Γιατί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά Τηρούν το Δείπνο του Κυρίου Διαφορετικά από Άλλες Θρησκείες;

Μένουμε στενά προσκολλημένοι στην Αγία Γραφή σε ό,τι αφορά την τήρηση του Δείπνου του Κυρίου, το οποίο είναι επίσης γνωστό και ως το Μυστικό Δείπνο, το Τελευταίο Δείπνο, το «Κυριακόν δείπνον» και η Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού. (1 Κορινθίους 11:20, Μετάφραση του Βάμβα) Σε αντιδιαστολή, πολλές πεποιθήσεις και συνήθειες άλλων θρησκευμάτων οι οποίες σχετίζονται με αυτόν τον εορτασμό δεν βασίζονται στη Γραφή.

Σκοπός

Σκοπός του Δείπνου του Κυρίου είναι να θυμόμαστε τον Ιησού, εκδηλώνοντας ευγνωμοσύνη για τη θυσία που πρόσφερε για χάρη μας. (Ματθαίος 20:28· 1 Κορινθίους 11:24) Η τήρησή του δεν αποτελεί μυστήριο, δηλαδή θρησκευτική τελετή η οποία προσδίδει σε κάποιον εύνοια, όπως θεία χάρη ή συγχώρηση αμαρτιών.a Η Γραφή διδάσκει ότι οι αμαρτίες μας μπορούν να συγχωρηθούν, όχι μέσω κάποιας θρησκευτικής τελετουργίας, αλλά μόνο μέσω πίστης στον Ιησού.—Ρωμαίους 3:25· 1 Ιωάννη 2:1, 2.

Πόσο συχνά;

Ο Ιησούς έδωσε στους μαθητές του την εντολή να τηρούν το Δείπνο του Κυρίου χωρίς όμως να καθορίσει το πόσο συχνά. (Λουκάς 22:19) Ορισμένοι θεωρούν ότι πρέπει να τηρείται κάθε μήνα, ενώ άλλοι το τηρούν κάθε εβδομάδα, κάθε μέρα, αρκετές φορές τη μέρα ή όσο συχνά το θεωρεί ο καθένας σωστό.b Εξετάστε όμως ορισμένους παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη.

Ο Ιησούς θέσπισε το Δείπνο του Κυρίου την ημέρα του Ιουδαϊκού Πάσχα και πέθανε αργότερα εκείνη τη μέρα. (Ματθαίος 26:1, 2) Αυτό δεν ήταν σύμπτωση. Οι Γραφές παραβάλλουν τη θυσία του Ιησού με αυτή του αρνιού του Πάσχα. (1 Κορινθίους 5:7, 8) Το Πάσχα γιορταζόταν μία φορά τον χρόνο. (Έξοδος 12:1-6· Λευιτικό 23:5) Παρόμοια, οι πρώτοι Χριστιανοί τηρούσαν την Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού μία φορά τον χρόνο,c και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ακολουθούν αυτό το Βιβλικό πρότυπο.

Ημερομηνία και ώρα

Το πρότυπο που καθιέρωσε ο Ιησούς μάς βοηθάει να προσδιορίσουμε όχι μόνο το πόσο συχνά πρέπει να γιορτάζεται η Ανάμνηση αλλά και την ημερομηνία και την ώρα διεξαγωγής της. Εκείνος εγκαινίασε αυτόν τον εορτασμό μετά τη δύση του ήλιου στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ., σύμφωνα με το Βιβλικό σεληνιακό ημερολόγιο. (Ματθαίος 26:18-20, 26) Εμείς συνεχίζουμε να τηρούμε την Ανάμνηση την ίδια ημερομηνία κάθε χρόνο, μιμούμενοι τους πρώτους Χριστιανούς.d

Αν και η 14η Νισάν του 33 Κ.Χ. ήταν Παρασκευή, η επέτειος εκείνης της ημερομηνίας μπορεί να αντιστοιχεί σε διαφορετική μέρα της εβδομάδας κάθε χρόνο. Εμείς προσδιορίζουμε ποια μέρα αντιστοιχεί στις 14 Νισάν κάθε χρόνο με την ίδια μέθοδο που χρησιμοποιούνταν την εποχή του Ιησού, αντί να εφαρμόζουμε τη μέθοδο του σύγχρονου Ιουδαϊκού ημερολογίου.e

Ψωμί και κρασί

Για την καινούρια γιορτή, ο Ιησούς χρησιμοποίησε άζυμο ψωμί και κόκκινο κρασί που είχαν απομείνει από το γεύμα του Πάσχα. (Ματθαίος 26:26-28) Ακολουθώντας το παράδειγμά του, εμείς χρησιμοποιούμε ψωμί χωρίς προζύμι ή πρόσθετα υλικά και απλό κόκκινο κρασί, όχι χυμό σταφυλιών ή κρασί με γλυκαντικά πρόσθετα, το οποίο είναι ενισχυμένο ή περιέχει αρωματικές ουσίες.

