«Йәһва Худа мени һечқачан ялғуз қалдурмиди»

АТА-АНАМНИҢ ҮЛГИСИ

Дадам билән апам католик диниға берилгән адәмләр болған. Лекин Муқәддәс китаптин Худаниң исми Йәһва екәнлигини билгәндә, улар Йәһва гувачиси болушни қарар қилди. Дадам уста яғашчи болғанлиқтин, Әйсаниң бутлирини ясашни яхши көрәтти. Бирақ һәқиқәтни тонуп билгәндин кейин, у өйүмизниң биринчи қәвитини Ибадәт өйигә айландурди. Шундақ қилип, өйүмиз Сан-Хуан-дель-Монтедики (Манила, Филиппин) биринчи Ибадәт өйи болди.

Мән 1952-жили туғулуп, балиларниң сәккизинчиси едим. Мениң төрт акам вә үч һәдәм болди. Ата-анимиз бизни һәқиқәт йолида тәрбийиләшкә җиддий қариди. Бала чеғимдин башлап, дадам мени Муқәддәс китаптин күнигә бир бапни оқушқа дәвәт қилди. У тәшкилат чиқарған һәрқандақ әдәбиятни қоллинип, маңа Йәһва Худа һәққидә көпирәк билишкә ярдәм бәрди. Бәзидә ата-анам районға җавапкар ақсақалларни вә Бәйтәлдә хизмәт қилидиғанларни меһманға чақиратти. Уларниң ейтип бәргән вақиәлирини аңлап, илһам елип, хошал болуп қалаттуқ. Бу бизни Йәһваға хизмәт қилишни һаятимизда биринчи орунға қоюшқа үндиди.

Ата-анамниң мәһкәм ишәнчиси маңа үлгә болди. Әзиз апам ағрип қелип көз жумғандин кейин, дадам иккимиз 1971-жили пионерлиқ хизмәтни башлидуқ. Бирақ икки жилдин кейин дадам өлүп кәтти. У чағда мән 20 яшта болған. Апам вә дадамдин айрилғандин кейин ялғузсирап қалдим. Лекин Муқәддәс китаптин тапқан ишәнчлик вә чиң үмүтүм ләңгәрдәк болуп, қайғуға бешим билән кирип кәтмәсликкә вә Йәһва Худадин жирақлишип кәтмәсликкә ярдәм бәрди (Ибр. 6:19). Дадам көз жумғандин кейин көп өтмәй, мени Палаван өлкисидики Корон аралиға мәхсус пионер қилип тәйинлиди.

ЕҒИР ТАПШУРУҚНИ ЯЛҒУЗ АТҚУРУШУМ

Мән Корон аралиға кәлгинимдә 21 яшта едим. У йәрдә электр қувити аз, өйләрдә су йоқ, һәтта машиниларму жүрмәтти. Чоң шәһәрдә өскәнликтин, буларни биринчи қетим көргән едим. Аралда бирнәччә бурадәрләр болған болсиму, шеригим болмиғанлиқтин, бәзидә ялғуз вәз қилишқа тоғра келәтти. Биринчи айда аиләм вә достлиримни қаттиқ сеғиндим. Бәзидә кәчтә асмандики юлтузларға қарап, көзүмдин яш ақатти. Һәтта һәммини ташлап, өйгә қайтқум келәтти.

Шундақ қийин вақитларда ич бағримни Йәһва Худаға төкәттим. Муқәддәс китап вә әдәбиятлардин оқуған илһам беридиған ойларни әскә алаттим. Зәбур 19:14тики сөзләр пат-пат оюмға келәтти. Бу айәттин чүшәнгиним: Йәһваниң ишлири вә хисләтлири тоғрилиқ чоңқур ойлансам, У «мениң Қиятешим, Сетивалғучим» болиду. «Күзитиш мунаридики» «Сиз һечқачан ялғуз әмәс»a дегән мақалә маңа көп ярдәм бәрди. Мән уни қайта-қайта оқаттим. Шу чағда мән ялғуз әмәс, қешимда Йәһва Худа болди. Мән үгинишни, ойлинишни вә дуа қилишни яхши көрәттим.

Корон аралиға көчүп, көп өтмәй ақсақал болдум. Мениңдин башқа ақсақал болмиғанлиқтин, һәр һәптә Вәз ейтқучилар мәктиви, вәз учришиши, Җамаәттә китап үгиниш вә «Күзитиш мунари» муһакимисини өткүзәттим. Буниңдин башқа, аммивий нутуқниму ейтаттим. Халисамму, ялғузсирашқа вақтим қалматти.

