‘Maar ek het Jehovah nie lief nie!’

BOB was nog maar ’n jong seun toe sy moeder een van Jehovah se Getuies geword het. Hy het haar ’n klompie jare na die Koninkryksaal en selfs in die predikingswerk vergesel, alhoewel hy nooit gedoop is nie. Toe hy sy laat tienderjare bereik het, het hy egter sy omgang met die Getuies beëindig. Hy het van een slegte situasie na ’n ander gesteier en sy lewe verwoes. Alhoewel hy nog steeds beweer dat hy baie van die dinge glo wat hy uit die Bybel geleer het, is dit nie genoeg om hom te beweeg om na Jehovah se organisasie terug te keer nie. Waarom voel Bob so?

Beskou ’n ander voorbeeld. David was etlike jare ’n voltydse bedienaar. Nou en dan het vrae oor sekere Bybelleerstellings deur sy gedagte gegaan. Maar hy het die probleme altyd opgelos deur te redeneer dat dit soos die oplossing van ’n legkaart is—’n mens gee nie moed op net omdat dit aanvanklik lyk of een of twee dele nie inpas nie. Hy was bereid om op Jehovah te wag vir ’n verduideliking. Maar êrens langs die pad, beweer David, kon hy homself nie meer so oortuig nie. Hy het van sy diensvoorregte afgesien en het spoedig die waarheid verlaat. Waarom die verandering in sy denkwyse?

Dit is beslis hartverskeurend om te sien hoe mense vir wie ons lief is, uitsak in die wedloop om die lewe. Ons wil ongetwyfeld alles in ons vermoë doen om hulle te help (2 Korinthiërs 12:15; Galasiërs 5:7). Maar wat veroorsaak in werklikheid dat iemand die waarheid versaak? Wat kan ons doen om so ’n persoon te help om na die wedloop terug te keer? En wat moet ’n mens doen as jy sulke neigings in jouself bemerk?

Die hart, gewete en geloof

Daar is een opmerklike ding omtrent diegene wat die waarheid prysgegee het. Die meeste van hulle doen dit nie omdat hulle nie meer glo dat dit die waarheid is nie. Inteendeel, baie van hulle sê: “Ek weet dit is die waarheid, maar . . . ” of, “As daar waarheid is, weet ek dís die waarheid.” In hulle diepste wese glo baie van hulle steeds dat wat hulle uit die Bybel geleer het die waarheid is. Maar om die een of ander rede het hulle hul hande laat verslap en hulle ywer verloor. Jakobus het gesê: “Die geloof sonder die werke [is] dood.”—Jakobus 2:26.

Ware geloof behels meer as net kennis of om te glo dat iets waar is. Geloof is nie net ’n funksie van die verstand nie, maar behels die figuurlike hart, want die Bybel deel ons mee: “Met die hart glo ons tot geregtigheid” (Romeine 10:10). Die Bybel toon tereg dat die hart die oorsprong van die probleem is wanneer iemand begin afdwaal. Dit is soos Paulus gewaarsku het: “Sorg daarvoor, broeders, dat daar nie miskien in een van julle ’n bose en ongelowige hart is deurdat hy van die lewende God afvallig word nie [“hy hom aan die lewende God onttrek nie”, NW].”—Hebreërs 3:12.

As bewys dat die hart ten nouste by die saak betrokke is, kan ons luister na Diane, wat afgedwaal het. Toe mede-Christene haar probeer help het, het sy reguit geantwoord: “Ek kan nie na Jehovah terugkeer nie. Ek het hom nie lief nie!” Sy het geweet dat liefde vir Jehovah God as ’n Persoon en as die Een wat haar toewyding verdien, al is wat haar sou help om na aan hom te bly. Trouens, dit was hierdie liefde wat haar in die eerste plek beweeg het om haar lewe aan Jehovah toe te wy. Maar nou het sy nie meer sulke liefde ervaar nie. Sy het geweet dat sy slegs vormdiens sou lewer as sy daarsonder sou terugkom. Maar hoe verloor ’n mens ’n liefde wat jy eens so intens gevoel het?

Wel, Paulus het melding gemaak van “’n bose en ongelowige hart”. Sulke gebrek aan geloof ontstaan soms omdat ’n persoon sy hart toelaat om te begeer wat Jehovah God verbied of om hom te verset teen iets wat Hy beveel. Die hart raak dus verdeeld en is nie meer volkome voor Jehovah nie. Die maklike manier om verdere konfrontasie te vermy, noudat hy besef dat God nie sy handelwyse goedkeur nie, is om hom ‘aan die lewende God te onttrek’. (Vergelyk Genesis 3:8-10.) Die “bose hart” beweeg hom om Jehovah en sy voorneme uit sy lewe uit te wis in plaas van hom te bekeer. Die ongelowige persoon gee dus die waarheid prys.

In ander gevalle sal ’n persoon, in plaas van gewetenswroeging te verduur weens ’n sekere handelwyse, toelaat dat sy hart hom bedrieglik aandryf om intellektuele ontvlugting te soek deur twyfel, vittery of selfs afvalligheid. As hy homself kan oortuig dat die hele grondslag van sy geloof verkeerd is, voel hy hom nie meer verplig om binne die perke daarvan te lewe nie. Sulke persone stoot ’n goeie gewete weg en ‘ly skipbreuk aan die geloof’.—1 Timotheüs 1:19.

