Δέχτηκα την Άποψη του Θεού για το Αίμα
Ένας Γιατρός Αφηγείται την Ιστορία Του
ΒΡΙΣΚΟΜΟΥΝ στην αίθουσα διαλέξεων του νοσοκομείου, συνοψίζοντας τα αποτελέσματα μιας νεκροψίας σε κάποια ομάδα γιατρών. Ο ασθενής που πέθανε είχε κακοήθη όγκο. Είπα λοιπόν: «Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η άμεση αιτία θανάτου αυτού του ασθενούς ήταν η αιμόλυση [η καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων] και η οξεία νεφρική ανεπάρκεια η οποία προκλήθηκε από εκτεταμένη μετάγγιση αίματος».
Κάποιος καθηγητής σηκώθηκε όρθιος και φώναξε θυμωμένος: «Θέλετε να πείτε ότι χορηγήσαμε λάθος τύπο αίματος;» Εγώ απάντησα: «Δεν εννοούσα αυτό». Προβάλλοντας κάποιες διαφάνειες που απεικόνιζαν μικροσκοπικά τμήματα του νεφρού του ασθενούς, πρόσθεσα: «Μπορούμε να διακρίνουμε λύση [αποσύνθεση] πολλαπλών ερυθρών αιμοσφαιρίων στο νεφρό και, επομένως, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι αυτό προκάλεσε την οξεία νεφρική ανεπάρκεια».a Η ατμόσφαιρα φορτίστηκε, και το στόμα μου στέγνωσε. Μολονότι εγώ ήμουν νεαρός γιατρός και εκείνος καθηγητής, πίστευα ότι δεν μπορούσα να κάνω πίσω.
Όταν συνέβη αυτό το περιστατικό, δεν ήμουν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Γεννήθηκα το 1943 στο Σεντάι, μια πόλη στο βόρειο τμήμα της Ιαπωνίας. Επειδή ο πατέρας μου ήταν παθολόγος και ψυχίατρος, αποφάσισα να σπουδάσω ιατρική. Στο δεύτερο έτος των ιατρικών σπουδών μου, το 1970, παντρεύτηκα μια κοπέλα ονόματι Μασούκο.
Μεταπηδώ στον Τομέα της Παθολογίας
Η Μασούκο εργαζόταν για να συντηρούμαστε καθώς εγώ τελείωνα τις σπουδές μου. Ο τομέας της ιατρικής με γοήτευε. Ένιωθα δέος βλέποντας πόσο υπέροχα είναι κατασκευασμένο το ανθρώπινο σώμα! Ωστόσο, ποτέ δεν είχα σκεφτεί γύρω από την ύπαρξη Δημιουργού. Πίστευα ότι η ιατρική έρευνα μπορούσε να δώσει νόημα στη ζωή μου. Όταν, λοιπόν, έγινα γιατρός, αποφάσισα να συνεχίσω τις σπουδές μου στην ιατρική, ακολουθώντας τον τομέα της παθολογίας—τη μελέτη γύρω από τα χαρακτηριστικά, τις αιτίες και τις συνέπειες των ασθενειών.
Καθώς έκανα νεκροψίες σε ασθενείς που είχαν πεθάνει από καρκίνο, άρχισα να τρέφω αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα των μεταγγίσεων αίματος. Ασθενείς σε προχωρημένο στάδιο καρκίνου μπορεί να εμφανίζουν αναιμία ως αποτέλεσμα αιμορραγίας. Επειδή η χημειοθεραπεία εντείνει την αναιμία, οι γιατροί συνήθως συστήνουν μεταγγίσεις αίματος. Ωστόσο, εγώ άρχισα να υποπτεύομαι ότι οι μεταγγίσεις μπορεί απλώς να εξαπλώνουν τον καρκίνο. Ούτως ή άλλως, σήμερα είναι γνωστό ότι οι μεταγγίσεις προξενούν ανοσοκαταστολή, η οποία μπορεί να αυξήσει το ενδεχόμενο επανεμφάνισης του καρκίνου και να μειώσει το ποσοστό επιβίωσης των καρκινοπαθών.b
Το 1975, αντιμετώπισα το συμβάν που ανέφερα στην αρχή. Ο καθηγητής ήταν εκείνος που είχε αναλάβει τον ασθενή και ειδικευόταν στην αιματολογία. Έτσι λοιπόν, δεν ήταν παράξενο που εξεμάνη όταν με άκουσε να λέω ότι η μετάγγιση αίματος προκάλεσε το θάνατο του ασθενούς! Ωστόσο, εγώ συνέχισα τη διάλεξή μου, και εκείνος σιγά σιγά ηρέμησε.
