Kweek ’n vrygewige gesindheid aan
NIEMAND word met ’n vrygewige gesindheid gebore nie. Die natuurlike neiging van ’n baba is om sy eie begeertes en behoeftes bevredig te kry, totaal onbewus van sy versorgers se belange. Mettertyd leer die kind egter dat die wêreld nie om hom draai nie. Ander moet in ag geneem word, en hy moet leer om nie net te neem nie, maar ook om te gee en te deel. ’n Vrygewige gesindheid moet aangekweek word.
Nie almal wat gee—selfs op ruimhartige wyse—het ’n vrygewige gesindheid nie. Party gee dalk vir liefdadigheid om hulle eie belange te bevorder. Ander gee miskien ’n skenking om die lof van mense te verkry. Maar ware Christene gee met ’n heeltemal ander gesindheid. Wat is dus kenmerkend van die vrygewigheid wat in God se Woord aangemoedig word? ’n Kort bespreking van die manier waarop eerste-eeuse Christene gegee het, sal daardie vraag beantwoord.
Voorbeelde van Christelike vrygewigheid
Christelike vrygewigheid, soos dit in die Bybel beskryf word, is oor die algemeen bewys deur “mededeelsaam” te wees teenoor diegene wat werklik behoeftig was (Hebreërs 13:16; Romeine 15:26). Dit moes nie onder dwang gedoen word nie. Die apostel Paulus het geskryf: “Laat elkeen doen net soos hy hom in sy hart voorgeneem het, nie teësinnig of onder dwang nie, want God het ’n blymoedige gewer lief” (2 Korintiërs 9:7). Hulle moes ook nie gee net om die aandag op hulleself te vestig nie. Ananias en Saffira het dit gedoen, en dit het hulle duur te staan gekom.—Handelinge 5:1-10.
’n Vrygewige gesindheid was veral nodig toe baie Jode en proseliete uit verafgeleë plekke in 33 G.J. in Jerusalem vir die Pinksterfees byeengekom het. Jesus se volgelinge is daar “met heilige gees vervul en het in ander tale begin praat”. ’n Groot skare het om hulle vergader en Petrus se roerende toespraak oor Jesus Christus gehoor. Later het die mense gesien hoe Petrus en Johannes ’n kreupel man by die tempeldeur genees, en hulle het weer eens gehoor hoe Petrus van Jesus en die belangrikheid van berou praat. Duisende het berou getoon en is as volgelinge van Christus gedoop.—Handelinge hoofstukke 2 en 3.
Die nuwe bekeerlinge wou in Jerusalem bly en meer onderrigting van Jesus se apostels ontvang. Maar hoe kon die apostels omsien na die behoeftes van al daardie besoekers? Die Bybelverslag vertel ons: “Almal wat grond of huise besit het, het dit verkoop en die opbrengs gebring van wat verkoop is en dit by die voete van die apostels neergelê. Daarop is aan elkeen uitgedeel volgens sy behoefte” (Handelinge 4:33-35). Die pas gestigte gemeente in Jerusalem het waarlik ’n vrygewige gesindheid gehad!
Later het ander gemeentes dieselfde vrygewige gesindheid geopenbaar. Byvoorbeeld, die Masedoniese Christene, wat self arm was, het bo hulle ware vermoë bygedra vir hulle behoeftige broers in Judea (Romeine 15:26; 2 Korintiërs 8:1-7). Die gemeente in Filippi het ’n uitstekende voorbeeld gestel in hulle ondersteuning van Paulus se bediening (Filippense 4:15, 16). Die gemeente in Jerusalem het daagliks voedsel uitgedeel aan behoeftige weduwees, en die apostels het sewe bekwame manne aangestel om toe te sien dat geen weduwee wat hiervoor gekwalifiseer het, oor die hoof gesien is nie.—Handelinge 6:1-6.
