Voorspoed kan jou geloof toets

VOORSPOED kan ’n regskape persoon se geloof toets. ’n Strewe na materiële voorspoed kan tot ’n verlies aan geloof lei (1 Timotheüs 6:9, 10). Maar voorspoed kan jou geloof ook op ’n ander manier toets. Wanneer ’n regverdige persoon sien dat talle onregverdige mense materieel voorspoedig is terwyl hy swaar kry, kan hy dalk in die versoeking kom om ’n goddelose weg in te slaan. Dit het al daartoe gelei dat selfs party van Jehovah se knegte twyfel of dit die moeite werd is om ’n regskape lewe te lei!

Dit het met die Levitiese musikant Asaf gebeur gedurende die heerskappy van Israel se koning Dawid. Asaf het psalms gekomponeer wat in openbare aanbidding gebruik is. Saam met Heman en Jedutun het hy ook geprofeteer en Jehovah God met musiekbegeleiding geloof en gedank (1 Kronieke 25:1; 2 Kronieke 29:30). Hoe bevoorreg Asaf ook al was, Psalm 73 toon dat die materiële voorspoed van goddelose mense ’n groot toets vir sy geloof was.

Asaf se gevaarlike gesindheid

“Waarlik, God is goed vir Israel, vir die wat rein van hart is. Maar wat my aangaan, my voete het amper gestruikel, my voetstappe het byna uitgegly” (Psalm 73:1, 2). Asaf het met hierdie woorde erken dat Jehovah goed was vir die nasie Israel. Dit was veral die geval met diegene wat “rein van hart” was, omdat dit hulle begeerte was om hulle uitsluitlik aan God toe te wy en tot die heiliging van sy heilige naam by te dra. As ons daardie gesindheid het, sal ons Jehovah seën deur van hom goed te praat selfs al word ons swaar versoek deur die voorspoed van die goddelose of deur enige ander situasie.—Psalm 145:1, 2.

Hoewel Asaf bewus was van Jehovah se goedheid, het sy voete amper ’n regverdige weg verlaat. Dit was asof hulle gedurende ’n uitputtende maraton op geysde grond gegly het. Waarom het sy geloof so swak geword? Hy het verduidelik: “Want ek was afgunstig op die onsinniges toe ek die voorspoed van die goddelose mense sien. Want daar is geen kwellings by hulle nie, gesond en vet is hulle liggaam. In die moeite van sterwelinge is hulle nie, en saam met ander mense word hulle nie geplaag nie.”—Psalm 73:3-5.

Asaf het onregverdige mense se materiële voorspoed beny. Hulle het blykbaar ’n vreedsame lewe geniet, hoewel hulle rykdom op oneerlike wyse bymekaargemaak het. (Vergelyk Psalm 37:1.) Ondanks hulle bose dade het hulle op die oog af veilig gelyk. Hulle lewe het dan selfs sonder vreeslike pyn tot ’n einde gekom! Partykeer het hulle vreedsaam en selfversekerd gesterf sonder dat hulle enigsins bewus was van ’n geestelike behoefte (Mattheüs 5:3, NW). Aan die ander kant verduur party van God se knegte pynlike siektes en die dood, maar hy ondersteun hulle, en hulle het die wonderlike opstandingshoop.—Psalm 43:1-3; Johannes 5:28, 29.

Talle goddelose mense het geen gesondheidsprobleme wat verhinder dat hulle hulle oorvloedige kosvoorraad geniet nie. ‘Hulle liggaam is gesond en vet’, hulle maag groot. Verder is hulle nie “in die moeite van sterwelinge” nie, want anders as die oorgrote meerderheid van die mensdom het hulle nie nodig om ’n stryd te voer om lewensbenodighede te bekom nie. Asaf het tot die slotsom gekom dat die goddelose ‘nie saam met ander mense geplaag word nie’. Hulle spring veral beproewinge vry wat godvresende mense ondervind omdat laasgenoemde in Satan se bose wêreld by Jehovah se regverdige standaarde bly.—1 Johannes 5:19.

Omdat die goddelose voorspoedig is, het Asaf verder van hulle gesê: “Daarom is die trots om hulle soos ’n halssieraad, die geweld bedek hulle soos ’n gewaad. Hulle oë puil uit van vet; die inbeeldinge van die hart loop oor. Hulle spot en spreek in boosheid verdrukking; hulle spreek uit die hoogte. Hulle stel hul mond teen die hemel, en hul tong wandel op die aarde.”—Psalm 73:6-9.

Boosdoeners dra trots as “’n halssieraad”, en hulle gewelddadige dade is so talryk dat dit hulle ‘soos ’n gewaad bedek’. Vasbeslote om hulle sin te kry, intimideer hulle ander. Die oë van die goddelose is nie gesonke weens ondervoeding nie, maar “puil uit van vet”, hulle bult uit weens vetsug wat die gevolg van vraatsugtigheid is (Spreuke 23:20). Hulle gekonkel is so suksesvol dat dit selfs ‘die inbeeldinge van hulle hart oortref’. Hulle praat op ’n verwaande manier en “uit die hoogte” oor hulle bedrog. ‘Hulle stel dan selfs hulle mond teen die hemel, en hul tong wandel op die aarde’! Weens ’n gebrek aan respek vir enigiemand in die hemel of op aarde laster hulle God en beswadder hulle mense.