Τέρμα οι Αρρώστιες και ο Θάνατος
Εκείνον περίπου τον καιρό, η σύζυγός μου δέχτηκε την επίσκεψη μιας ηλικιωμένης κυρίας η οποία ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Η κυρία χρησιμοποίησε τη λέξη «Ιεχωβά» στην παρουσίασή της, και η σύζυγός μου τη ρώτησε τι σήμαινε αυτό. Εκείνη απάντησε: «Ιεχωβά είναι το όνομα του αληθινού Θεού». Η Μασούκο διάβαζε τη Γραφή από τότε που ήταν παιδί, αλλά η Γραφή την οποία χρησιμοποιούσε είχε αντικαταστήσει το όνομα του Θεού με τη λέξη «ΚΥΡΙΟΣ». Τώρα γνώριζε ότι ο Θεός ήταν πρόσωπο που είχε όνομα!
Η Μασούκο άρχισε αμέσως να μελετάει τη Γραφή με την ηλικιωμένη Μάρτυρα του Ιεχωβά. Όταν επέστρεψα στο σπίτι από το νοσοκομείο γύρω στη 1:00 π.μ., η σύζυγός μου μού είπε ενθουσιασμένη: «Στη Γραφή λέει ότι οι αρρώστιες και ο θάνατος θα τερματιστούν!» Εγώ απάντησα: «Αυτό θα ήταν υπέροχο!» Εκείνη συνέχισε: «Εφόσον ο νέος κόσμος θα έρθει σύντομα, δεν θέλω να χάνεις το χρόνο σου». Νόμιζα ότι εννοούσε πως ήθελε να σταματήσω να είμαι γιατρός, και γι’ αυτό θύμωσα και δημιουργήθηκε κάποια ένταση στη σχέση μας.
Η σύζυγός μου, όμως, δεν σταμάτησε τις προσπάθειες να με βοηθήσει. Προσευχόταν και έψαχνε να βρει κατάλληλα εδάφια τα οποία μου έδειχνε. Τα λόγια των εδαφίων Εκκλησιαστής 2:22, 23 με άγγιξαν ιδιαίτερα: «Τι έχει τελικά ο άνθρωπος για όλη τη σκληρή εργασία του και για ό,τι κυνηγάει η καρδιά του, καθώς εργάζεται σκληρά σε αυτά κάτω από τον ήλιο; . . . Τη νύχτα η καρδιά του δεν κοιμάται. Και αυτό επίσης δεν είναι παρά ματαιότητα». Αυτά τα λόγια εφαρμόζονταν στην περίπτωσή μου—ήμουν αφοσιωμένος στην ιατρική επιστήμη ημέρα και νύχτα χωρίς να βρίσκω αληθινή ικανοποίηση.
Μια Κυριακή πρωί τον Ιούλιο του 1975, όταν η σύζυγός μου έφυγε για την Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά, αποφάσισα ξαφνικά να πάω και εγώ. Εκείνη ξαφνιάστηκε πολύ όταν με είδε εκεί, και οι Μάρτυρες με καλωσόρισαν θερμά. Από τότε, πήγαινα στη συνάθροιση κάθε Κυριακή. Περίπου έναν μήνα αργότερα, κάποιος Μάρτυρας άρχισε να μελετάει μαζί μου. Η σύζυγός μου, τρεις μήνες μετά την αρχική επίσκεψη των Μαρτύρων του Ιεχωβά, βαφτίστηκε.
