Kersfees en Nuwejaarsvieringe in die ou tyd
Aleksander Krawczuk, professor in die geskiedenis en gewese minister van kultuur in Pole, het ’n artikel geskryf vir Polityka, ’n weeklikse tydskrif in daardie land. Nadat hy die geskiedkundige agtergrond van Nuwejaarsvieringe bespreek het, het hy gesê:
“Was die eertydse Romeine bekend met Nuwejaarsvieringe? Daar kan geen twyfel wees nie, veral as ’n mens keiserlike Rome in gedagte hou. . . . Sulke feestelikhede was geleenthede van groot vreugde en onverskilligheid. Dit het op sy beurt die gesindheid van eertydse Christene teenoor die viering van die amptelike Nuwejaar beïnvloed. Hulle het die gewoonte as skandalig en absoluut heidens beskou, vreemd in vorm en gees vir die aanbidders van verligte godsdiens. Daar is per slot van rekening offers aan godhede gebring. Om dié rede het die kerk sy lidmate uitdruklik verbied om enige aandeel in Nuwejaarsvieringe, veral die feestelikhede, te hê.”
Die professor verduidelik dan hoe die datum vir Kersfees vasgestel is:
“Die Romeinse gebruik om 25 Desember te vier, het eers van die vierde eeu af algemeen geword. Dit was dus moontlik om die gewilde vakansiedag van die Onoorwonne Son te verchristelik.
“Ten spyte van die ondergang van sy ryk, het Rome stadig maar seker eers die Westerse beskawing en uiteindelik die hele wêreld gedwing om sy tradisie en wil ten opsigte van albei datums te aanvaar. Die aanvaarding van 1 Januarie as die begin van die nuwe jaar het egter ’n oorwinning vir ’n tradisie van partytjies, feeste, bruilofsfeeste, geskenkgeëry en wense beteken, en dit ten spyte van eertydse Christene se diepe afkeer hiervan.”
Hoe voel professor Krawczuk oor Christene se deelname aan hierdie feesvieringe nadat hy vasgestel het dat Nuwejaarsvieringe van heidense oorsprong is? Sy eie wens vir Christene:
“Dat [Christene] moreel in ’n posisie moet wees om die woorde van hulle mede-aanbidders van die ou tyd te herhaal. Wanneer hulle bespot is deur heidene wat gesê het: ‘Watter soort geloof is dit, wat nie luisterryke tempels vol beelde, kosbare kledingstukke of liturgiese voorwerpe het nie?’, het die vroeë Christene geantwoord: ‘Dit is waar dat ons arm is. Maar ons tempels is harte vol liefde vir God en ons naaste; ons liturgiese kledingstukke is beskeidenheid, ywer, onderdanigheid en nederigheid; en die voorwerpe is ons goeie dade.’”
Die Bybel sê pertinent in 2 Korinthiërs 6:14-18 vir Christene: “Moenie met ongelowiges in dieselfde juk trek nie. Hoe kan daar vennootskap wees tussen reg en onreg? Hoe kan daar gemeenskap wees tussen lig en duisternis? Hoe kan daar eenstemmigheid wees tussen Christus en Belial? Hoe kan ’n gelowige dieselfde belange hê as ’n ongelowige? Hoe kan ’n ooreenkoms tot stand kom tussen die tempel van God en afgode? Ons is immers die tempel van die lewende God. . . . ‘Gaan van hulle af weg en sonder julle af,’ sê die Here, ‘en moenie wat onrein is, aanraak nie.’”—NAV.