٢ وَحَدَثَ فِي وَقْتِ ٱلْمَسَاءِ أَنَّ دَاوُدَ قَامَ عَنْ سَرِيرِهِ وَتَمَشَّى عَلَى سَطْحِ+ بَيْتِ ٱلْمَلِكِ،‏ فَرَأَى+ مِنْ عَلَى ٱلسَّطْحِ ٱمْرَأَةً تَسْتَحِمُّ،‏ وَكَانَتِ ٱلْمَرْأَةُ جَمِيلَةَ ٱلْمَنْظَرِ جِدًّا.‏+

٩ وَفِي ٱلْغَدِ،‏ فِيمَا هُمْ يُتَابِعُونَ سَفَرَهُمْ وَيَقْتَرِبُونَ إِلَى ٱلْمَدِينَةِ،‏ صَعِدَ بُطْرُسُ إِلَى ٱلسَّطْحِ+ نَحْوَ ٱلسَّاعَةِ ٱلسَّادِسَةِ لِكَيْ يُصَلِّيَ.‏+