«Худа Өзи меһир-муһәббәттур»

1. Худа — муһәббәт, чақирар:

«Маң вә сөй йолумни»,— дәп.

Худа һәм хошнини сөйсәк,

Һармаймиз һәқни сөзләп.

Һаят мәнбәси — муһәббәт,

Бәхит мәнбәси — сөйгү.

Мәсиһ сөйгүси — күч-мәдәт,

Наүмүт қоймас мәңгү.

2. Чин муһәббәт бизни үндәр

Башқиларни сөйүшкә.

Жиқилсақ, турайли дәрһал

Худаниң ярдимидә.

Муһәббәт пак, һәсәт қилмас,

Үмүтвар, меһрибан һәм.

Өз ара көрсәт муһәббәт,

Тетип көргин шерин тәм!

3. Ғәзәп әмәс, сөйгү көрсәт,

Қәлбиң толмас нәпрәткә.

Сөй Худани, йолбашчиң У,

Йетәкләр муһәббәткә.

Худани вә хошнаңни сөй,

Мәңгү муһәббәтлик бол!

Қулақ сал, биргә маңайли,

Бу — Худа көрсәткән йол!