Selfs as moeilike tye net verwag is, het die vroeë Christengemeentes gou gereageer. Toe die profeet Agabus byvoorbeeld ’n groot hongersnood voorspel het, het die dissipels in die gemeente van Siriese Antiogië “besluit om, elkeen volgens wat hy kon bekostig, iets vir noodleniging aan die broers te stuur wat in Judea woon” (Handelinge 11:28, 29). Wat ’n goeie gesindheid het hulle tog aan die dag gelê om vooruit voorsiening te maak vir die behoeftes van ander!
Wat het die vroeë Christene beweeg om so vrygewig en liefdevol te wees? En hoe kweek ’n mens ’n vrygewige gesindheid aan? Ons kan baie leer deur die voorbeeld van koning Dawid kortliks te bespreek.
Dawid se ruimhartige ondersteuning van ware aanbidding
Bykans 500 jaar lank het die verbondsark—’n heilige kis wat Jehovah se teenwoordigheid voorgestel het—geen permanente rusplek gehad nie. Dit is in ’n tent, of tabernakel, gehou wat van plek tot plek verskuif is toe Israel in die wildernis rondgeswerf het en later die Beloofde Land binnegegaan het. Dit was koning Dawid se hartsbegeerte om die ark uit die tent te neem waarin dit gehou is en ’n gepaste huis vir Jehovah te bou waarin die heilige ark geplaas kon word. Dawid het met die profeet Natan gepraat en gesê: “Kyk, ek woon in ’n huis van sederhout, maar die ark van die verbond van Jehovah is onder tentdoeke.”—1 Kronieke 17:1.
Dawid was egter ’n krygsman. Jehovah het dus bepaal dat sy seun Salomo, gedurende ’n vreedsame bewind, die tempel moet bou waarin die verbondsark gehou sou word (1 Kronieke 22:7-10). Dit het egter nie Dawid se vrygewige gesindheid gedemp nie. Hy het ’n groot taakspan georganiseer en die materiaal begin voorsien wat vir die tempelbouwerk nodig sou wees. Hy het later vir Salomo gesê: “Ek [het] vir Jehovah se huis honderdduisend talente goud en ’n miljoen talente silwer gereedgemaak, en die koper en die yster kan nie geweeg word nie omdat daar so ’n groot hoeveelheid is; en balke en klippe het ek gereedgemaak” (1 Kronieke 22:14). Dawid het gevoel dat dit nie genoeg is nie en het uit sy persoonlike rykdom goud en silwer bygedra met ’n huidige waarde van meer as R9 300 000 000. Ook die vorste het mildelik bygedra (1 Kronieke 29:3-9). Dawid het beslis ’n mededeelsame, vrygewige gesindheid geopenbaar!
Wat het Dawid beweeg om so vrygewig te wees? Hy het besef dat alles wat hy bekom het en tot stand gebring het as gevolg van Jehovah se seën was. Hy het in gebed erken: “O Jehovah ons God, al hierdie oorvloed wat ons gereedgemaak het om vir u ’n huis vir u heilige naam te bou, dit kom uit u hand en dit behoort alles aan u. En ek weet goed, o my God, dat u ’n ondersoeker van die hart is en dat u in opregtheid behae skep. Wat my betref, ek het in die opregtheid van my hart al hierdie dinge vrywillig gegee, en nou het ek dit geniet om te sien hoe u volk, wat hier aanwesig is, vrywillige gawes aan u gee” (1 Kronieke 29:16, 17). Dawid het sy verhouding met Jehovah as iets kosbaars beskou. Hy het besef dat ’n mens God “met ’n volkome hart en met ’n gewillige siel” moet dien, en hy het dit met vreugde gedoen (1 Kronieke 28:9). Hierdie selfde eienskappe het ook die vroeë Christene beweeg om ’n vrygewige gesindheid aan die dag te lê.
