Hoe Christene moet voel oor bevryding

CHRISTENE is gekant teen “bevryding” wat behoorlik uitgeoefende gesag verwerp. Waarom? Omdat dit in werklikheid nie bevry nie​—dit bring slawerny voort. ’n Eenvoudige voorbeeld sal dit toelig.

’n Jeugdige voel wrewelrig oor die gesag van sy ouers, wat hom verbied om te rook en sterk drank te drink. Omdat hy nie besef dat hulle gesag vir sy eie beswil uitgeoefen word nie, begeer hy bevryding. Wanneer hy mondig word en die huis verlaat, verkry hy uiteindelik die bevryding wat hy altyd wou hê. Maar jare later, nadat hy ’n kettingroker en byna ’n alkoholis geword het, sê sy dokter vir hom dat hy om gesondheidsredes moet ophou rook en drink. Hy sukkel om dit te doen. Sy bevryding het tot verslawing, tot slawerny, gelei.

Bevryding van absolute gesag

God se gesag is absoluut en berus op die feit dat hy die Skepper is. Dit gee hom die reg om vir sy skepsele vas te stel wat behoorlike gedrag is, wat sedelik en wat onsedelik is. Hierdie standaarde, wat vir die mens se welsyn vasgestel is, is duidelik in die Bybel uiteengesit. “Moenie dwaal nie”, sê dit. “Geen hoereerders of afgodedienaars of egbrekers of wellustelinge of sodomiete of diewe of gierigaards of dronkaards of kwaadsprekers of rowers sal die koninkryk van God beërwe nie.”​—1 Korinthiërs 6:10.

Dit is veral in hierdie wêreldwyse, gesofistikeerde 20ste eeu dat die mens hom van sulke sedelike riglyne probeer bevry het. Maar ondanks enige sogenaamde bevryding, kan hy hom nie bevry van die gevolge wat spruit uit die beoefening van wat God as sonde definieer nie. In plaas van vry te wees, het sulke persone slawe van hulle eie begeertes, welluste en hartstogte geword, soos Jesus duidelik getoon het toe hy gesê het: “Elkeen wat die sonde doen, [is] ’n dienskneg van die sonde.”​—Johannes 8: 34; kyk ook Romeine 6:16.

Bevryding van relatiewe gesag

Regeringsamptenare het die reg om gesag uit te oefen in die staat, ouers in die gesin, onderwysers in die skoolstelsel en Christen-ouere manne in die gemeente. Die gesag is natuurlik net relatief. Die absolute gesag van Jehovah, wat beveel dat sy knegte sy Woord lees en met mede-Christene omgaan, sou byvoorbeeld voorkeur kry bo die relatiewe gesag van die man wat eis dat sy vrou nie een van hierdie dinge doen nie.​—Handelinge 5:29.

Ter erkenning van die staat se relatiewe gesag kan Christene egter nie deelneem aan vryheidsbewegings om sodanige gesag omver te werp nie. Hulle kan nie burgerlike ongehoorsaamheid goedkeur net omdat hulle nie met ’n regeringsbeleid saamstem nie, en hulle kan ook nie die agterhouding van belasting voorstaan in protes teen sekere beleide nie. “Wie hom teen gesag verset, kom dus in opstand teen die ordening van God”, het die apostel Paulus gesê en bygevoeg: “Wie in opstand kom, sal sy verdiende straf kry.”​—Romeine 13:1-4, NAV.

Maar gestel ’n regeringsamptenaar is onregverdig en misbruik sy gesag. Gestel hy benadeel individue of ongewilde minderheidsgroepe. Wat dan? Die Bybel se raad is: “As jy verdrukking van die arme en berowing van reg en geregtigheid sien in die land​—verwonder jou nie oor die saak nie, want ’n hoër een loer op die hoë” (Prediker 5:7). Dit is dalk moontlik om jou op ’n hoër regeringsgesag of hof te beroep. Maar al geskied geregtigheid nie deur daardie middele nie, God se knegte kan vol vertroue wees, “want die HERE​—sy oë deurloop die hele aarde om diegene kragtig te steun wie se hart onverdeeld op Hom gerig is”.​—2 Kronieke 16:9.

Dit is ’n soortgelyke situasie met ’n gesin. As mans of vaders hulle gesag sou misbruik, kan ons seker wees dat God uiteindelik sulke sake sal regstel, en nie sal toelaat dat daar enige onregverdigheid is in sy regverdige nuwe stelsel wat binnekort opgerig sal word nie. Intussen gaan Christenvroue en -kinders voort om die beginsel van Christenhoofskap te respekteer, al word dit soms misbruik. Hulle besef dat dit nie bedoel is om te kleineer nie, maar daar gestel is om vrede en eenheid in die gesin sowel as die Christengemeente te verseker.​—1 Korinthiers 11:3.

”Bevryding” van gesag in die gemeente

Wat hoofskap in die Christengemeente betref, sê God se Woord: “Wees gehoorsaam aan julle voorgangers en onderdanig, want hulle waak vir julle siele as diegene wat rekenskap moet gee” (Hebreërs 13:17). Hoewel hierdie gesag van ouere manne relatief is, het God dit deur sy heilige gees aan hulle gegee. Dit is dus op ’n regstreekser manier verleen as die relatiewe gesag wat byvoorbeeld aan regeringsamptenare gegee is.​—Handelinge 20:28.

Party het gemeen dat die regulasies en instruksies wat God se sigbare organisasie uitreik te beperkend is en nie genoeg individuele vryheid toelaat nie. Dit het hulle laat ophou om met Jehovah se Getuies om te gaan; hulle is nie meer gewillig om onderdanig te wees aan diegene wat vir hulle siele waak nie. Hoewel hierdie persone miskien meen dat hulle bevry is, het hulle “bevryding” hulle in werklikheid weer in slawerny aan valse godsdiensopvattinge en -gebruike gedompel.

Ware Christene respekteer gesag, sowel die absolute gesag van God as die relatiewe gesag van mense. Hierdie behoorlike beskouing van gesag voorkom dat hulle die Christelike vryheid wat kennis van die waarheid hulle gegee het, misbruik.

[Lokteks op bladsy 6]

God se gesag is absoluut en berus op die feit dat hy die Skepper is

[Lokteks op bladsy 6]

Christene rebelleer nie teen die Staat weens beleide waarvoor dit by God verantwoording moet doen nie

[Lokteks op bladsy 7]

Ware Christene respekteer gesag, sowel die absolute gesag van God as die relatiewe gesag van mense

[Prente op bladsy 7]

Gee die sekulêre owerheid wat hom toekom

Erken relatiewe gesag in die gemeente

Waardeer die Oppergesag, Jehovah God