Αποδοχή της Άποψης του Θεού για το Αίμα
Σύντομα έμαθα ότι η Γραφή λέει στους Χριστιανούς να “απέχουν από αίμα”. (Πράξεις 15:28, 29· Γένεση 9:4) Εφόσον είχα ήδη αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα των μεταγγίσεων αίματος, δεν δυσκολεύτηκα να δεχτώ την άποψη του Θεού για το αίμα.c Σκέφτηκα: “Αν υπάρχει Δημιουργός και μας το λέει αυτό, τότε θα πρέπει να έχει δίκιο”.
Έμαθα επίσης ότι η αιτία της ασθένειας και του θανάτου είναι η Αδαμιαία αμαρτία. (Ρωμαίους 5:12) Εκείνον τον καιρό, έκανα μια μελέτη για την αρτηριοσκλήρυνση. Καθώς γερνάμε, οι αρτηρίες μας σκληραίνουν και στενεύουν, προκαλώντας ασθένειες όπως η καρδιοπάθεια, οι διαταραχές των εγκεφαλικών αγγείων και η νεφροπάθεια. Η κληρονομημένη μας ατέλεια φαινόταν λογική αιτία. Έπειτα από αυτό, ο ζήλος μου για την ιατρική άρχισε να μειώνεται. Μόνο ο Ιεχωβά Θεός μπορεί να εξαλείψει την αρρώστια και το θάνατο!
Το Μάρτιο του 1976, εφτά μήνες αφότου άρχισα τη Γραφική μου μελέτη, σταμάτησα τις σπουδές μου στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο. Φοβόμουν ότι ποτέ πια δεν θα μπορούσα να εργαστώ ως γιατρός, αλλά βρήκα εργασία σε άλλο νοσοκομείο. Βαφτίστηκα το Μάιο του 1976. Αποφάσισα ότι ο καλύτερος τρόπος για να χρησιμοποιήσω τη ζωή μου θα ήταν το να υπηρετήσω ως ολοχρόνιος κήρυκας των καλών νέων, ή αλλιώς σκαπανέας, και άρχισα αυτό το έργο τον Ιούλιο του 1977.
Υπερασπίζομαι την Άποψη του Θεού για το Αίμα
Το Νοέμβριο του 1979, η Μασούκο και εγώ μετακομίσαμε σε μια εκκλησία στο νομό Τσίμπα όπου υπήρχε μεγάλη ανάγκη για κήρυκες. Βρήκα ένα νοσοκομείο όπου μπορούσα να εργάζομαι με μειωμένο ωράριο. Την πρώτη μου μέρα, με πλησίασε μια ομάδα χειρουργών. Με ρωτούσαν επίμονα: «Εφόσον είσαι Μάρτυρας του Ιεχωβά, τι θα κάνεις αν εισαχθεί στο νοσοκομείο κάποιος ασθενής που χρειάζεται μετάγγιση;»
Τους εξήγησα με σεβασμό ότι θα ενεργούσα σε αρμονία με αυτά που λέει ο Θεός σχετικά με το αίμα. Εξήγησα ότι υπήρχαν εναλλακτικές λύσεις αντί της μετάγγισης και ότι θα έκανα το καλύτερο που μπορούσα για να βοηθήσω τους ασθενείς μου. Έπειτα από συζήτηση μιας ώρας περίπου, ο επικεφαλής της χειρουργικής ομάδας απάντησε: «Κατάλαβα. Αν όμως εισαχθεί κάποιος ασθενής με μεγάλη απώλεια αίματος, θα χειριστούμε εμείς την περίπτωση». Ο επικεφαλής της χειρουργικής ομάδας είχε τη φήμη δύστροπου ατόμου, αλλά έπειτα από εκείνη τη συζήτηση αναπτύξαμε καλή σχέση και σεβόταν πάντα τις πεποιθήσεις μου.
