1921 – Honderd jaar gelede

“WATTER werk lê vir ons voor hierdie jaar?” Dit is die vraag wat The Watch Tower van 1 Januarie 1921 aan Bybelstudente gestel het. Toe het dit Jesaja 61:1, 2 aangehaal, wat hulle herinner het aan hulle opdrag om te preek. “Jehovah het my gesalf om goeie nuus aan die nederiges te verkondig . . . , om die jaar van Jehovah se genade en die dag van die wraak van ons God aan te kondig.”

VREESLOSE VERKONDIGERS

Die Bybelstudente moes vreesloos wees om hulle opdrag uit te voer. Hulle moes nie net “goeie nuus” aan die nederiges verkondig nie, maar ook “die dag van . . . wraak” aan die goddeloses.

Broer J. H. Hoskin, wat in Kanada gebly het, het vreesloos getuig, al was hy teëgestaan. Vroeg in 1921 het hy ’n Metodistepredikant in die huis-tot-huis-werk ontmoet. Broer Hoskin het die gesprek begin deur te sê: “Ons moet oor die Bybel kan gesels, al stem ons nie oor alles saam nie. Dan sal ons op ’n goeie voet uitmekaar uit kan gaan.” Maar dit is nie wat gebeur het nie. Broer Hoskin sê: “Ons het net ’n paar minute gepraat toe [die predikant] die deur so hard toegeslaan het dat ek gedink het dat die glasgedeelte daarvan sou breek en op die vloer sou val.”

“Hoekom gaan praat jy nie met die heidene nie?”, het die predikant geskree. Broer Hoskin het niks gesê nie, maar hy het by homself gedink: ‘Wel, dan is ek mos by die regte deur!’

By die kerkdiens die volgende dag het die predikant nog lelike dinge van broer Hoskin gesê. Broer Hoskin het gesê: “Hy het sy gemeentelede teen my gewaarsku en vir hulle gesê dat ek die ergste skurk was wat nog ooit na daardie dorp toe gekom het en dat ek geskiet behoort te word.” Maar dit het broer Hoskin glad nie afgeskrik nie. Hy het aanhou preek en het sukses gehad. Hy het gesê: “Dit was die lekkerste velddiens wat ek nog ooit gedoen het. Van die mense het selfs vir my gesê: ‘Ek weet dat jy ’n man van God is!’, en hulle het aangebied om vir my die dinge te gee wat ek nodig het.”

PERSOONLIKE EN GESINSTUDIE

Die Bybelstudente het Bybelstudiekursusse in The Golden Age gepubliseer om belangstellendes te help om vordering te maak.a Die Bybelstudiekursus vir jongmense het bestaan uit vrae wat ouers met hulle kinders kon bespreek. Ouers het hulle kinders hierdie vrae gevra en het hulle gehelp om die antwoorde in die Bybel te vind. Party vrae soos “Hoeveel boeke is daar in die Bybel?” het kinders gehelp om basiese feite oor die Bybel te leer. Ander vrae soos “Moet elke ware Christen verwag om op die een of ander manier vervolg te word?” het jongmense voorberei om vreeslose verkondigers te wees.

Daar was ook ’n Bybelstudiekursus vir dié wat alreeds meer kennis van die Bybel gehad het. Die antwoorde op die vrae daarin kon in die boek Studies in the Scriptures gevind word. Duisende lesers het baie uit hierdie kursusse geleer, maar The Golden Age van 21 Desember 1921 het aangekondig dat albei hierdie kursusse beëindig sou word. Wat was die rede daarvoor?

’N NUWE BOEK!

Die boek *Die harp van God*

’n Boekmerk met die student se leesgedeelte op

Kaartjies met vrae

Die broers wat die leiding geneem het, het besef dat nuwe Bybelstudente basiese waarhede onderwerp vir onderwerp moes leer. Daarom is die boek Die harp van God in November 1921 vrygestel. Belangstellendes wat die boek aanvaar het, was ook ingeskryf vir die Harp-Bybelstudiekursus. Hierdie kursus het mense geleer oor hoe God die mensdom sou seën en vir hulle ewige lewe sou gee. En hulle kon hierdie kursus op hulle eie doen. Hoe het hierdie kursus gewerk?

Wanneer iemand die boek aanvaar het, het hy ook ’n klein kaartjie bygekry, wat vir hom gesê het watter bladsye hy eerste moet lees. Die volgende week het hy ’n kaartjie gekry met die vrae vir die gedeelte wat hy gelees het. Aan die einde van die kaartjie het die persoon gesien watter gedeelte hy vir die volgende week moes lees.

Die student het 12 weke lank, elke week, ’n nuwe kaartjie gekry, wat deur die plaaslike klas, of gemeente, gepos is. Baie keer was hierdie kaartjies gestuur deur broers en susters wat as gevolg van hulle omstandighede of die ouderdom nie huis-tot-huis-werk kon doen nie. Byvoorbeeld, Anna K. Gardner, van Millvale, Pennsilvanië, VSA, het gesê: “Toe Die harp van God vrygestel is, het dit my suster Thayle, wat gesukkel het om te loop, meer werk gegee om te doen, want sy kon die kaartjies met die vrae elke week uitstuur.” Nadat die student die kursus voltooi het, het iemand hom kom besoek om hom te help om meer oor die Bybel te leer.

