Voetnoot

c Geleerdes beweer dat die manne ’n Nasireërsgelofte afgelê het (Num. 6:1-21). Die Mosaïese Wet, waaronder hulle so ’n gelofte sou afgelê het, was weliswaar nou verouderd. Nietemin het Paulus moontlik geredeneer dat dit nie verkeerd van die manne sou wees om ’n gelofte wat aan Jehovah gedoen is, te vervul nie. Dit sou dus nie verkeerd van hom wees om hulle koste te dra en hulle te vergesel nie. Ons weet nie presies watter soort gelofte dit was nie, maar hoe dit ook al sy, dit is onwaarskynlik dat Paulus sy steun daaraan sou gegee het dat ’n diereoffer gebring word (soos Nasireërs gedoen het), in die veronderstelling dat dit die manne van sonde sou reinig. Die volmaakte offerande van Christus het enige versoeningswaarde wat sulke offerandes gehad het, verwyder. Ongeag wat Paulus gedoen het, ons kan daarvan seker wees dat hy nie sou ingestem het om enigiets te doen wat sy gewete sou skend nie.