Зеһинләри зәһәрләјән хүсусијјәт.Пахыллыг

Бу, Наполеон Бонапартда, Јули Сезарда вә Македонијалы Исҝәндәрдә дә вар иди. Бөјүк һакимијјәтә саһиб олмаларына вә дүнјаја сәс салмаларына бахмајараг, бу шәхсијјәтләрин үрәјиндә һәр бир инсанын зеһнини мәһв етмәјә гадир олан «зәһәр» вар иди. Онларын үчү дә башгаларынын пахыллығыны чәкирди.

Инҝилис философу Бертран Рассел јазмышдыр: «Наполеон Сезара, Сезар [Македонијалы] Исҝәндәрә, зәннимҹә, Исҝәндәр исә һеч вахт мөвҹуд олмајан Һеркулесә пахыллыг едирди». Инсанын үрәјиндә пахыллығын баш галдырмасы онун нә вар-дөвләтиндән, нә јахшы хүсусијјәтләриндән, нә дә ки һәјатда мүвәффәгијјәт газанмасындан асылыдыр.

Пахыллыг башгасынын үстүнлүјүнә, фираванлығына, хошбәхтлијинә, габаға ҝетмәсинә вә саирәјә дөзмәмәк, ҝөзүҝөтүрмәзлик демәкдир. Бир Мүгәддәс Китаб енсиклопедијасында пахыллыгла гибтә арасындакы фәрг изаһ олунур: «“Гибтә” башгасынын саһиб олдуғу шејин өзүндә дә олмасыны истәмәк, “пахыллыг” исә башгасына мәхсус олан шејләрдән онун мәһрум олмасыны арзуламаг демәкдир». Пахыл инсан садәҹә башгаларына һәсәд апармыр, о, онларын малик олдуглары шејләри мәнимсәмәк истәјир.

Пахыллығын неҹә баш галдырдығыны арашдырмаг вә онун нә илә нәтиҹәләндијини билмәк јахшы оларды. Хүсусилә дә биз бу хүсусијјәт һәјатымыза һаким кәсилмәсин дејә нә етмәли олдуғумузу билмәлијик.

ПАХЫЛЛЫҒЫ АЛОВЛАНДЫРАН АМИЛ

Һәр бир гејри-камил инсанын дахилиндә пахыллыға мејил олса да, мүхтәлиф амилләр бу мејили ҝүҹләндирә биләр (Јаг. 4:5). Һәмин амилләрин бири һагда һәвари Павел јазмышды: «Шөһрәтпәрәст олмајаг, бир-биримизи рәгабәтә тәһрик етмәјәк, бир-биримизин пахыллығыны чәкмәјәк» (Галат. 5:26). Рәгабәт руһу гејри-камиллијин нәтиҹәси олан бу мејили даһа да ҝүҹләндирә биләр. Кристина вә Хосеa адлы ики мәсиһчи бунун һәгигәт олдуғуна өз тәҹрүбәсиндән әмин олмушлар.

Даими пионер кими хидмәт едән Кристина дејир: «Тез-тез башгаларына баханда пахыллығым тутур. Мән өзүмү башгалары илә мүгајисә едирәм вә мәндә олмајан шејләри башгаларында ҝөрәндә пахыллыгдан алышыб-јанырам». Бир дәфә Кристина сәјјар хидмәтдә олан бир әр-арвадла наһар едирди. Кристина билирди ки, бу ҹүтлүк онунла вә һәјат јолдашы Ериклә тәхминән ејни јашдадыр, һәмчинин әввәлки тәјинатлары да ејни олуб. Буна ҝөрә дә о деди: «Мәним дә әрим ағсаггалдыр! Неҹә олду ки, сиз сәјјар хидмәтдәсиниз, биз исә һеч нәјик?» Рәгабәт руһу илә даһа да аловландырылан пахыллыг Кристинанын ҝөзүнү о дәрәҹәдә тутмушду ки, өзүнүн вә әринин етдији јахшы ишләри ҝөрмүрдү вә һәјатындан наразы иди.

Хосе јығынҹагда хидмәти көмәкчи олмаг истәјирди. Ҝөрәндә ки, башгалары бу хидмәтә тәјин едилир, о исә јох, Хосе онлара пахыллыг етмәјә башлады вә ағсаггаллар шурасынын координаторуна гаршы үрәјиндә пис һиссләр баш галдырды. О етираф едир: «Пахыллыг уҹбатындан мәндә бу гардаша гаршы нифрәт јаранды вә мән ондан ҝәлән һәр шеји пис тәрәфә јозурдум. Пахыллыг сәнә һаким кәсиләндә егоист олурсан вә артыг сағлам шәкилдә дүшүнә билмирсән».