DIE WERK WAT VOORGELÊ HET

Aan die einde van die jaar het broer J.F. Rutherford ’n brief aan al die gemeentes gestuur. Hy het gesê dat meer mense daardie jaar met die goeie nuus van die Koninkryk bereik is as enige van die vorige jare van die oestyd. Toe het hy gesê: “Maar daar lê nog baie werk vir ons voor. Moedig ander aan om ook deel te neem aan hierdie wonderlike werk.” Dit is duidelik dat die Bybelstudente hierdie raad gevolg het. In die jaar 1922 het hulle die goeie nuus van die Koninkryk meer as ooit tevore vreesloos verkondig.

Vreeslose vriende

Die Bybelstudente het gewys dat hulle mekaar baie liefhet deur mekaar te help. Hulle was vreeslose vriende “gedurende moeilike tye”, soos die volgende verslag vir ons gaan wys. – Spr. 17:17.

Op Dinsdag 31 Mei 1921 is ’n swart man in die stad Tulsa, Oklahoma, VSA, in die tronk gegooi nadat hy daarvan beskuldig is dat hy ’n wit vrou aangerand het. Daarna het ’n groep van meer as 1 000 wit mans met ’n kleiner groepie swart mans geveg. Die geveg het toe versprei na Greenwood, ’n swart buurt, waar meer as 1 400 huise en besighede gestroop en afgebrand is. Volgens berigte is 36 mense dood, maar daar was dalk honderde mense wat moontlik hulle lewe verloor het. Later is hierdie oproer die Tulsa-rassemoord (Tulsa Race Massacre) genoem.

Broer Richard J. Hill, ’n swart Bybelstudent wat in Greenwood gebly het, het vertel wat toe gebeur het: “Die aand van die oproer het ons nog ons Bybelstudieklas soos gewoonlik gehad. Ná die klas het ons ’n geskietery in die dorp gehoor. En ons het bed toe gegaan met die geskietery in ons ore.” Teen Woensdagoggend 1 Junie was die situasie nog erger. “Mense het vir ons kom sê dat ons onmiddellik na die stadsaal toe moet gaan as ons beskerm wou word.” Daarom het broer Hill, sy vrou en hulle vyf kinders dadelik na die stadsaal toe gegaan. Daar was omtrent 3 000 swart mans en vrouens daar, wat deur die weermag beskerm is, want die regering het die weermag soontoe gestuur om die geveg te stop.

Omtrent daardie tyd het ’n wit broer met die naam Arthur Claus ’n moedige besluit geneem. “Toe ek hoor dat mense huise in Greenwood stroop en afbrand, het ek besluit om soontoe te gaan om te sien of my goeie vriend, broer Hill, oukei is.”

Broer Arthur Claus het die boek Die harp van God gebruik om 14 kinders meer oor die Bybel te leer

Toe hy by broer Hill se huis aankom, was daar ’n ander wit man daar met ’n geweer in sy hand. Daardie man was ook een van broer Hill se vriende, en hy het gedink dat Arthur een van die mense was wat die huise stroop en afbrand. “Hoekom is jy op hierdie man se erf?”, het hy geskree.

Arthur het gesê: “As hy nie van my verduideliking gehou het nie, sou hy my geskiet het. Ek het hom verseker dat ek een van broer Hill se vriende was en dat ek al baie keer by sy huis was.” Arthur en die ander man het broer Hill se erf toe beskerm.

Kort daarna het Arthur gehoor dat broer Hill en sy gesin by die stadsaal is. Arthur het uitgevind dat swart mense nie die stadsaal kon verlaat sonder ’n getekende toestemmingsbrief van generaal Barrett, die bevelvoerende offisier, nie. Arthur het gesê: “Dit was baie moeilik om die generaal in die hande te kry. Toe ek vir hom van my planne vertel, het hy my gevra: ‘Sal jy hierdie familie beskerm en vir hulle sorg?’ Ek het natuurlik met graagte ingestem.”

Met die toestemmingsbrief in sy hand het Arthur onmiddellik na die stadsaal toe gegaan. Toe hy dit vir die offisier gee, het die offisier gesê: “Sjoe, dis nogal deur die generaal self geteken! Weet jy, jy is die eerste persoon wat iemand hier kom haal vandag.” Kort daarna is broer Hill en sy gesin opgespoor. Arthur se kar was propvol toe hulle almal ingeklim het, en hulle het toe na broer Hill se huis toe gery.

Broer Claus het seker gemaak dat broer Hill en sy gesin veilig was. Die feit dat hy so ’n vreeslose vriend was, het ’n goeie uitwerking op ander gehad. Arthur het gesê: “Die ander man wat gehelp het om broer Hill se erf te beskerm, het meer van die waarheid begin hou. En baie mense het in die Koninkryk begin belangstel omdat hulle gesien het dat daar geen rassegrense onder ons is nie en dat almal wat deel van God se toegewyde volk is, gelyk is.”

a Die naam van The Golden Age is in 1937 na Consolation (Vertroosting) verander, en in 1946 na Awake! (Ontwaak!).