Hulle bied die nadraai die hoof

“ONS STAP AL VAN VANOGGEND AF. ONS VLUG VIR ONS LEWE. DAAR IS GEEN DRINKWATER, GEEN KOS NIE. AL DIE HUISE IS VERWOES.”—HARJIVAN, OORLEWENDE VAN ’N AARDBEWING IN INDIË MET ’N LESING VAN 7,9.

DIT is ’n skrikwekkende ervaring om ’n aardbewing te beleef. “Boeke wat bo-op ’n agt voet hoë houthangkas langs my bed was, het oral om my geval”, vertel ’n oorlewende van ’n aardbewing in 1999 in Taiwan. ‘’n Nuwe motorfietsvalhelm het van my hangkas afgeval en langs my kop op my bed te lande gekom.’ Sy voeg by: ‘Dit is ironies dat dit my dood kon veroorsaak het.’

Ná ’n aardbewing

Dit is iets verskrikliks om ’n aardbewing deur te maak, maar om dit te oorleef, is net die begin. In die ure ná die gebeurtenis probeer noodlenigingswerkers moedig om beseerdes op te spoor en te behandel. Dikwels doen hulle dit ondanks die gevaar van naskokke. “Ons moet uiters versigtig wees”, het ’n man gesê wat van plan was om deur ’n groot hoop grond te grawe waaronder ’n buurt begrawe was ná ’n onlangse aardbewing in El Salvador. “As die grond skielik weer beweeg, kan die res van hierdie heuwel instort.”

Soms toon individue buitengewone selfopoffering om slagoffers te probeer help. Toe daar byvoorbeeld vroeg in 2001 ’n groot aardbewing in Indië voorgekom het, het Manu, ’n bejaarde man wat nou in die Verenigde State woon, na sy tuisland teruggekeer. “Ek moet gaan”, het hy geredeneer, “nie om net my familie te help nie, maar almal wat ly.” Manu het gevind dat toestande haglik is in die gebiede wat hy besoek het. Hy het nietemin gesê: “Die moed wat mense aan die dag lê, is verstommend.” ’n Joernalis het geskryf: “Ek weet van niemand in die omgewing waar ek woon wat nie gegee het wat hy of sy ook al kon om te help nie—’n dag, ’n week of ’n maand se salaris, ’n deel van hulle spaargeld of enigiets waarsonder hulle kon klaarkom.”

Dit is natuurlik een ding om die puin op te ruim en die beseerdes te behandel; maar dit is heeltemal iets anders om lewens wat deur ’n paar oomblikke van angs ontwrig is, weer na normaal te laat terugkeer. Dink byvoorbeeld aan Delores, ’n vrou wat haar huis in die aardbewing in El Salvador verloor het. “Dit is erger as die oorlog”, sê sy. “Ons het ten minste toe ’n dak oor ons kop gehad.”

Soos in ons eerste artikel gemeld is, is daar soms nie net ’n groot behoefte aan materiële hulp nie, maar ook aan emosionele ondersteuning. Toe ’n aardbewing byvoorbeeld vroeg in 1999 die stad Armenië in die weste van Colombia lamgelê het, het meer as duisend mense hulle lewe verloor, en baie meer was in ’n toestand van skok en vertwyfeling. Die psigiater Roberto Estefan, wie se eie woonstelgebou in die ramp verwoes is, het gesê: “Oral waar jy gaan, vra mense hulp. Ek gaan uit vir ’n hamburger, en die meeste van die mense wat my groet, gryp die geleentheid aan om my van hulle slaaploosheid en hulle hartseer te vertel.”

Soos dr. Estefan goed weet, kan die emosionele naskokke van ’n aardbewing oorweldigend wees. ’n Vrou wat aangebied het om met die oprigting van ’n noodlenigingskamp te help, het opgelet dat party mense wat ’n werk het, nie die moeite doen om werk toe te gaan nie omdat hulle glo dat hulle binnekort gaan sterf.

Hoop te midde van wanhoop

Wanneer so ’n krisis ontstaan, span Jehovah se Getuies hulle in om oorlewendes nie net fisies te help nie, maar ook geestelik en emosioneel. Onmiddellik ná die aardbewing in Colombia waarna vroeër verwys is, het die takkantoor van Jehovah se Getuies daar byvoorbeeld ’n plaaslike noodlenigingskomitee georganiseer. Duisende Getuie-vrywilligers uit alle dele van die land het kos en geld gegee. Kort voor lank is sowat 70 ton kos na die betrokke gebied gestuur.

