Die Bybelse beskouing

Waarom Christene vloektaal moet vermy

’NRADIOPROGRAMVERVAARDIGER van BBC Wales is berispe omdat hy geweier het om “aanstootlike woorde” wat ’n homoseksueel tydens ’n onderhoud gebruik het uit te sny. Volgens ’n BBC-woordvoerder, wat in die koerant The Guardian aangehaal is, het die homoseksueel “uiters growwe taal [gebruik] om dade te beskryf waardeur ’n mens vigs kan opdoen”. Tydens ’n twee weke lange ondersoek is daar ook bevind dat “lelike taal, vloekery en/of laster” in 22 persent van die programme op Brittanje se vier televisiekanale voorgekom het.

Sulke berigte vestig die aandag op heeltemal teenoorgestelde gesindhede. Baie mense word geskok en neem aanstoot as ’n gesprek met vloektaal gekruie word. Ander maak dit weer af as bloot kleurryk en aards, iets wat nie werklik van belang is nie. Maar sal Christene, wat gesteld is op hulle verhouding met God en hulle medemens, vloektaal gebruik?

Waarom so algemeen?

Vloektaal is “enige vuil taal wat uit gewoonte gebruik word”. Laster, swetsery en ’n geknoop val binne dieselfde definisie. Vloektaal is ’n uiting van woede, selfs beledigende veroordeling. Mary Marshall, wat die boek Origins & Meanings of Oaths & Swear Words geskryf het, sê dat “krag- en vloekwoorde veel eerder in gesproke taal as in literêre taal hoort”. Nogtans wemel romans van vloekwoorde.

Waarom is vloektaal so algemeen? Party mense met ’n beperkte woordeskat probeer moontlik om hulle agterstand in te haal deur ’n oorvloed van vloekwoorde te gebruik. Ander gebruik lelike taal vir beklemtoning. In definisies word vloektaal dikwels met emosies soos ergernis, frustrasie en woede gekoppel. Ja, wanneer hulle moeilikhede ondervind, gebruik baie mense ’n kragwoord “om uiting aan . . . opgekropte gevoelens te gee”. Navorser Mary Marshall sê dat haar alfabetiese kaartindeks van Engelse vloekwoorde die dikste is vir woorde wat met eksplosiewe en sisklanke begin.

Hoewel dit vir talle lyk asof vloekery verligting vir die gemoed bied, kom hulle gaandeweg agter dat vloektaal vloektaal uitlok. Waarom is dit so? Vuil taal blaas die emosionele vuur aan. Tydens die verwarring van ’n enorme verkeersknoop in een hoofstad in Wes-Afrika, het ’n woedende motoris byvoorbeeld uit sy motor gespring om ’n ander motoris wie se voertuig sy weg versper het by te dam. Namate humeure al hoër gevlam het, het lelike taal die lug gevul en het elkeen probeer om die ander met beledigings te oortref. Ander motoriste in die verkeersknoop het uit hul motors geleun en die twee aangepor om mekaar nog meer verdorwe dinge toe te snou.

Verkleinerende beledigings kan ’n vloedgolf lelike taal ontketen—miskien woorde wat die teiken met ’n dier of selfs ’n insek vergelyk, neerhalende aanmerkings oor iemand se ouers of twyfelagtige afkoms, benamings wat die aandag op sekere fisiese kenmerke vestig en, selfs aanstootliker onwelvoeglikhede, laster en onsedelike aanmerkings.

God se beskouing van vloektaal

Misbruik van die Goddelike naam is gewis ’n ernstige oortreding. Exodus 20:7 sê: “Jy mag die Naam van die HERE jou God nie ydellik gebruik nie.” Maar het die oortreding van hierdie gebod die aanbidder se verhouding met God op die spel geplaas? Ja; die Wet het voorts gesê: “Die HERE sal die een wat sy Naam ydellik gebruik, nie ongestraf laat bly nie.”

Die Bybel lig die belangrikheid van gehoorsaamheid aan hierdie gebod toe in ’n verslag oor ’n geveg tussen ’n Israeliet en ’n ander man. Laasgenoemde het “die NAAM gelaster en gevloek”. Hoe het God hierdie situasie beskou? Hy het beveel: “Wie die Naam van die HERE laster, moet sekerlik gedood word” (Levitikus 24:10-16). Hoewel hierdie skriftuurlike voorbeeld nie spesifieke besonderhede oor daardie misbruik gee nie, openbaar dit nietemin God se beskouing van oneerbiedige spraak en gedrag.

Die Christelike Griekse Geskrifte voorspel dat daar in ons dag ‘swaar tye sal wees. Want die mense sal lasteraars [Grieks, blaʹsfe·moi] wees. Keer jou ook van hierdie mense af’ (2 Timotheüs 3:1, 2, 5). Die Griekse woord blaʹsfe·miʹa dra meer oor as net die gedagte van oneerbiedige spraak teen dinge wat as heilig beskou word. Ja, die betekenis daarvan omvat alle krenkende en lasterlike spraak wat iemand anders skade berokken.

Mense wat skeltaal gebruik, openbaar “die ou [persoonlikheid]”, wat Christene gemaan word om ‘af te lê’, net soos ’n mens ’n stinkende jas sal uittrek waarvoor jy geen verdere gebruik het nie.a Die apostel Paulus vermaan ons: “Maar nou moet julle ook dit alles aflê, naamlik toorn, woede, boosheid, laster, skandelike taal uit julle mond.” “Alle bitterheid en woede en toorn en geskreeu en lastering moet van julle verwyder word, saam met alle boosheid” (Kolossense 3:8, 9; Efesiërs 4:31). Let ook asseblief daarop dat diegene wat ander beledig en ’n klomp lelike dinge toesnou, wat deur Paulus as “kwaadsprekers” beskryf word, gereken word onder die “onregverdiges [wat] die koninkryk van God nie sal beërwe nie”.—1 Korinthiërs 6:9, 10.

Verwerp vloektaal

’n Opregte liefde vir God sal ’n Christen beweeg om te doen wat Hom behaag (1 Johannes 5:3). Net soos God besorgdheid vir alle mense toon, sal ’n Christen ook daardie selfde gevoel in sy gesindheid teenoor ander wil weerspieël, en sodoende sal hy die twee grootste gebooie, naamlik liefde vir God en vir ’n mens se naaste, gehoorsaam (Mattheüs 22:37-39). Laat ons gevolglik ons “naaste behaag met die oog op wat goed is tot stigting” (Romeine 15:2). Vra jou dus af: ‘Gee my keuse van woorde aanstoot of is dit opbouend?’

Dit sal weliswaar nie maklik wees om jou spraak te suiwer as vloektaal ’n ingewortelde gewoonte is nie. Maar dit is moontlik—met hulp. God se gees kan ’n mens help om jou spraakgewoontes te verander. Maar ’n mens moet allereers bereid wees om ’n woordeskat van goeie woorde op te bou—en om dit dan gereeld te gebruik.—Romeine 12:2.

“Die valse tong word uitgeroei”, het wyse koning Salomo gewaarsku. Moet dus nie toelaat dat die smerigheid van vloektaal jou spraak besoedel nie. Lê jou eerder daarop toe om iemand te wees wat die gepaste ding sê en wat dit op ’n mooi manier doen!—Spreuke 10:31, 32; Kolossense 4:6.

[Voetnoot]