Ο Σεβασμός για το Αίμα Δοκιμάζεται
Ενώ υπηρετούσαμε στην Τσίμπα, κατασκευαζόταν στην Εμπίνα ένα καινούριο γραφείο τμήματος για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ιαπωνία. Η σύζυγός μου και εγώ πηγαίναμε εκεί μια φορά την εβδομάδα ώστε να φροντίζουμε για την υγεία των εθελοντών Μαρτύρων που οικοδομούσαν αυτές τις εγκαταστάσεις, οι οποίες αποκαλούνται Μπέθελ. Έπειτα από λίγους μήνες, προσκληθήκαμε να υπηρετήσουμε μόνιμα στο Μπέθελ της Εμπίνα. Έτσι λοιπόν, το Μάρτιο του 1981 μετακομίσαμε στις προσωρινές κατοικίες που χρησιμοποιούνταν για τη στέγαση των 500 και πλέον εθελοντών. Το πρωί βοηθούσα στην καθαριότητα των λουτρών και των τουαλετών του εργοταξίου και το απόγευμα έκανα ιατρικές εξετάσεις.
Ανάμεσα στους ασθενείς μου ήταν και η Ίλμα Ισλαούμπ, η οποία ήρθε στην Ιαπωνία από την Αυστραλία ως ιεραπόστολος το 1949. Είχε λευχαιμία και οι γιατροί τής είπαν ότι της απέμεναν μόνο λίγοι μήνες ζωής. Η Ίλμα αρνήθηκε να υποβληθεί σε μεταγγίσεις για να παρατείνει τη ζωή της και προτίμησε να ζήσει τις μέρες που της απέμεναν στο Μπέθελ. Εκείνον τον καιρό δεν υπήρχαν ακόμη φάρμακα τα οποία διεγείρουν την παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων, όπως είναι η ερυθροποιητίνη. Έτσι λοιπόν, η αιμοσφαιρίνη της μερικές φορές έπεφτε στα 3 ή 4 γραμμάρια! (Το φυσιολογικό είναι 12 ως 15.) Αλλά εγώ έκανα ό,τι μπορούσα για να τη φροντίσω. Η Ίλμα συνέχισε να εκδηλώνει ακλόνητη πίστη στο Λόγο του Θεού μέχρι το θάνατό της τον Ιανουάριο του 1988—περίπου εφτά χρόνια αργότερα!
Στο πέρασμα των ετών, αρκετοί εθελοντές στο γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ιαπωνία χρειάστηκε να κάνουν κάποια εγχείρηση. Οι γιατροί των γύρω νοσοκομείων, προς έπαινό τους, συνεργάστηκαν χειρουργώντας αναίμακτα. Αρκετές φορές προσκλήθηκα στο χειρουργείο για να παρακολουθήσω τη διαδικασία, και σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα βοήθησα στην εγχείρηση. Είμαι ευγνώμων σε αυτούς τους γιατρούς οι οποίοι σέβονται τη στάση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο ζήτημα του αίματος. Η συνεργασία μας μου έχει δώσει πολλές ευκαιρίες για να τους μεταδώσω τις πεποιθήσεις μου. Ένας από τους γιατρούς βαφτίστηκε πρόσφατα ως Μάρτυρας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι προσπάθειες των γιατρών να προσφέρουν αναίμακτη περίθαλψη στους Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν συμβάλει με ουσιώδη τρόπο στην ιατρική. Οι αναίμακτες εγχειρήσεις παρέχουν αποδείξεις για τα οφέλη που προκύπτουν από την αποφυγή των μεταγγίσεων. Μελέτες δείχνουν ότι οι ασθενείς αναρρώνουν γρηγορότερα και με λιγότερα προβλήματα μετά την εγχείρηση.
