Kan jy God se beloftes vertrou?

JEHOVAH GOD, ons Skepper, het nog altyd sy woord gestand gedoen. “Ek [het] dit gespreek”, het hy gesê. “Ek sal dit ook doen” (Jesaja 46:11). Nadat hy die Israeliete in die Beloofde Land ingelei het, het God se kneg Josua geskryf: “Geen woord van al die goeie woorde wat die HERE met die huis van Israel gespreek het, het onvervuld gebly nie; alles het uitgekom.”—Josua 21:45; 23:14.

Van Josua se dag af tot met die koms van die Messias is honderde profesieë vervul wat deur God geïnspireer is. ’n Voorbeeld hiervan is toe die persoon wat Jerigo herbou het ’n straf ondergaan het wat eeue vooruit voorspel is (Josua 6:26; 1 Konings 16:34). Nog ’n voorbeeld is die oënskynlik onmoontlike belofte dat die verhongerde inwoners van Samaria op die dag net ná die voorspelling genoeg kos sou ontvang om te eet. Jy kan in 2 Konings hoofstuk 7 lees hoe God daardie belofte vervul het.

Die opkoms en ondergang van wêreldmoondhede

God het Bybelskrywers geïnspireer om besonderhede oor die opkoms en ondergang van wêreldmoondhede op te teken. God het byvoorbeeld sy profeet Jesaja gebruik om die omverwerping van die magtige Babilon te voorspel byna 200 jaar voor dit plaasgevind het. Trouens, daar is voorspel dat die Meders, wat by die Perse aangesluit het, die veroweraars sou wees (Jesaja 13:17-19). Wat selfs merkwaardiger is, is die feit dat God se profeet gesê het dat die Persiese koning Kores die een sou wees wat die leiding in die verowering sou neem, hoewel Kores nog nie eers gebore was toe die profesie opgeteken is nie! (Jesaja 45:1). Maar dit is nie al nie.

Die profeet Jesaja het ook voorspel hoe Babilon verower sou word. Hy het geskryf dat die water wat die stad beskerm het, die Eufraatrivier, ‘verdroog moet word’ en dat die ‘poorte (van Babilon) nie gesluit sal bly nie’ (Jesaja 44:27–45:1). Volgens die geskiedskrywer Herodotus is hierdie spesifieke besonderhede vervul.

Terwyl Babilon nog die sterkste wêreldmoondheid was, het God ook sy profeet Daniël gebruik om van die wêreldmoondhede te vertel wat daarop sou volg. Daniël het ’n visioen gehad van ’n simboliese ram met twee horings wat daarin geslaag het om alle ander “diere” te verower. Daar is geen twyfel gelaat oor wie die ram met die twee horings afgebeeld het nie, aangesien Daniël geskryf het dat dit na “die konings van die Meders en die Perse” verwys (Daniël 8:1-4, 20). Waarlik, net soos voorspel is, het Medo-Persië die volgende wêreldmoondheid geword toe dit Babilon in 539 v.G.J. verower het.

Daarna het Daniël in hierdie visioen van God af “’n bokram [met] ’n aansienlike horing tussen sy oë” gesien. Daniël het sy beskrywing voortgesit: ‘Ek het hom gesien hoe hy tot by die ram kom en die ram stoot en sy twee horings verbreek, en daar was niemand wat die ram gered het nie. En die bok het uitermate magtig geword; maar toe hy sterk was, het die groot horing afgebreek, en vier het in sy plek uitgekom.’—Daniël 8:5-8.

God se Woord toon sonder twyfel wat dit alles beteken. Let op die verduideliking: “Die harige bok is die koning van Griekeland; en die groot horing wat tussen sy oë was, dit is die eerste koning. En dat dit gebreek is en vier in sy plek ontstaan het—vier koninkryke sal uit sy volk ontstaan, maar nie met sy krag nie.”—Daniël 8:21, 22.