Blykbaar was dit nie net Asaf wat benadeel is deur wat hy gesien het nie. Hy het gesê: “Daarom bring hy [God] sy volk hierheen terug, en die waters van wat vol is, word vir hulle afgetap. En hulle het gesê: Hoe het God dit te wete gekom, en bestaan daar kennis by die Allerhoogste?” (Psalm 73:10, 11, NW). Die Hebreeuse teks beteken dalk dat party van God se volk weens die goddelose se skynbare voorspoed ’n verkeerde siening aanneem en dieselfde gesindheid as die wettelose mense begin toon en sê: ‘God weet nie wat gebeur nie en sal nie teen wetteloosheid optree nie.’ Om aan die ander kant te sien hoe slegte mense skynbaar ongestraf wetteloosheid beoefen, is soos om ’n bitter drankie te moet drink wat die opregtes beweeg om te vra: ‘Hoe kan God hierdie dinge duld? Sien hy nie wat gebeur nie?’

Asaf het sy omstandighede met dié van die goddelose vergelyk en gesê: “Kyk, so is die goddelose mense, en altyd onbesorg vermeerder hulle die rykdom! Waarlik, tevergeefs het ek my hart rein gehou en my hande in onskuld gewas. Die hele dag tog is ek geslaan, en my tugtiging was daar elke môre” (Psalm 73:12-14). Asaf het gevoel dat dit nutteloos is om ’n regskape lewe te lei. Goddelose mense was voorspoedig, en hulle het waarskynlik op oneerlike wyse ‘hulle rykdom vermeerder’. Dit het gelyk asof hulle vir die ergste onreg ongestraf bly, maar Asaf “is die hele dag” geteister—vandat hy wakker geword het totdat hy in die aand gaan slaap het. Hy het gevoel dat Jehovah hom elke oggend tugtig. Aangesien dit onregverdig gelyk het, het dit Asaf se geloof getoets.

’n Regstelling in denke

Nadat Asaf uiteindelik besef het dat sy denke verkeerd is, het hy gesê: “As ek gesê het: Ek wil óók so spreek—dan sou ek ontrou gewees het aan die geslag van u kinders! Toe het ek nagedink om dit te verstaan, maar dit was moeite in my oë, totdat ek in die heiligdomme van God ingegaan en op hulle einde gelet het. Waarlik, U stel hulle op gladde plekke; U laat hulle in puin val. Hoe word hulle in ’n oomblik ’n voorwerp van verbasing, vergaan hulle, raak hulle tot niet deur verskrikkinge! Soos ’n droom nadat ’n mens wakker word, o Here, so verag U, as U opwaak, hulle beeld!”—Psalm 73:15-20.

Dit was goed dat Asaf nie ’n klagte hardop geuiter het nie, want om in die openbaar te sê dat dit nutteloos is om Jehovah te dien, kon dalk lede van sy familie van aanbidders ontmoedig of dalk hulle geloof ondermyn het. Hoeveel beter is dit om stil te bly en te doen wat Asaf gedoen het! Om te verstaan waarom die goddelose skynbaar ongestraf wegkom terwyl die regskapenes swaarkry, het hy na God se heiligdom gegaan. In daardie milieu kon Asaf kalm tussen Jehovah se aanbidders peins, en sy denke is reggestel. As ons dus vandag verslae is oor wat ons sien, laat ons eerder op soortgelyke wyse antwoorde op ons vrae soek deur met God se volk om te gaan as om ons af te sonder.—Spreuke 18:1.

Asaf het besef dat God die goddelose “op gladde plekke” gestel het. Omdat hulle lewe om materiële dinge draai, is daar die gevaar dat hulle tot ’n skielike val kan kom. Indien nie, sal die dood hulle uiteindelik in hulle oudag inhaal, en die rykdom wat hulle so oneerlik bekom het, sal nie vir hulle ’n langer lewe bied nie (Psalm 49:7-13). Hulle voorspoed sal soos ’n kortstondige droom wees. Selfs voordat hulle oud word, kan geregtigheid hulle inhaal wanneer hulle maai wat hulle gesaai het (Galasiërs 6:7). Aangesien hulle die enigste Een wat hulle kan help die rug toegekeer het, is hulle hulpeloos, sonder hoop. Wanneer Jehovah teen hulle optree, sal hy hulle “beeld”—hulle vertoon en posisie—verag.

Let op jou reaksie

Nadat Asaf verkeerd gereageer het op wat hy gesien het, het hy erken: “Toe my hart bitter gestemd en ek in my niere geprikkel was, toe was ék dom en het niks geweet nie; ek was ’n dier by U. Nogtans is ek altyddeur by U; U het my regterhand gevat. U sal my lei deur u raad en my daarna in heerlikheid opneem.”—Psalm 73:21-24.

