١٢ ‏«مَتَى ٱنْتَهَيْتَ مِنْ تَعْشِيرِ+ كُلِّ عُشُورِ غَلَّتِكَ فِي ٱلسَّنَةِ ٱلثَّالِثَةِ،‏+ سَنَةِ ٱلْعُشُورِ،‏ تُعْطِيهَا لِلَّاوِيِّ وَٱلْغَرِيبِ وَٱلْيَتِيمِ وَٱلْأَرْمَلَةِ،‏ فَيَأْكُلُونَهَا دَاخِلَ أَبْوَابِ مُدُنِكَ وَيَشْبَعُونَ.‏+

٢٧ اَلدِّيَانَةُ ٱلطَّاهِرَةُ+ غَيْرُ ٱلْمُدَنَّسَةِ+ فِي نَظَرِ إِلٰهِنَا وَأَبِينَا هِيَ هٰذِهِ:‏ اَلِٱعْتِنَاءُ بِٱلْيَتَامَى+ وَٱلْأَرَامِلِ+ فِي ضِيقِهِمْ،‏+ وَحِفْظُ ٱلنَّفْسِ بِلَا لَطْخَةٍ+ مِنَ ٱلْعَالَمِ.‏+