Die geskiedenis toon dat hierdie “koning van Griekeland” Aleksander die Grote was. Ná sy dood in 323 v.G.J. is sy ryk uiteindelik tussen vier van sy generaals verdeel—Seleukos I Nikator, Kassander, Ptolemeus I en Lusimagos. Net soos die Bybel voorspel het, het “vier in sy plek ontstaan”. Soos ook voorspel is, het geeneen van hulle ooit die mag gehad wat Aleksander gehad het nie. Trouens, die vervullings was so merkwaardig dat mense sulke Bybelprofesieë al “geskiedenis wat vooruit geskryf is” genoem het.

Die beloofde Messias

God het nie net ’n Messias beloof om mense van die gevolge van sonde en die dood te verlos nie, maar het ook talle profesieë voorsien om daardie Beloofde Een te identifiseer. Kyk maar net na ’n paar hiervan, profesieë wat Jesus nie deur sy eie pogings kon vervul het nie.

Daar is honderde jare vooruit voorspel dat die Beloofde Een in Betlehem en uit ’n maagd gebore sou word. (Vergelyk Miga 5:1 met Matteus 2:3-9; Jesaja 7:14 met Matteus 1:22, 23.) Daar is voorspel dat hy vir 30 silwerstukke verraai sou word (Sagaria 11:12, 13; Matteus 27:3-5). Daar is ook voorspel dat geen been van sy liggaam gebreek sou word nie en dat die lot oor sy klere gewerp sou word.—Vergelyk Psalm 34:21 met Johannes 19:36, Psalm 22:19 met Matteus 27:35.

Die feit dat die Bybel voorspel het wanneer die Messias sou kom, is veral van belang. God se Woord het voorspel: “Van die uitgang van die woord af om Jerusalem te herstel en op te bou tot op ’n Gesalfde, ’n Vors, is sewe sewetalle [weke, NW]; en twee-en-sestig sewetalle” (Daniël 9:25). Volgens die Bybel het die woord om Jerusalem se mure te herstel en op te bou in die 20ste jaar van koning Artasasta se bewind uitgegaan, wat volgens sekulêre geskiedenis in die jaar 455 v.G.J. was (Nehemia 2:1-8). Hierdie 69 weke van jare het 483 jaar later (7 x 69 = 483), in 29 G.J., geëindig. Dit was presies die jaar toe Jesus gedoop en met heilige gees gesalf is, en so het hy die Messias, of Christus, geword!

Dit is betekenisvol dat die mense in Jesus se dag verwag het dat die Messias destyds sou verskyn, soos die Christengeskiedskrywer Lukas gesê het (Lukas 3:15). Die Romeinse geskiedskrywers Tacitus en Suetonius, die Joodse geskiedskrywer Josefus en die Joodse filosoof Filo Judeus het ook van hierdie verwagting onder die mense getuig. Selfs Abba Hillel Silver erken in sy boek A History of Messianic Speculation in Israel dat “die Messias omstreeks die tweede kwart van die eerste eeu G.J. verwag is”. Dit was volgens hom vanweë “die algemeen aanvaarde chronologie van daardie dag”, wat deels op die boek Daniël gegrond was.

In die lig van sulke inligting behoort dit nie verbasend te wees dat die Bybel ook sou aandui wanneer die Messias sou terugkeer om sy koninklike heerskappy te begin nie. Chronologiese bewyse in Daniël se profesie het die presiese tyd aangedui wanneer “die Allerhoogste” die heerskappy oor die aarde aan “die nederige onder die mense”, Jesus Christus, sou gee (Daniël 4:17-25; Matteus 11:29). ’n Periode van “sewe tydperke”, of sewe profetiese jare, word genoem, en hierdie periode het volgens berekenings in die jaar 1914 geëindig.a

Geen datum is vir die einde gegee nie

Die jaar 1914 is egter net die begin van Christus se heerskappy “te midde van [sy] vyande” (Psalm 110:1, 2; Hebreërs 10:12, 13). Die Bybelboek Openbaring toon dat Christus Satan die Duiwel en sy engele na die aarde sou neerslinger wanneer hy in die hemel begin regeer. Voordat hy hierdie bose geespersone vernietig, sê die Bybel, sal hulle vir “’n kort tydperk” baie moeilikheid op die aarde veroorsaak.—Openbaring 12:7-12.