Om oor die materiële voorspoed van die goddelose en die swaarkry van die regskapenes te tob, kan ’n mens se hart versuur of jou verbitterd maak. Asaf se onrus oor hierdie situasie het diep binne hom—in sy niere—hewige pyn veroorsaak. Uit Jehovah se standpunt het hy soos ’n redelose dier geword wat op grond van blote sensasies reageer. Tog was Asaf ‘altyddeur by God, wat sy regterhand gevat het’. As ons in ons denke dwaal, maar soos Asaf Jehovah se raad soek, sal God ons aan die hand neem om ons te ondersteun en te lei. (Vergelyk Jeremia 10:23.) Slegs as ons sy raad toepas, kan ons in ’n gelukkige toekoms ingelei word. Ons word dalk ’n tyd lank verneder, maar Jehovah sal ’n ommekeer bewerkstellig en ‘ons in heerlikheid opneem’, of vereer.

Asaf het besef hoe belangrik dit is om op Jehovah te vertrou, en hy het bygevoeg: “Wie het ek buiten U in die hemel? Buiten U begeer ek ook niks op die aarde nie. Al beswyk my vlees en my hart—God is die rots van my hart en my deel tot in ewigheid. Want kyk, die wat hulle ver van U af hou, vergaan; U roei almal uit wat van U afhoereer. Maar wat my aangaan, dit is vir my goed om naby God te wees; in die Here HERE het ek my toevlug gestel, om al u werke te vertel.”—Psalm 73:25-28.

Soos Asaf het ons niemand buiten Jehovah op wie ons kan vertrou vir ware veiligheid en vertroosting nie (2 Korinthiërs 1:3, 4). Daarom moet ons, pleks van iemand se aardse rykdom te begeer, God dien en skatte in die hemel bymekaarmaak (Mattheüs 6:19, 20). Om ’n goeie naam by Jehovah te hê, moet ons grootste vreugde wees. Al beswyk ons vlees en hart, hy sal ons versterk en ons hart standvastig maak sodat ons nie te midde van teenkanting hoop en moed verloor nie. ’n Intieme verhouding met Jehovah is ’n besitting van onskatbare waarde. Om dit prys te gee, sal rampspoed beteken vir ons sowel as almal wat hom verlaat. Laat ons dan, soos Asaf, tot Jehovah nader en al ons bekommernisse op hom werp (1 Petrus 5:6, 7). Dit bevorder ons geestelike welstand en beweeg ons om ander van Jehovah se wonderlike werke te vertel.

Bly lojaal aan Jehovah

Asaf was ontsteld omdat hy gesien het dat boosdoeners voorspoedig is in Israel, sy vaderland. Onder Jehovah se lojale knegte was daar “goddelose mense” wat hulle skuldig gemaak het aan grootpratery, hoogmoed, geweld, bespotting en oneerlikheid, en wat ontken het dat God weet wat hulle doen (Psalm 73:1-11). Wat ’n waarskuwing! Om Jehovah God te behaag, moet ons dinge soos trots, geweld, bespotting en oneerlikheid vermy. Laat alle knegte van Jehovah, soos Asaf, ‘in Jehovah se groot heiligdom ingaan’ deur gereeld saam met Sy lojale aanbidders te vergader. Laat almal wat Jehovah liefhet inderdaad ‘naby God wees’ en op hom vertrou om hulle te midde van lyding te onderskraag, ongeag van wat ander dalk sê of doen.—Psalm 73:12-28; 3 Johannes 1-10.

Die materiële voorspoed van die goddeloses kan weliswaar ons geloof toets, soos dit Asaf s’n getoets het. Tog kan ons hierdie beproewing deurstaan as ons lewe om ons diens aan Jehovah draai. Ons sal beloon word as ons dit doen, want ‘God is nie onregverdig om ons werk te vergeet nie en die liefdearbeid wat ons betoon het vir sy Naam’ (Hebreërs 6:10). Ons beproewinge sal “van korte duur en lig” wees in vergelyking met ons beloning (2 Korinthiërs 4:17, NW). Selfs 70 of 80 jaar van lyding is maar soos ’n blote asemteug wat soos ’n fluistering oor ons lippe gaan in vergelyking met die ewige gelukkige lewe wat Jehovah vir sy lojale knegte belowe.—Psalm 90:9, 10.

Laat ons nooit toelaat dat die materiële voorspoed van die goddeloses in teenstelling met die lyding wat ons ter wille van die geregtigheid verduur, verhinder dat ons die geloof openbaar wat ’n vrug van God se heilige gees is nie (Galasiërs 5:22; 1 Petrus 3:13, 14). Satan sal verheug wees as ons die goddelose navolg, wat dikwels voorspoedig is omdat hulle beginselloos is. Laat ons eerder Jehovah se naam eer deur versoekings te weerstaan om sy regverdige standaarde prys te gee (Sefanja 2:3). Laat ons nie bekommerd wees oor die sukses van boosdoeners nie, want hulle kan hoogstens materiele voorspoed bereik. En van watter nut is dit? ’n Mens kan nie eers begin om dit met die geestelike voorspoed te vergelyk van diegene wat geloof in die Soewereine Heer Jehovah openbaar nie.