Корондики хизмитим үнүмлүк болди. Бәзи Муқәддәс китап үгәнгүчилири чөмдүрүлүштин өтти. Шундақла қийинчилиқларму болди. Участкимға бәзидә йерим күн беришқа тоғра келәтти вә қәйәрдә қонуп қалидиғанлиғимни билмәттим. Җамаәтниң территориясигә нурғун кичик араллар кирәтти. У йәргә бериш үчүн үзүшни билмисәмму, моторлуқ қейиқта боран-чапқунлуқ деңиздин өтүшүм керәк еди. Шундақ хәтәрлик вақитларда Йәһва мени қоғдап, қоллап-қувәтләп жүрди. Кейин ойлап қарисам, шундақ қилип Йәһва Худа мени йеңи хизмәткә вә йеңи қийинчилиқларға тәйярлиған екән.

ПАПУА-ЙЕҢИ ГВИНЕЯ

1978-жили мени Папуа-Йеңи Гвинеягә тәйинлиди, бу Австралияниң шималидики тағлиқ дөләт. У йәрдики үч миллион хәлиқниң 800дин ошуқ тилда сөзләйдиғанлиғини билип, һәйран қалдим. Лекин бәхиткә яриша, адәмләрниң көпинчиси ток-писин дәпму атилидиған меланезиялик пиджин тилида сөзләйдекән.

Мени пайтәхт Порт-Морсбида җайлашқан инглиз тилидики җамаәткә вақитлиқ тәйинлиди. Лекин кейин ток-писин тилидики җамаәткә өттүм вә бу тилни үгиниш үчүн курсқа бардим. Курста үгәнгәнлиримни бирдин вәз хизмитидә қолландим. Бу маңа тилни тезирақ үгинишкә ярдәм бәрди. Көп өтмәй ток-писин тилида аммивий нутуқ ейттим. Бирақ һәйран қаларлиғи, кәлгинимгә бир жил бола-болмайла, ток-писин тилидики җамаәтләргә районға җавапкар ақсақал болуп тәйинләндим. Бу җамаәтләр бирнәччә чоң өлкиләрдә җайлашқан.

Җамаәтләр бир-биридин жирақ болғанлиқтин, бирнәччә районлуқ конгрессларни уюштурушқа тоғра кәлгән. Шуңа мән пат-пат йолда болаттим. Дәсләптә мән бу натонуш йәрдә ялғузсирап қалдим. Чүнки бу мән үчүн йеңи дөләт, йеңи тил, йеңи урп-адәтләр болди. Бу йәр тағлиқ вә йоллар начар болғачқа, җамаәтләргә бериш үчүн һәр һәптә учушқа тоғра кәлгән. Қериндашларни көрүш үчүн чечилип қалай дегән кичиккинә самолетта учаттим. Бәзидә самолетта мениңдин башқа йолувчилар болматти. Бурун қейиқта титригәндәк, шу чағдиму учқанда жүригим ағзимға тиқилип қалатти.

Көп адәмләрдә телефон болмиғанлиқтин, ақсақалларға көпинчә хәт йезип әвитәттим. Бирақ пат-пат хәттин бурунирақ өзүм йетип келәттим. Шуңа қериндашларни тапалмай, йәрликләрдин сүрүштүрүп издәп жүрәттим. Лекин қериндашларни тапқанда, улар мени қучақ йейип қарши елип, яхши көргәнлигини көргәндә, барлиқ қийинчилиғимни унтуп, немә үчүн шундақ җапа чәккәнлигимни әсләттим. Йәһва Худа мени һәрқандақ йоллар билән қоллиғанлиғини көрдүм вә бу мени Униңға техиму йеқинлаштурди.

Бугинвилл аралидики җамаәткә биринчи қетим кәлгәндә, ағзи қулиғиға йәткән бир әр-аял қешимға келип: «Сиз бизни тонудиңизму?»— дәп сориди. Порт-Морсбиға әндила кәлгәндә уларға вәз қилғиним есимгә чүшти. Мән улар билән үгинишни башлап, кейин йәрлик қериндашқа тапшуруп кәттим. Һазир иккилисиму чөмдүрүлүштин өтүпту. Бу Папуа-Йеңи Гвинеядә хизмәт қилған үч жилниң ичидики нурғун бәрикәтләрниң бири болди.