Dit is van belang dat die Bybel nie die datum gee wanneer hierdie “kort tydperk” sal eindig en wanneer Christus as Skerpregter van God se vyande by Armageddon sal optree nie (Openbaring 16:16; 19:11-21). Trouens, soos in die vorige artikel genoem is, het Jesus gesê dat ons ons gereed moet hou omdat geen mens weet wat die datum vir daardie gebeurtenis is nie (Markus 13:32, 33). Wanneer iemand verder gaan as wat Jesus gesê het, soos die vroeë Christene in Tessalonika en ander ná hulle, sal daar valse, of onjuiste, voorspellings wees.—2 Tessalonisense 2:1, 2.

Regstelling van beskouing nodig

Voor die laaste deel van die jaar 1914 het baie Christene verwag dat Christus in daardie tyd sou terugkeer en hulle hemel toe sou neem. In ’n toespraak wat ’n Bybelstudent, A. H. Macmillan, op 30 September 1914 gehou het, het hy dus gesê: “Dit is waarskynlik die laaste openbare toespraak wat ek ooit sal hou omdat ons binnekort huis toe [hemel toe] sal gaan.” Dit is duidelik dat Macmillan hom misgis het, maar dit was nie die enigste onvervulde verwagting wat hy of sy mede-Bybelstudente gekoester het nie.

Die Bybelstudente, wat sedert 1931 as Jehovah se Getuies bekend staan, het ook verwag dat wonderlike Bybelprofesieë in 1925 vervul sou word. Hulle het veronderstel dat die aardse opstanding toe sou begin en getroue manne van die ou tyd, soos Abraham, Dawid en Daniël, sou terugbring. Korter gelede het baie Getuies aangeneem dat gebeure wat met die begin van Christus se Duisendjarige Heerskappy verband hou in 1975 kon begin plaasvind. Hulle verwagting was op die gedagte gebaseer dat die sewende millennium van mensegeskiedenis in daardie jaar sou begin.

Hierdie foutiewe beskouings het nie beteken dat God se beloftes verkeerd was of dat hy ’n fout begaan het nie. Allermins! Die foute of wanbegrippe, soos in die geval van die eerste-eeuse Christene, het ontstaan omdat hulle nie gehoor gegee het aan Jesus se waarskuwing nie: ‘Julle weet nie wanneer die tyd is nie.’ Die verkeerde gevolgtrekkings was nie as gevolg van kwaadwilligheid of ontrouheid aan Christus nie, maar vanweë ’n intense begeerte om die vervulling van God se beloftes in hulle eie tyd te sien.

A. H. Macmillan het gevolglik later verduidelik: “Ek het geleer dat ons ons foute moet erken en in God se Woord vir verdere lig moet aanhou soek. Ongeag watter aanpassings ons van tyd tot tyd in ons beskouings sou moes aanbring, dit sou nie die wonderlike voorsiening van die losprys en God se belofte van die ewige lewe verander nie.”

God se beloftes kan inderdaad vertrou word! Dit is mense wat geneig is om foute te maak. Daarom sal ware Christene in gehoorsaamheid aan Jesus se bevel ’n wagtende gesindheid handhaaf. Hulle sal wakker en gereed bly vir Christus se onafwendbare koms as God se Skerpregter. Hulle sal nie toelaat dat valse voorspellings hulle sinne afstomp en veroorsaak dat hulle die ware waarskuwing van die wêreld se einde ignoreer nie.

Wat dan van die oortuiging dat hierdie wêreld sal eindig? Is daar werklik bewyse dat dit binnekort, in jou leeftyd, gaan gebeur?

[Voetnoot]

[Prent op bladsy 7]

Spesifieke besonderhede is aangaande die val van Babilon voorspel

[Prente op bladsy 9]

Jesus kon baie van die profesieë oor homself nie deur sy eie pogings vervul nie