Vrae van lesers

♦ Hoe het die slang in die tuin van Eden met Eva gekommunikeer?

Genesis 3:1 sê: “Maar die slang was listiger as [die omsigtigste van, NW] al die diere van die veld wat die HERE God gemaak het. En hy sê vir die vrou: Is dit ook so dat God gesê het: Julle mag nie eet van al die bome van die tuin nie?”

Verskeie menings is al geopper oor hoe die slang met Eva gekommunikeer het, onder meer dat dit deur liggaamshouding of gebare was. Die Engelse geestelike Joseph Benson het byvoorbeeld gesê: “Ons word nie meegedeel hoe hy tot haar gespreek het nie: maar dit was heel waarskynlik deur tekens. Sommige het wel te kenne gegee dat rede en spraak destyds bekende eienskappe van slange was en dat Eva gevolglik nie verbaas was oor sy vermoë om te redeneer en te praat nie, iets wat hulle meen sy andersins sou gewees het: maar hiervan is daar geen bewys nie.”*

Daar is al geredeneer dat die slang se blote teenwoordigheid en handelinge ’n boodskap kon oordra. Dit was natuurlik nie vir diere nie, maar vir die mens (Adam) dat God gesê het: “Van die boom van die kennis van goed en kwaad, daarvan mag jy nie eet nie; want die dag as jy daarvan eet, sal jy sekerlik sterwe” (Genesis 2:17). Maar as die slang—wat bekend was vir sy groot ‘omsigtigheid’—in die boom was, kon Eva die gevolgtrekking gemaak het dat die boom nie so gevaarlik is nie. Die slang kon selfs verleidende bewegings gemaak het wat skynbaar te kenne gegee het dat kontak met die boom vir hom voordelig was.

Maar blote liggaamsbewegings kan nouliks alles verklaar wat ons in Genesis 3:1-5 lees, soos dat die slang te kenne gegee het dat Eva soos God sou word en in staat sou wees om te besluit wat goed en wat kwaad is. Die geïnspireerde geskiedverslag sê daarbenewens: “[Die slang] sê vir die vrou”. Eva het logies mondeling geantwoord. Daarna lees ons weer: “Toe sê die slang vir die vrou”. Die mening van Joseph Benson dat die slang net deur tekens of bewegings gekommunikeer het, lei tot die beskouing dat Eva op dieselfde wyse gereageer en deur gebare geantwoord het.

Die apostel Paulus het egter na hierdie voorval verwys en Christene in Korinthe gewaarsku: “Ek vrees dat, net soos die slang Eva deur sy listigheid bedrieg het, julle sinne so miskien bedorwe kan raak.” Dit was “valse apostels, bedrieglike arbeiders” wat daardie gevaar ingehou het. Die bedreiging wat die “uitnemende apostels” ingehou het, het sekerlik meer behels as gebare en voorkoms; dit het hulle spraak, hulle listige woorde wat gespreek is om ander te mislei, ingesluit.—2 Korinthiërs 11:3, 5, 13.

Die letterlike slang het egter nie stembande gehad wat spraak kon voortbring nie, nie waar nie? Daar is niks wat daarop dui nie. Maar hy het nie stembande nodig gehad nie. Toe Jehovah deur ’n lasdier met Bileam gepraat het, het dit nie beteken dat die eselin ’n ingewikkelde strottehoof soos die een in Bileam se mensekeel gehad het nie. Ons lees: “Die HERE het die bek van die esel geopen, en sy sê vir Bileam . . .” Bileam het daardie dier se vraag beantwoord en ’n verdere kommentaar uitgelok van hierdie dier wat self nie in staat was om menslike spraak voort te bring nie (Numeri 22:26-31). By daardie geleentheid het Jehovah Bileam se oë geopen om ’n engel, ’n bomenslike gees, daar by hulle te sien. Toe hierdie ‘stom lasdier met die stem van ’n mens gepraat het’, was dit dus iemand in die geesteryk wat vir die daad verantwoordelik was en die krag daarvoor voorsien het.—2 Petrus 2:16.

Wel, het Jehovah dan ’n vorm van wonderdadige buiksprekery gebruik? Moontlik, maar ons kan nie dogmaties wees oor die presiese metode wat gebruik is nie. Johannes 8:44 en Openbaring 12:9 toon dat die een agter die letterlike slang in Eden die persoon was wat later “duiwel en Satan” genoem is. Hy is ook ’n bomenslike gees, maar ’n bose.—Vergelyk 1 Samuel 28:7, 8, 15-19.

Selfs al het die letterlike slang se bewegings sy boodskap aan Eva bevestig, was werklike spraak—woorde wat Eva kon hoor en waarop sy kon antwoord—klaarblyklik by die saak betrokke. En dit was op aanstigting van die aartsbedrieër, Satan, wat ‘hom in ’n engel van die lig verander’.—2 Korinthiërs 11:14.