’n Mens kan die waarheid natuurlik om ’n ander rede prysgee. Maar wat ook al die rede is, die hart is byna sonder uitsondering by die saak betrokke. Daarom is die volgende raad voorwaar tydig: “Bewaak jou hart meer as alles wat bewaar moet word, want daaruit is die oorspronge van die lewe.”—Spreuke 4:23.

Herstel is moontlik

Dit verg moed om te erken dat ons verkeerde neigings die oorsaak was dat ons ons geloof verloor het. Maar dít is die eerste stap wat ’n mens moet doen as jy weer ’n hegte verhouding met Jehovah wil geniet. Die voorbeeld van Steve, ’n pionier in Engeland, lig hierdie punt goed toe.

Alhoewel Steve nooit die waarheid verlaat het nie, het hy op een tydstip ’n leemte en ’n gebrek aan oortuiging begin ondervind. Wanneer hy vir ander gepreek het, het sy woorde vir hom hol geklink. Wanneer Steve tussen sy geestelike broers en susters was, het hy ontuis gevoel, asof hy nie een van hulle was nie.

Gelukkig het Steve besef dat die probleem by hom lê. “Ek het nie die fout begaan om myself af te sonder sodat ek dinge kon deurdink nie, asof daar ’n bron van inspirasie binne die onvolmaakte vlees is wat die regte antwoorde sal voorsien nie”, vertel Steve. (Vergelyk Romeine 7:18.) Hy het eerder besef dat hy die hand in eie boesem moes steek en die bedrieglike begeertes moes uitroei wat hom van die waarheid af weggelei het. Hy het by die fondament begin en hom daarop toegelê om sy liefde vir God en geloof in Sy Woord opnuut te bevestig. Vandag dien Steve vreugdevol as ’n sendeling.

Hoe ander kan help

Nie almal wat hulle houvas op die waarheid verloor het of aan die verloor is, sien dinge so duidelik soos Steve nie. Trouens, dit is dikwels hierdie verlies van duidelike geestelike waarneming wat tot finale ondergang lei. Dit is hier waar mede-Christene hulp kan verleen (Romeine 15:1; Galasiërs 6:1). Maar wat is die beste manier waarop dit benader kan word?

Dit is vanselfsprekend nie genoeg om so ’n persoon te nooi of aan te spoor om terug te keer nie. Hindernisse moet geëien en uit die weg geruim word. Pogings moet aangewend word om tot die hart van die verswakte of onaktiewe persoon deur te dring. Reguit, maar liefdevolle, openhartige besprekings kan die persoon help. Tekste soos dié in 1 Timotheüs 1:19, Hebreërs 3:12 en Jeremia 17:9, 10 kan hom help om sy hart te deursoek en vas te stel waarom hy ‘hom aan die lewende God onttrek’.

Wanneer die oorsake geïdentifiseer is, moet daar werk van gemaak word. ’n Siek fisiese hart verg sorg en moontlik ’n pynlike operasie as die pasiënt aan die lewe wil bly. Dit is soortgelyk met ’n siek figuurlike hart. Verkeerde begeertes, neigings tot onafhanklikheid of ander faktore wat tot ’n eiesinnige hart lei, moet verwyder word sodat die hart weer ontvanklik kan word. Aktiewe Christene kan gerus saam met die onaktiewe persoon bid en selfs die Bybel saam met hom studeer as die ouere manne dit raadsaam ag. Slegs op sulke maniere kan die hart weer aangevuur word en die persoon weer leer om Jehovah lief te kry.—Spreuke 2:1-5.

Dit was waar in die geval van Diane. Besprekings met ryp Christene het haar laat besef wat sy moes doen om haar liefde vir Jehovah weer aan te wakker. Diane het ingesien dat sy Jehovah weer intiem moes leer ken en het die hulp aanvaar. Nadat sy die Bybel ongeveer ’n jaar lank bestudeer het, het sy en haar man Jehovah weer aktief begin loof.

Aangesien liefde met dade gepaard gaan, word mense dikwels die meeste gehelp wanneer hulle doen wat Jehovah sê en sy liefdevolle hulp ervaar. Ja, dade help ’n mens om die liefde te herwin wat eens jou hart beweeg het (Psalm 34:9). Dit kan begin met daadwerklike stappe om die verkeerde begeertes te beveg of die onbehoorlike neigings van die hart te suiwer. In hierdie stryd is elke oorwinning ’n stap nader aan versoening met Jehovah (Spreuke 23:26; 1 Petrus 2:1-3). Namate die hart oorgehaal word, word die begeerte immer groter om wat daarin is met ander te deel. Daarom moet onaktiewe Koninkryksverkondigers gehelp word om aan die predikingswerk deel te neem sodra hulle aan die vereistes voldoen, want “met die hart glo ons tot geregtigheid en met die mond bely ons tot redding”.—Romeine 10:10.

Die pad terug na ’n godvrugtige lewe kan lank en moeilik wees vir diegene wat meen dat hulle Jehovah nie meer liefhet nie. Die feit dat Steve en Diane geestelik herstel het, bewys nietemin dat ’n vernuwing van die hart moontlik is. Ja, herstel is moontlik deur die werking van Jehovah se gees, die toepassing van sy Woord en hernieude samewerking met sy organisasie. Dit is ons opregte hoop en bede dat sulke persone gehelp kan word om hulle weer in Jehovah se aanbidding en heilige diens te verheug as persone wat Jehovah met hulle hele hart liefhet.—Markus 12:30; 1 Korinthiërs 13:8; 3 Johannes 1-4.