Geestelike ondersteuning is dikwels die nodigste. Een oggend ná die aardbewing in Colombia het een van Jehovah se Getuies ’n vrou wat baie bedruk gelyk het, in die verwoeste stad Armenië in ’n straat sien afstap. Sy het na die vrou toe gegaan en haar ’n traktaat aangebied met die titel Watter hoop vir afgestorwe dierbares?a

Die vrou het die traktaat huis toe geneem en dit sorgvuldig gelees. Toe een van Jehovah se Getuies weer aan haar deur klop, kon sy nie anders as om haar verhaal te vertel nie. Die aardbewing het etlike huise verwoes wat sy in die stad besit het en wat haar van ’n goeie inkomste voorsien het. Nou was sy brandarm. Maar dit was nie al nie. Gedurende die aardbewing het die huis waarin sy saam met haar 25-jarige seun gewoon het, inmekaargestort en sy dood veroorsaak. Die vrou het vir die Getuie by haar deur vertel dat sy nooit voorheen in godsdiens belanggestel het nie, maar dat sy nou baie vrae het. Die traktaat het haar ware hoop gegee. Kort daarna is ’n tuisbybelstudie begin.

Jehovah se Getuies is seker dat daar ’n tyd sal kom wanneer natuurrampe, met inbegrip van aardbewings, die mensdom nie meer sal bedreig nie. Die volgende artikel sal verduidelik waarom.

[Voetnoot]

[Venster op bladsy 6]

Wees Voorbereid!

◼ Maak seker dat waterverwarmers vasgebout is en dat swaar voorwerpe op die vloer of op laer rakke is.

◼ Leer gesinslede hoe om die elektrisiteit sowel as die gas en water af te skakel.

◼ Rus jou huis toe met ’n brandblusser en ’n noodhulpkissie.

◼ Hou ’n draagbare radio met nuwe batterye byderhand.

◼ Oefen as gesin wat om in so ’n situasie te doen, en beklemtoon hoe belangrik dit is om (1) kalm te bly, (2) stowe en verwarmers af te skakel, (3) in ’n deuropening te gaan staan of onder ’n tafel of lessenaar in te kruip en (4) van vensters, spieëls en skoorstene af weg te bly.

[Venster/Prent op bladsy 7]

Aardbewings In Israel

Israel het “die langste en deurlopendste geskiedenis van aardbewings op aarde”, skryf professor Amos Nur. Die rede is dat ’n deel van die Groot Skeurvallei—die verskuiwingslyn tussen die Mediterreense en die Arabiese plate—dwarsdeur Israel loop, van noord na suid.

Interessant genoeg, party argeoloë meen dat boukundiges van die ou tyd ’n besondere tegniek gebruik het om aardbewingskade te verminder. Dit stem ooreen met die Bybel se beskrywing van Salomo se bouprogram: “Wat die groot voorhof betref, daar was rondom drie rye gekapte klip en ’n ry sederbalke; en so ook vir die binneste voorhof van die huis van Jehovah en vir die portaal van die huis” (1 Konings 6:36; 7:12). Bewyse van hierdie tegniek om houtbalke in die klipgebou in te voeg, is op verskeie plekke gevind—onder andere by ’n poort in Megiddo, vermoedelik uit Salomo se tyd of vroeër. Die geleerde David M. Rohl meen dat hierdie balke moontlik “ingevoeg is om die gebou teen aardbewingskade te probeer beskerm”.

[Prent]

Ruïnes weens ’n aardbewing in Bet-Sean, Israel

[Venster/Prente op bladsy 8]

Twee Minute Van Angs—’n Oorlewende Se Verhaal

In Ahmadabad, Indië, het ons familie voorbereidings getref vir my niggie se troue. Op 26 Januarie 2001 is ek nie deur ’n wekker wakker gemaak nie, maar deur ’n geweldige skudding. Ek het metaalkaste heen en weer hoor skuif, en toe het ek geweet dat iets verkeerd is. My oom het geskreeu: “Gou, ons moet uit die huis uit kom!” Toe ons buite kom, kon ons die huis heen en weer sien beweeg. Dit het soos ’n ewigheid gevoel. In werklikheid het die skuddings net twee minute geduur.

Die spanning was te veel om alles tegelyk te verwerk. Ons het seker gemaak dat ons familielede veilig is. Die telefoon en elektrisiteit was afgesny, en ons kon nie dadelik uitvind hoe dit met ons familielede in omliggende dorpe gaan nie. Ná ’n spanningsvolle uur het ons gehoor dat hulle veilig is. Nie almal was so gelukkig nie. In Ahmadabad het daar byvoorbeeld oor die honderd geboue inmekaargestort, en meer as 500 mense het hulle lewe verloor.

Almal het etlike weke lank in vrees gelewe. Mense het elke aand gaan slaap met die vrees dat nog ’n aardbewing sou voorkom, soos voorspel is. Herstelwerk het stadig gevorder, en baie is dakloos gelaat. Dit alles weens ’n aardbewing wat net twee minute geduur het, maar wat vir ewig in ons geheue sal voortleef.—Soos vertel deur Samir Saraiya.

[Prent op bladsy 6, 7]

’n Oorlewende van die aardbewing in Januarie 2001 in Indië hou ’n foto vas van sy moeder, wat gesterf het en veras word

[Erkenning]

© Randolph Langenbach/UNESCO (www.conservationtech.com)