Εξακολουθώ να Μαθαίνω από τον Μεγαλύτερο Γιατρό
Προσπαθώ να ενημερώνομαι για τις πρόσφατες εξελίξεις στην ιατρική. Ωστόσο, εξακολουθώ επίσης να μαθαίνω από τον Ιεχωβά, τον μεγαλύτερο Γιατρό. Αυτός δεν βλέπει μόνο την επιφάνεια, αλλά βλέπει ολόκληρο το άτομο. (1 Σαμουήλ 16:7) Ως γιατρός, προσπαθώ να περιθάλπω τον κάθε ασθενή ασχολούμενος με ολόκληρο το άτομο, χωρίς να συγκεντρώνω την προσοχή μου μόνο στην ασθένειά του. Αυτό με βοηθάει να του παρέχω καλύτερη ιατρική φροντίδα.
Εξακολουθώ να υπηρετώ στο Μπέθελ, και το να βοηθώ άλλους να μαθαίνουν για τον Ιεχωβά—και για την άποψή του γύρω από το αίμα—παραμένει μια από τις μεγαλύτερες χαρές μου. Προσεύχομαι ώστε ο Μεγάλος Γιατρός, ο Ιεχωβά Θεός, να τερματίσει σύντομα όλες τις αρρώστιες και το θάνατο.—Αφήγηση από τον Γιασούσι Αϊζάγουα.
[Υποσημειώσεις]
a Σύμφωνα με το εγχειρίδιο Σύγχρονες Μέθοδοι Αποθήκευσης Αίματος και Μεταγγίσεων (Modern Blood Banking and Transfusion Practices), της Δρ Ντενίζ Μ. Χάρμενινγκ, «επιβραδυνόμενη αιμολυτική αντίδραση από μετάγγιση» μπορεί να παρουσιαστεί «σε ασθενή που είχε προηγουμένως ευαισθητοποιηθεί από μετάγγιση, εγκυμοσύνη ή μεταμόσχευση». Σε τέτοιες περιπτώσεις, τα αντισώματα που κάνουν κάποιον ασθενή να αντιδράσει δυσμενώς στη μετάγγιση «δεν ανιχνεύονται με τις συνηθισμένες μεθόδους που εφαρμόζονται προ της μετάγγισης». Σύμφωνα με τις Παρατηρήσεις του Ντέιλι για το Αίμα (Dailey’s Notes on Blood), η αιμόλυση «μπορεί να προκληθεί ακόμη και όταν χορηγείται μικρή μόνο ποσότητα ασύμβατου . . . αίματος. Όταν εμφανιστεί νεφρική ανεπάρκεια, ο ασθενής δηλητηριάζεται σιγά σιγά επειδή τα νεφρά δεν μπορούν να απομακρύνουν τις άχρηστες ουσίες από το αίμα».
b Το Περιοδικό Κλινικής Ογκολογίας (Journal of Clinical Oncology) ανέφερε στο τεύχος του Αυγούστου 1988: «Οι προοπτικές για την εξέλιξη της υγείας των ασθενών που υποβάλλονται σε περιεγχειρητικές μεταγγίσεις αίματος είναι πολύ χειρότερες από αυτές των ασθενών οι οποίοι υποβάλλονται σε εγχείρηση καρκίνου χωρίς περιεγχειρητική μετάγγιση».
c Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις διδασκαλίες της Γραφής για το αίμα, βλέπε το ειδικό βιβλιάριο Πώς Μπορεί το Αίμα να Σώσει τη Ζωή Σας; που είναι έκδοση των Μαρτύρων του Ιεχωβά.
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 14]
«Εξήγησα ότι υπήρχαν εναλλακτικές λύσεις αντί της μετάγγισης και ότι θα έκανα το καλύτερο που μπορούσα για να βοηθήσω τους ασθενείς μου»
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 15]
«Οι αναίμακτες εγχειρήσεις παρέχουν αποδείξεις για τα οφέλη που προκύπτουν από την αποφυγή των μεταγγίσεων»
[Εικόνες στη σελίδα 15]
Επάνω: Εκφωνώ μια Γραφική διάλεξη
Δεξιά: Με τη σύζυγό μου, Μασούκο, σήμερα