таки кемә ичидин аман-есән чиққичә, дәл бир жил вақит өтүп кәткән еди. Өз миннәтдарлиғини билдүрүш үчүн Нуһ пәйғәмбәр Пәрвәрдигар Йәһваға қурбанлиқ қилди. Худа җававән йәр йүзидики барчә мәхлуқатларни қайта топан баласи арқилиқ йоқ қиливәтмәймән дәп Нуһ вә униң аилисидикиләрни капаләтләндүрди. Һәм Йәһва өз вәдисини әскә селип туридиған бәлгү болуши үчүн асманда көрүнидиған һәсән-һүсәнни пәйда қилди.

Топан сүйидин кейин, Пәрвәрдигар йәнә инсанийәт үчүн йеңи буйруқларни бәрди. Инсанларға һайванларниң гөшини йейишигә Худа рухсәт қилди. Бирақ у қанни йейишни чәклиди. У һәм Нуһниң әвлатлириға йәр йүзидә тарқилишини буйруған еди. Амма уларниң бәзилири итаәтсизлик қилди. Кишиләр Нимрод исимлик бирсиниң башчилиғи астида ойушуп, Бабил шәһиридә, йәни кейинчә Бабилон дәп аталған шәһәрдә, ғайәт зор бир мунар ясашни башлиди. Уларниң нийити болса Худаниң «йәр йүзиниң һәммә җайлириға тарқилиңлар» дегән буйруқиға қарши туруш болди. Лекин Пәрвәрдигар уларниң ортақ сөзлишидиған тилини қалаймиқанлаштуруветип, һәрхил тилларда сөзләйдиған қилип қоюш арқилиқ уларниң қиливатқан ишини чәклиди. Шуниң билән, улар бир-бириниң сөзини чүшинәлмигәчкә, ясаватқан мунарини ташлап, һәр яққа тарқилип кәтти.

Яритилиш 6—11 бап; Йәһуда 14, 15кә асасланған.