٢٤ فَأَخْرِجُوهُمَا كِلَيْهِمَا إِلَى بَابِ تِلْكَ ٱلْمَدِينَةِ وَٱرْجُمُوهُمَا بِٱلْحِجَارَةِ فَيَمُوتَا،‏ ٱلْفَتَاةُ لِأَنَّهَا لَمْ تَصْرُخْ فِي ٱلْمَدِينَةِ،‏ وَٱلرَّجُلُ لِأَنَّهُ أَذَلَّ زَوْجَةَ قَرِيبِهِ.‏+ فَتَنْزِعُ ٱلشَّرَّ مِنْ وَسْطِكَ.‏+