Σε ορισμένα θρησκεύματα χρησιμοποιείται ψωμί με προζύμι ή μαγιά, αλλά το προζύμι χρησιμοποιείται συχνά στη Γραφή ως σύμβολο της αμαρτίας και της φθοράς. (Λουκάς 12:1· 1 Κορινθίους 5:6-8· Γαλάτες 5:7-9) Ως εκ τούτου, μόνο το ψωμί που δεν περιέχει προζύμι ή άλλα πρόσθετα μπορεί να αποτελεί κατάλληλο σύμβολο του αναμάρτητου σώματος του Χριστού. (1 Πέτρου 2:22) Μια άλλη συνήθεια που δεν υποστηρίζεται από τη Γραφή είναι η αντικατάσταση του κρασιού από χυμό σταφυλιών που δεν έχει υποστεί ζύμωση. Ορισμένες εκκλησίες το κάνουν αυτό λόγω των αντιγραφικών απαγορεύσεων που έχουν θέσει για την κατανάλωση αλκοόλ.—1 Τιμόθεο 5:23.

Εμβλήματα, όχι κατά γράμμα σάρκα και αίμα

Το άζυμο ψωμί και το κόκκινο κρασί που προσφέρονται στην Ανάμνηση είναι εμβλήματα, ή σύμβολα, της σάρκας και του αίματος του Ιησού. Δεν μεταβάλλονται θαυματουργικά στην κατά γράμμα σάρκα και στο κατά γράμμα αίμα του ούτε ενώνονται με αυτά, όπως νομίζουν μερικοί. Εξετάστε τη Γραφική βάση για αυτή την κατανόηση.

• Αν ο Ιησούς είχε δώσει στους μαθητές του την εντολή να πιουν το αίμα του, θα τους έλεγε ουσιαστικά να παραβούν τον νόμο του Θεού για τη βρώση αίματος. (Γένεση 9:4· Πράξεις 15:28, 29) Αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί, γιατί ο Ιησούς ποτέ δεν θα έδινε σε άλλους την οδηγία να παραβιάσουν τον νόμο του Θεού αναφορικά με την ιερότητα του αίματος.—Ιωάννης 8:28, 29.

• Αν οι απόστολοι είχαν πιει στην κυριολεξία το αίμα του Ιησού, εκείνος δεν θα έλεγε ότι το αίμα του «θα χυθεί», κάτι που υποδήλωνε ότι η θυσία του ήταν ακόμη μελλοντική.—Ματθαίος 26:28.

• Η θυσία του Ιησού έγινε «μία φορά για πάντα». (Εβραίους 9:25, 26) Εντούτοις, αν το ψωμί και το κρασί μεταβάλλονταν στη σάρκα και στο αίμα του κατά τη διάρκεια του Δείπνου του Κυρίου, τότε όσοι συμμετείχαν θα επαναλάμβαναν εκείνη τη θυσία.

• Ο Ιησούς είπε: «Εξακολουθήστε να το κάνετε αυτό σε ανάμνησή μου», όχι «ως θυσία μου».—1 Κορινθίους 11:24.

Εκείνοι που πιστεύουν στη μετουσίωση, δηλαδή ότι το ψωμί και το κρασί γίνονται το κατά γράμμα σώμα και αίμα του Ιησού, βασίζουν αυτό το δόγμα στη διατύπωση συγκεκριμένων Γραφικών εδαφίων. Λόγου χάρη, σύμφωνα με πολλές μεταφράσεις της Γραφής, ο Ιησούς λέει για το κρασί: «Αυτό είναι το αίμα μου». (Ματθαίος 26:28) Εντούτοις, τα λόγια του Ιησού μπορούν να αποδοθούν επίσης: «Αυτό σημαίνει το αίμα μου», «Αυτό αντιπροσωπεύει το αίμα μου» ή «Αυτό υποδεικνύει το αίμα μου».f Όπως έκανε συχνά, ο Ιησούς χρησιμοποίησε μια μεταφορά για να διδάξει.—Ματθαίος 13:34, 35.

Ποιοι παίρνουν από τα εμβλήματα;

Όταν εμείς οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τηρούμε το Δείπνο του Κυρίου, μόνο λίγοι από εμάς παίρνουν από το ψωμί και το κρασί. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Το χυμένο αίμα του Ιησού επικύρωσε «μια νέα διαθήκη» η οποία αντικατέστησε τη διαθήκη που υπήρχε μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και του αρχαίου έθνους του Ισραήλ. (Εβραίους 8:10-13) Όσοι μετέχουν σε αυτή τη νέα διαθήκη παίρνουν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης. Σε αυτούς δεν περιλαμβάνονται όλοι οι Χριστιανοί, αλλά μόνο «εκείνοι που έχουν κληθεί» με έναν ιδιαίτερο τρόπο από τον Θεό. (Εβραίους 9:15· Λουκάς 22:20) Αυτοί θα κυβερνήσουν στον ουρανό με τον Χριστό, και η Γραφή λέει ότι μόνο 144.000 άτομα λαβαίνουν αυτό το προνόμιο.—Λουκάς 22:28-30· Αποκάλυψη 5:9, 10· 14:1, 3.

Σε αντίθεση με το «μικρό ποίμνιο», οι οποίοι καλούνται να κυβερνήσουν με τον Χριστό, οι περισσότεροι από εμάς ελπίζουν να ανήκουν στο «μεγάλο πλήθος» που θα αποκτήσει αιώνια ζωή στη γη. (Λουκάς 12:32· Αποκάλυψη 7:9, 10) Μολονότι όσοι έχουμε επίγεια ελπίδα δεν παίρνουμε από τα εμβλήματα της Ανάμνησης, εκφράζουμε και εμείς ευχαριστίες για τη θυσία την οποία πρόσφερε ο Ιησούς για χάρη μας.—1 Ιωάννη 2:2.