АИЛӘМ БИЛӘН ХИЗМӘТ ҚИЛИШИМ

1978-жили Коронда хизмәт қилғинимда, Адель дегән қизғин хизмәт қилған гөзәл қериндаш билән тонуштум. У Самуэль вә Ширли дегән икки балисини ялғуз тәрбийилисиму вә яшанған анисиға қарисиму, пионер болуп хизмәт қилди. 1981-жили, май ейида мән Филиппинға қайтип, Адель иккимиз өйләндуқ. Той қилғандин кейин биз пионер болуп хизмәт қилип, аилимизгә ғәмхорлуқ қилдуқ.

Аилилик болсамму, 1983-жили мени қайтидин мәхсус пионер болуп тәйинлиди. Биз аилимиз билән Палаван өлкисиниң Линапакан дегән жирақ бир аралиға көчүп бардуқ. Шу чағда бу аралда бирму Йәһва гувачиси болмиди. Әпсуски, бир жилдин кейин Адельниң аписи қайтиш болди. Бирақ қизғин хизмәт қилғинимиз қайғуға петип кәтмәсликкә ярдәм бәрди. Линапаканда үгәнгүчиләрниң сани көпәйгәнлиги шунчә — көп өтмәй бизгә Ибадәт өйи керәк болди. Шуңа биз кичик бир Ибадәт өйини салдуқ. Үч жилдин кейин Хатириләш мәрасимиға 110 адәм кәлди. Биз буниңға интайин хошал болдуқ. Биз шу йәрдин көчүп кәткәндин кейин, уларниң нурғунлири чөмдүрүлүш мәрасимидин өтти.

1986-жили Кулион аралиға тәйинләндим. Бирнәччә жилдин кейин Адельму мәхсус пионер болди. Кулионда мохо кесилигә гириптар болған адәмләр яшайдиған бир җай болған. Бешида биз уларға хуш хәвәрни ейтиштин қорқаттуқ. Лекин йәрлик қериндашлар улар даваланғанлиқтин, мохо кесилини жуқтуруш еһтимали хелила төвән екәнлигини ейтти. Мохо кесили бар адәмләрниң бәзилири бир қериндашниң өйидә өтидиған учришишқа қатнишип жүрди. Көп өтмәй биз у адәмләргә көнүп кәттуқ. Улар Худа вә адәмләр көзгә илмиғандәк һис қилғанлиқтин, биз уларға Муқәддәс китаптики вәдиләрни ейтишни яхши көрәттуқ. Йеңи дунияда улар тамамән ағримайдиғанлиғини аңлиғанда, хошал болуп қалатти (Луқа 5:12, 13).

Балилиримиз Кулиондики һаятқа қандақ үгинип кәтти? Адель иккимиз уларға яхши дост керәклигини чүшинип, Корон аралидин икки яш қериндашни бизниң аралға көчүшкә чақирдуқ. Самуэль, Ширли вә шу икки қериндаш көп балилар билән үгинишни башлиди. Адель иккимиз болсақ, шу балиларниң ата-анилири билән үгинишни башлидуқ. Бир вақитта биз 11 аилә билән Муқәддәс китап үгинишини өткүзүп жүрдуқ. Үгәнгүчиләрниң сани тез өскәнликтин, йеңи җамаәт пәйда болди.

Бешида Кулионда ялғуз ақсақал болған едим. Филиалдики қериндашлар мени һәр һәптә Кулиондики сәккиз қериндаш үчүнла әмәс, Марили йезисидики тоққуз қериндаш үчүнму учришишларни өткүзүшни сориди. Шу йезиға йетиш үчүн үч саат қейиқта үзүш керәк еди. Учришиштин кейин аилимиз билән бирнәччә саат тағлиқ йолда меңип, Муқәддәс китап үгинишлирини өткүзүш үчүн Халси йезисиға бараттуқ.

Марилидиму, Халсидиму көп адәмләр һәқиқәткә кәлгәнликтин, иккилисидиму Ибадәт өйини салдуқ. Линапаканда болғандәк, йәрлик қериндашлар билән һәқиқәткә қизиқиватқан адәмләр қурулуш материаллирини өзлири елип, көп ишларни қилди. Марилидики Ибадәт өйигә 200 адәм патқан еди. Буниңдин башқа, уни кәңәйтишкә болатти, шуңа у йәрдә конгрессларни өткүзәләттуқ.

