5 Դավիթն էլ պատասխանեց քահանային. «Վստահեցնում եմ քեզ, որ կանանցից հեռու ենք մնացել,+ ինչպես այն ժամանակ, երբ ռազմարշավների էինք գնում: Եթե իմ մարդիկ նույնիսկ սովորական հանձնարարություն կատարելիս են իրենց մարմինները սուրբ պահել, առավել ևս այսօր նրանք սուրբ են»:

11 Ուրիան պատասխանեց. «Տապանակը,+ Իսրայելը և Հուդան վրաններում են, և իմ տերը՝ Հովաբը, ու իմ տիրոջ զինվորները բաց դաշտում բանակ են դրել, իսկ ես գնամ իմ տուն՝ ուտեմ-խմեմ ու կնոջս հետ անկողի՞ն մտնեմ:+ Քո կյանքով եմ երդվում, ես այդ բանը չեմ անի»: