Die tweede boek van Samuel

14 Joab, die seun van Seruʹja,+ het gehoor dat die koning na Absalom verlang.+ 2 Toe het Joab ’n wyse vrou uit Tekoʹa+ laat haal en vir haar gesê: “Maak asseblief asof jy rou en trek rouklere aan, en moenie olie aan jou smeer nie.+ Tree op soos ’n vrou wat al lank treur oor iemand wat dood is. 3 En dan moet jy na die koning toe gaan en die volgende vir hom sê.” Toe het Joab vir haar gesê wat om te sê.

4 Die vrou van Tekoʹa het na die koning toe gegaan en op haar knieë geval en met haar gesig na die grond toe neergebuig en gesê: “Help my, o koning!” 5 Die koning het vir haar gevra: “Wat is fout?” Sy het geantwoord: “Ek is ’n weduwee. My man is dood. 6 En ek, u diensmeisie, het twee seuns gehad, en hulle twee het in die veld met mekaar baklei. Daar was niemand om hulle van mekaar te skei nie, en die een het die ander een doodgemaak. 7 Nou het die hele familie teen my, u diensmeisie, gedraai, en hulle sê: ‘Gee die een wat sy broer doodgemaak het, sodat ons hom kan doodmaak omdat hy sy broer doodgemaak het,+ al beteken dit dat ons die erfgenaam doodmaak!’ Hulle wil my seun, my laaste hoop, doodmaak en my man se naam en nageslag* van die oppervlak van die aarde laat verdwyn.”

8 Toe het die koning vir die vrou gesê: “Gaan na jou huis toe, en ek sal die saak hanteer.” 9 Die vrou van Tekoʹa het toe vir die koning gesê: “O my heer die koning, laat ek en die huis van my vader die skuld hiervoor dra, maar die koning en sy troon sal onskuldig bly.” 10 Die koning het toe gesê: “As enigiemand weer hieroor met jou praat, moet jy hom na my toe bring. Dan sal hy jou nooit weer pla nie.” 11 Maar sy het gesê: “Laat die koning asseblief aan Jehovah u God dink, sodat die bloedwreker+ nie nog skade aanrig en my seun doodmaak nie.” Toe het hy gesê: “So waar as wat Jehovah lewe,+ daar sal nie ’n enkele haar van jou seun op die grond val nie.” 12 Die vrou het toe gevra: “Mag u diensmeisie asseblief nog iets vir my heer die koning sê?” En hy het gesê: “Praat gerus!”

13 Die vrou het gesê: “Hoekom het u dan besluit om so iets aan die volk van God te doen?+ Wanneer die koning so praat, maak hy homself skuldig, want die koning bring nie sy eie seun terug wat hy verban het nie.+ 14 Ons sal vir seker sterf en soos waters wees wat op die grond uitgegooi word, wat ’n mens nie weer kan terugkry nie. Maar God sou nie ’n lewe* neem nie, en hy soek na redes om die een wat verban is, terug te bring. 15 Ek het vir my heer die koning dit kom sê omdat die mense my bang gemaak het. Daarom het u diensmeisie gesê: ‘Laat ek asseblief met die koning praat. Miskien sal die koning doen wat sy slavin vra. 16 Dalk sal die koning luister en sy slavin red uit die hand van die man wat my en my enigste seun wil afsny van die erfdeel wat God ons gegee het.’+ 17 Toe het u diensmeisie gesê: ‘Ek hoop dat die woorde van my heer die koning my gerus sal stel,’ want my heer die koning is soos ’n engel van die ware God en kan onderskei tussen wat goed en wat sleg is. Mag Jehovah u God met u wees.”

18 Die koning het die vrou toe geantwoord: “Ek wil vir jou ’n vraag vra, en jy moet asseblief niks vir my wegsteek nie.” Die vrou het geantwoord: “Wat wil my heer die koning weet?” 19 Die koning het toe gevra: “Is dit Joab wat jou hiernatoe gestuur het?”+ Die vrou het geantwoord: “So waar as wat u lewe, o my heer die koning, dit is net soos u sê, want dit was u kneg Joab wat vir u diensmeisie gesê het om al hierdie dinge te kom sê. 20 U kneg Joab het dit gedoen om die saak in ’n ander lig te stel, maar my heer het wysheid soos dié van ’n engel van die ware God en u weet van alles wat in die land aangaan.”

21 Daarna het die koning vir Joab gesê: “Goed dan, ek sal dit doen.+ Gaan haal die jong man Absalom.”+ 22 Toe het Joab op sy knieë geval en met sy gesig na die grond toe neergebuig en die koning geprys. Joab het gesê: “Vandag weet u kneg dat ek u goedkeuring het, o my heer die koning, omdat die koning gedoen het wat sy kneg gevra het.” 23 Joab het toe opgestaan en na Gesur+ gegaan en Absalom na Jerusalem gebring. 24 Maar die koning het gesê: “Hy kan na sy eie huis teruggaan, maar hy mag nie voor my verskyn nie.” Toe het Absalom na sy eie huis gegaan, en hy het nie voor die koning verskyn nie.

25 In die hele Israel was daar geen man wat so geprys is weens sy aantreklike voorkoms soos Absalom nie. Van die sool van sy voet tot die kroon van sy kop het hy geen gebrek gehad nie. 26 Aan die einde van elke jaar moes hy sy hare sny omdat dit so swaar was. Wanneer hy sy hare gesny het, het dit 200 sikkels* geweeg volgens die koninklike weegsteen.* 27 Absalom het drie seuns+ sowel as ’n dogter met die naam Tamar gehad. Sy was ’n baie mooi vrou.

28 En Absalom het twee jaar lank in Jerusalem gewoon, maar hy het nie voor die koning verskyn nie.+ 29 Daarom het Absalom Joab laat roep om hom na die koning toe te stuur, maar Joab wou nie na hom toe kom nie. Toe het hy hom weer laat roep, ’n tweede keer, en hy het nog steeds geweier om te kom. 30 Uiteindelik het hy vir sy knegte gesê: “Joab se stuk grond is langs myne, en hy het gars daarop. Gaan steek dit aan die brand.” Toe het die knegte van Absalom die stuk grond aan die brand gesteek. 31 Joab het opgestaan en na Absalom se huis toe gegaan en vir hom gevra: “Hoekom het jou knegte my stuk grond aan die brand gesteek?” 32 Toe het Absalom vir Joab gesê: “Ek het mos vir jou ’n boodskap gestuur en gesê: ‘Kom hiernatoe en laat ek jou na die koning toe stuur om te vra: “Hoekom het ek van Gesur af gekom?+ Dit sou vir my beter gewees het as ek daar gebly het. Laat ek voor die koning verskyn, en as ek aan enige oortreding skuldig is, dan moet hy my doodmaak.”’”

33 Toe het Joab na die koning toe gegaan en dit vir hom vertel. Die koning het Absalom geroep, en Absalom het na hom toe gegaan en voor die koning op sy knieë geval en neergebuig met sy gesig na die grond toe. Toe het die koning Absalom gesoen.+