١١ «لِأَنَّهُ مِنْ مَشْرِقِ ٱلشَّمْسِ إِلَى مَغْرِبِهَا يَكُونُ ٱسْمِي عَظِيمًا بَيْنَ ٱلْأُمَمِ،+ وَفِي كُلِّ مَكَانٍ سَيُوقِدُونَ+ وَيُقَدِّمُونَ لِٱسْمِي قُرْبَانًا طَاهِرًا؛+ لِأَنَّ ٱسْمِي يَكُونُ عَظِيمًا بَيْنَ ٱلْأُمَمِ»،+ يَقُولُ يَهْوَهُ ٱلْجُنُودِ.