Het God evolusie gebruik om lewe te skep?
“U is waardig, Jehovah, ja, ons God, om die heerlikheid en die eer en die krag te ontvang, want u het alles geskep, en weens u wil het hulle bestaan en is hulle geskep.”—OPENBARING 4:11.
KORT nadat Charles Darwin die evolusieteorie gewild gemaak het, het talle sogenaamde Christelike denominasies na maniere begin soek om hulle geloof in God met hulle aanvaarding van die evolusieteorie te versoen.
Vandag is die meeste vername “Christelike” godsdiensgroepe blykbaar bereid om te aanvaar dat God evolusie op die een of ander manier moes gebruik het om lewe te skep. Party leer dat God die heelal vooraf geprogrammeer het sodat lewende dinge noodwendig uit nielewende chemiese stowwe sou evolueer en uiteindelik die mensdom sou voortbring. Dié wat glo in hierdie lering, wat as teïstiese evolusie bekend staan, meen dat God nie in die proses ingemeng het nadat dit begin het nie. Ander meen dat God evolusie oor die algemeen toegelaat het om die meeste plant- en dierfamilies voort te bring, maar dat hy soms tussenbeide getree het om die proses aan te help.
Die versoening van leerstellings—Werk dit?
Is die evolusieteorie werklik versoenbaar met die leerstellings van die Bybel? As evolusie waar was, sou die Bybel se verslag van die skepping van die eerste man Adam hoogstens ’n storie gewees het wat bedoel is om ’n sedeles te leer maar nie letterlik opgeneem moet word nie (Genesis 1:26, 27; 2:18-24). Is dit hoe Jesus hierdie Bybelverslag beskou het? Jesus het gesê: “Het julle nie gelees dat hy wat hulle geskep het, hulle van die begin af man en vrou gemaak het nie en gesê het: ‘Daarom sal ’n man sy vader en sy moeder verlaat en sy vrou aankleef, en die twee sal een vlees wees’? Sodat hulle nie meer twee is nie, maar een vlees. Wat God dan onder een juk saamgevoeg het, moet geen mens skei nie.”—Matteus 19:4-6.
Jesus het hier uit die skeppingsverslag aangehaal wat in Genesis hoofstuk 2 opgeteken is. Sou Jesus, as hy geglo het dat die eerste huwelik ’n fiktiewe storie was, daarna verwys het ter ondersteuning van wat hy oor die heiligheid van die huwelik geleer het? Nee. Jesus het na die Genesisverslag verwys omdat hy geweet het dat dit ware geskiedenis is.—Johannes 17:17.
Jesus se dissipels het ook die Genesisverslag van die skepping geglo. Die Evangelie van Lukas voer byvoorbeeld Jesus se geslagslyn terug tot by Adam (Lukas 3:23-38). As Adam ’n fiktiewe karakter was, op watter punt sou hierdie geslagsregister van feit na mite oorgeslaan het? Hoe geloofwaardig sou Jesus se bewering gewees het dat hy die Messias is, gebore in die lyn van Dawid, as die wortelstok van hierdie stamboom mitologies was? (Matteus 1:1). Die Evangelieskrywer Lukas het gesê dat hy “alles van die begin af noukeurig nagespeur het”. Dit is duidelik dat hy ook die skeppingsverslag in Genesis geglo het.—Lukas 1:3.
Die apostel Paulus se geloof in Jesus is gekoppel aan Paulus se vertroue in die Genesisverslag. Hy het geskryf: “Want aangesien die dood deur ’n mens is, is die opstanding van die dooies ook deur ’n mens. Want net soos almal in Adam sterf, só sal almal ook in die Christus lewend gemaak word” (1 Korintiërs 15:21, 22). As Adam nie letterlik die voorvader van die hele mensdom was, die een waardeur “die sonde in die wêreld ingekom het en die dood deur die sonde” nie, waarom moes Jesus dan sterf om die gevolge van oorgeërfde sonde ongedaan te maak?—Romeine 5:12; 6:23.