Jehovah—die grootste Gewer
Ons vind die beste voorbeeld van vrygewigheid in Jehovah. Hy is so liefdevol en goedhartig dat “hy sy son laat opgaan oor goddeloses en goeies en dit laat reën op regverdiges en onregverdiges” (Matteus 5:45). Hy gee “lewe en asem en alles” aan die hele mensdom (Handelinge 17:25). Ja, soos die dissipel Jakobus toon, kom “elke goeie gawe en elke volmaakte geskenk . . . van bo, want dit daal neer van die Vader van die hemelse ligte”.—Jakobus 1:17.
Jehovah se grootste gawe aan ons is sy “enigverwekte Seun [wat hy gestuur] het, sodat elkeen wat geloof in hom beoefen, nie vernietig sal word nie maar die ewige lewe kan hê” (Johannes 3:16). Niemand kan daarop aanspraak maak dat hy so ’n gawe verdien nie, “want almal het gesondig en skiet te kort aan die heerlikheid van God” (Romeine 3:23, 24; 1 Johannes 4:9, 10). Christus se losprys vorm die grondslag en kanaal vir God se “onbeskryflike vrye gawe”, dit wil sê “die allesoortreffende onverdiende goedhartigheid van God” (2 Korintiërs 9:14, 15). Paulus het uit waardering vir God se gawe dit sy lewenstaak gemaak “om deeglik van die goeie nuus van die onverdiende goedhartigheid van God te getuig” (Handelinge 20:24). Hy het besef dat dit God se wil is dat “alle soorte mense gered moet word en tot juiste kennis van die waarheid moet kom”.—1 Timoteus 2:4.
Vandag word dit volbring deur ’n groot predikings- en onderrigtingswerk wat nou na 234 lande regoor die aarde uitgebrei het. Jesus het hierdie uitbreiding voorspel toe hy gesê het: “Hierdie goeie nuus van die koninkryk sal in die hele bewoonde aarde verkondig word as ’n getuienis vir al die nasies; en dan sal die einde kom” (Matteus 24:14). Ja, “die goeie nuus [moet] eers in al die nasies verkondig word” (Markus 13:10). Verlede jaar het meer as sesmiljoen verkondigers van die goeie nuus 1 202 381 302 uur aan hierdie werk gewy en meer as 5 300 000 Bybelstudies gehou. Omdat lewens op die spel is, is hierdie onderrigtingswerk uiters noodsaaklik.—Romeine 10:13-15; 1 Korintiërs 1:21.
Miljoene publikasies—waaronder Bybels, boeke en brosjures—word elke jaar gedruk om diegene te help wat na Bybelwaarheid honger. Ook word daar meer as ’n miljard eksemplare van Die Wagtoring en Ontwaak! gedruk. Namate mense op die goeie nuus reageer, word al hoe meer Koninkryksale en Byeenkomssale van Jehovah se Getuies gebou, wat as sentrums vir Bybelonderrig dien. Kringbyeenkomste en spesiale byeenkomsdae, sowel as streekbyeenkomste, word elke jaar gereël. Sendelinge, reisende opsieners, ouer manne en bedieningsknegte word ook voortdurend opgelei. Ons is dankbaar teenoor Jehovah wat al hierdie voorsienings deur middel van “die getroue en verstandige slaaf” maak (Matteus 24:45-47). Dit is beslis vir ons ’n voorreg om ons dankbaarheid teenoor Hom te bewys!
Betoon dankbaarheid teenoor Jehovah
Soos met die bou van die tempel en toe daar in die behoeftes van die vroeë Christengemeentes voorsien is, word al hierdie dinge uitsluitlik deur vrywillige bydraes gefinansier. Ons moet egter onthou dat niemand Jehovah, die Eienaar van alle dinge, kan verryk nie (1 Kronieke 29:14; Haggai 2:8). Ons bydraes is dus ’n bewys van ons liefde vir Jehovah en van ons begeerte om ware aanbidding te bevorder. Hierdie blyke van vrygewigheid, sê Paulus, bring “’n dankbetuiging aan God” voort (2 Korintiërs 9:8-13). Jehovah moedig sulke vrygewigheid aan omdat dit toon dat ons die regte gesindheid en liefde vir hom in ons hart het. Diegene wat vrygewig is en op Jehovah vertrou, sal deur hom geseën word en sal geestelik floreer (Deuteronomium 11:13-15; Spreuke 3:9, 10; 11:25). Jesus het ons verseker dat dit geluk tot gevolg sal hê, deur te sê: “Dit verskaf groter geluk om te gee as om te ontvang.”—Handelinge 20:35.