ҚАЙҒУ, ЯЛҒУЗЛУҚ ВӘ ХОШАЛЛИҚ

Балилиримиз чоң болуп, Адель иккимиз 1993-жили Филиппинда районлуқ хизмәтни башлидуқ. Мени 2000-жили Хизмәт маһаритини ашуруш мәктивигә чақирди. Шу мәктәптә муәллим болушни үгинишим керәк еди. Авал бу тапшуруқ қолумдин кәлмәйду дәп ойлидим. Лекин Адель өзүмгә ишинишимгә ярдәм бәрди вә бу вәзипини атқурушқа Йәһва Худа ярдәм беридиғанлиғини есимгә салди (Флп. 4:13). У шундақ ейтқанлиғиниң сәвәви — саламәтлиги начарлишип кетиватқанлиғиға қаримай, садиқ хизмәт қилишни давамлаштурған.

2006-жили мән Хизмәт маһаритини ашуруш мәктивидә тәлим берип жүргинимдә, Адельға Паркинсон кесили дегән диагноз қоюлди. Биз немә қилишимизни билмәй, гаңгирап қалдуқ. Униңға ғәмхорлуқ қилимән дәп хизмитимни тохтитай дегәндә, Адель мундақ деди: «Буниң орниға маңа қарайдиған дохтурни тепип бәргин. Давамлиқ хизмәт қиливерәйли, Йәһва Худа чоқум бизгә ярдәм бериду». Кейинки алтә жил давамида Адель һечнәрсигә шикайәт қилмай, Йәһваға давамлиқ хизмәт қиливәрди. Маңалмай қалған чағда, Адель мейиплар һарвусида вәз қилди. Сөзләлмәй қалғанда, учришишта бир-икки сөз билән җавап берәтти. Қериндашлар уни үлгиси вә садақәтмәнлиги үчүн махтап, дайим хәт йезип учурларни әвәтип туратти. Адель 2013-жили көз жумди. У 30 жил давамида көйүмчан аял вә вападар достум болди. Амма у өлүм уйқусиға кәткәндин кейин, қайтидин ялғузсирап, қайғуға паттим.

Адель хизмәтни давамлаштурушумни халиған. Мән дәл шундақ қилдим. Хизмәт билән бәнт болуш ялғузчилиқтин қутулушқа ярдәм бәрди. 2014—2017 жиллар арилиғида паалийитимиз мәнъий қилинған дөләтләрни арилап, тагаль тилида сөзләйдиған җамаәтләрни зиярәт қилип жүрдүм. Кейин Тайвань, Қошма Штатлар вә Канадидики тагаль җамаәтлиригиму баридиған болдум. 2019-жили Һиндистан вә Тайландта инглиз тилида өткән Падишалиқ вәз ейтқучилар үчүн мәктәптә тәлим бәрдим. Бу вәзипиләрниң һәммисидин хошаллиқ таптим. Йәһва Худаниң хизмитигә бешим билән кирип кәткәндә, өзүмни бәхитлик һис қилаттим.

ҺЕЧҚАЧАН ЯРДӘМСИЗ ҚАЛМИДИМ

Маңа йеңи вәзипә тапшурулғанда, шу йәрдики қериндашларни яхши көрүп қалаттим. Шуңа кәткәндә, улардин айрилиш қийин болди. Шундақ вәзийәтләрдә мән Йәһва Худаға пүтүнләй ишинишни үгәндим. Яратқучим мени һечқачан ярдәмсиз қалдурмиған вә бу һаятимдики өзгиришләрни қобул қилишқа ярдәм бәрди. Һазир мән Филиппинда мәхсус пионер болуп хизмәт қиливатимән. Җамаитим мениң үчүн ғәмхорчан аиләм болуп кәтти. Шундақла Самуэль вә Ширли аписиниң ишәнчисини үлгә қиливатқанлиғидин пәхирлинимән (Йоһ. 3-х. 4).

Һаятимда нурғун синақлар болди. Сөйүмлүк яриңиз ағриқтин қийнилип, җан үзгәнлигини көрүшниң немә екәнлигини билимән. Маңа пат-пат йеңи вәзийәткә маслишишқа тоғра кәлди. Лекин Йәһва Худаниң «һәрбиримиздин жирақ әмәс» екәнлигигә көзүм йәтти (Әлч. 17:27, ЙД). Йәһваниң қоли қутқузалмайдиған «калтә әмәс». У Өз хизмәтчилирини һәрқачан, улар қәйәрдә болмисун, қоллап-қувәтләйду (Йәшая 59:1). У Қорам тешим болуп, мән Униңға чин көңлүмдин миннәтдар. Йәһва Худа мени һечқачан ялғуз қалдурмиди.