As iemand geloof in die skeppingsverslag in Genesis ondermyn, ondermyn hy in werklikheid die grondslag van die Christelike geloof. Die evolusieteorie en die leringe van Christus is onversoenbaar. Enige poging om hierdie leerstellings te versoen, kan net tot ’n swak geloof lei wat maklik “rondgeslinger word soos deur golwe en hiernatoe en daarnatoe gevoer word deur elke wind van lering”.—Efesiërs 4:14.
Geloof met ’n vaste grondslag
Die Bybel word al eeue lank gekritiseer en aangeval. Die Bybelteks is al herhaaldelik waar bewys. Wanneer die Bybel onderwerpe soos die geskiedenis, gesondheid en die wetenskap aanraak, is daar keer op keer bewys dat die verslae daarin betroubaar is. Die raad daarin oor menseverhoudinge is betroubaar en tydloos. Mensefilosofieë en -teorieë is soos groen gras wat uitspruit en dan met verloop van tyd verdroog, maar die Woord van God “sal tot onbepaalde tyd bly bestaan”.—Jesaja 40:8.
Die evolusieleer word nie net tot die wêreld van wetenskaplike teorie beperk nie. Dit is ’n menslike filosofie wat gebloei het en toe dekades lank gefloreer het. Maar in onlangse jare het Darwin se tradisionele evolusieleer self geëvolueer—om die waarheid te sê, gemuteer—namate pogings aangewend is om die toenemende bewyse van ontwerp in die natuur te rasionaliseer. Ons nooi jou om hierdie onderwerp verder te ondersoek. Jy kan dit doen deur die ander artikels in hierdie tydskrif te lees. Jy wil dalk ook die publikasies lees wat op hierdie bladsy en bladsy 32 uitgebeeld word.
Nadat jy oor hierdie onderwerp navorsing gedoen het, sal jy heel moontlik vind dat jy groter vertroue sal hê in wat die Bybel oor die verlede sê. Wat belangriker is, jou geloof in die Bybel se beloftes vir die toekoms sal sterker wees (Hebreërs 11:1). Jy sal dalk ook vind dat dit jou beweeg om Jehovah, “die Maker van hemel en aarde”, te loof.—Psalm 146:6.
VERDERE LEESSTOF
’n boek vir alle mense Spesifieke voorbeelde wat bewys lewer van die Bybel se egtheid, word in hierdie brosjure bespreek
Is daar ’n Skepper wat vir jou omgee? Ondersoek nog wetenskaplike bewyse en leer waarom ’n God wat omgee, soveel lyding sou toelaat
Wat leer die Bybel werklik? Die vraag: Wat is God se voorneme met die aarde?, word in hoofstuk 3 van hierdie boek beantwoord
[Lokteks op bladsy 10]
Jesus het die Genesisverslag van die skepping geglo. Was hy verkeerd?
[Venster op bladsy 9]
WAT IS EVOLUSIE?
Een definisie van “evolusie” is: “’n Proses van verandering in ’n sekere rigting.” Die term word egter op verskeie maniere gebruik. Dit word byvoorbeeld gebruik om groot veranderinge in nielewende dinge te beskryf—die ontwikkeling van die heelal. Daarbenewens word die term gebruik om klein veranderinge in lewende dinge te beskryf—die manier waarop plante en diere by hulle omgewing aanpas. Die woord word egter meestal gebruik om die teorie te beskryf dat lewe uit nielewende chemiese stowwe ontstaan het, in selfrepliserende selle verander het en geleidelik in al hoe meer komplekse lewensvorme ontwikkel het, met die mens as die intelligentste van alles wat dit voortgebring het. Hierdie derde opvatting is wat bedoel word met die term “evolusie” soos dit in hierdie artikel gebruik word.
[Foto-erkenning op bladsy 10]
Ruimtefoto: J. Hester and P. Scowen (AZ State Univ.), NASA