Christene wat ’n vrygewige gesindheid het, wag nie net totdat daar ’n behoefte ontstaan nie. Hulle is eerder op die uitkyk na geleenthede om “aan almal goed [te] doen, maar veral aan dié wat in die geloof aan [hulle] verwant is” (Galasiërs 6:10). Paulus het godvrugtige vrygewigheid aangemoedig en geskryf: “Moet . . . nie vergeet om goed te doen en mededeelsaam te wees nie, want sulke offerandes is vir God welbehaaglik” (Hebreërs 13:16). As ons ons bates—ons tyd, krag, finansies—gebruik om ander te help en ware aanbidding te bevorder, behaag dit Jehovah God werklik. Ja, hy het ’n vrygewige gesindheid lief.
[Venster/Prent op bladsy 28, 29]
Maniere waarop party verkies om te gee
BYDRAES VIR DIE WÊRELDWYE WERK
Baie sit ’n bedrag opsy wat hulle dan in die bydraebussies gooi wat gemerk is “Bydraes vir die wêreldwye werk—Matteus 24:14”.
Gemeentes stuur hierdie bydraes elke maand na die takkantoor van Jehovah se Getuies in hulle land. Vrywillige geldelike bydraes kan ook regstreeks gestuur word na die Rekeningafdeling, Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania, Privaatsak X2067, Krugersdorp, 1740, Suid-Afrika, of na die takkantoor in die land waar jy woon. Tjeks moet uitgemaak word aan “Watch Tower”. Juwele of ander kosbare artikels kan ook geskenk word. ’n Kort brief wat meld dat dit ’n regstreekse skenking is, moet hierdie bydraes vergesel.
REËLING VIR VOORWAARDELIKE SKENKINGS
Geld kan ooreenkomstig ’n spesiale reëling geskenk word op voorwaarde dat dit aan die skenker teruggegee sal word indien hy dit aanvra. Tree asseblief in verbinding met die Rekeningafdeling van die plaaslike takkantoor vir verdere inligting.
BEPLANDE SKENKINGS
Benewens regstreekse en voorwaardelike skenkings van geld is daar ander maniere waarop ’n mens kan gee om die Koninkryksdiens in alle wêrelddele te bevorder. Dit sluit in:
Versekering: Die Wagtoringgenootskap kan as die begunstigde van ’n lewensversekeringspolis of ’n aftree-/pensioenskema benoem word.
Aandele en obligasies: Aandele en obligasies kan aan die Wagtoringgenootskap geskenk word, hetsy as ’n regstreekse skenking of ooreenkomstig ’n reëling waarvolgens die inkomste steeds aan die skenker betaal word.
Vaste eiendom: Verkoopbare vaste eiendom kan regstreeks geskenk word of dit kan, in die geval van eiendom met ’n wooneenheid, geskenk word op voorwaarde dat die skenker gedurende sy of haar leeftyd daar kan bly woon. Voordat enige vaste eiendom oorgedra word, moet ’n mens eers in aanraking kom met die takkantoor in die land waar jy woon.
Testamente: Eiendom of geld kan deur ’n wettige testament aan die Wagtoringgenootskap bemaak word.
As jy in enige van hierdie reëlings vir beplande skenking belangstel, moet jy skriftelik of per telefoon met die Rekeningafdeling in verbinding tree by die adres hieronder of by die takkantoor van Jehovah se Getuies in die land waar jy woon.
REKENINGAFDELING
Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
Privaatsak X2067,
Krugersdorp, 1740
Telefoon: (011) 761-1000
[Prent op bladsy 26]
Wat het die vroeë Christene beweeg om vrygewig te wees?