٣٦ فَإِنَّهُ قَبْلَ هٰذِهِ ٱلْأَيَّامِ قَامَ ثُودَاسُ، قَائِلًا عَنْ نَفْسِهِ إِنَّهُ ذُو شَأْنٍ،+ فَٱنْضَمَّ إِلَيْهِ عَدَدٌ مِنَ ٱلرِّجَالِ، نَحْوُ أَرْبَعِ مِئَةٍ.+ إِلَّا أَنَّهُ قُضِيَ عَلَيْهِ، وَتَشَتَّتَ جَمِيعُ ٱلَّذِينَ كَانُوا يُطِيعُونَهُ وَصَارُوا لَا شَيْءَ.