МҮГӘДДӘС КИТАБДАН ИБРӘТАМИЗ НҮМУНӘЛӘР

Мүгәддәс Китаб ибрәтамиз нүмунәләрлә зәнҝиндир (1 Кор. 10:11). Бу нүмунәләрдән бәзиләри нәинки пахыллығын неҹә көк атдығыны, һәмчинин бу хүсусијјәтә үрәкләриндә јер верән инсанларын һәјатыны неҹә зәһәрләдијини дә ҝөстәрир.

Нүмунә үчүн Адәмлә Һәвванын илк өвлады Габили ҝөтүрәк. Јеһова Һабилин гурбаныны гәбул едиб, онункуну исә рәдд едәндә о, бәрк гәзәбләнмишди. Габил бу вәзијјәтдә дүзҝүн даврана биләрди, анҹаг пахыллыг онун ҝөзүнү о дәрәҹәдә кор етмишди ки, о, гардашыны өлдүрдү (Јар. 4:4—8). Тәәҹҹүблү дејил ки, Мүгәддәс Китабда Габил «Шәрирдән олан» адланыр (1 Јәһ. 3:12).

Аталары Јусифә хүсуси мүнасибәт бәсләдији үчүн онун он гардашы она пахыллыг едирди. Јусиф пејғәмбәрлик јухуларыны гардашларына данышанда онларын нифрәти даһа да артды. Гардашлары һәтта ону өлдүрмәк фикринә дүшдүләр. Нәһајәтдә, ону гул кими сатдылар вә инсафсызҹасына Јагубу инандырдылар ки, Јусиф өлүб (Јар. 37:4—11, 23—28, 31—33). Бу һадисәдән узун илләр кечәндән сонра онлар ҝүнаһларыны бојунларына алараг бир-бириләринә дедиләр: «Доғрудан да, биз гардашымызын гаршысында тәгсиркарыг. О бизә јалвардығы вахт чәкдији әзијјәти ҝөрдүк, анҹаг она гулаг асмадыг» (Јар. 42:21; 50:15—19).

Гораһ, Датан вә Авирам исә өз мәсулијјәтләрини Муса вә Һарунун мәсулијјәтләри илә мүгајисә едәндә онларын пахыллығыны чәкмәјә башладылар. Бу адамлар Мусаны өзүнү халгдан үстүн тутмагда вә һамынын үзәриндә башчылыг етмәк мәгсәдини ҝүдмәкдә иттиһам етдиләр (Сај. 16:13). Бу һеч дә һәгигәт дејилди (Сај. 11:14, 15). Мусаны Јеһова шәхсән Өзү тәјин етмишди. Лакин бу үсјанкарлар Мусанын мөвгејинә һәсәд апарырдылар. Пахыллыг етмәләри Јеһованын онлары мәһв етмәсинә ҝәтириб чыхартды (Мәз. 106:16, 17).

Падшаһ Сүлејман пахыллығын һансы һәддә чата биләҹәјинин шаһиди олмушду. Јениҹә доғулмуш көрпәси өлән гадын ејни евдә галдығы гадыны инандырмаға чалышырды ки, өлән онун ушағы дејил. Јалан данышан гадын һәтта сағ олан ушағын өлдүрүлмәсинә белә разы иди. Лакин Сүлејман көрпәнин өз анасына гајтарылмасынын гајғысына галды (1 Пад. 3:16—27).

Пахыллығын нәтиҹәләри дәһшәтли ола биләр. Нәзәрдән кечирдијимиз Мүгәддәс Китаб нүмунәләриндән ҝөрдүјүмүз кими, пахыллыг нифрәтә, һагсызлыға вә инсанын гәтл төрәтмәсинә ҝәтириб чыхара биләр. Үстәлик, пахыллығын гурбаны олан һәмин инсанларын һеч бири онлара гаршы едилән писликләрә лајиг дејилдиләр. Пахыллығын бизә һаким кәсилмәмәси үчүн нәсә едә биләрикми? Пахыллығын әлаҹы нәдир?

ПАХЫЛЛЫҒА ГАРШЫ ҜҮҸЛҮ ВАСИТӘЛӘР

Гардашлыг мәһәббәти инкишаф етдирин. Һәвари Петер мәсиһчиләрә нәсиһәт верирди: «Сиз һәгигәтә итаәт едиб тәмизләндикдән сонра ријасыз гардашлыг мәһәббәтинә саһиб олмусунуз. Буна ҝөрә дә бир-биринизи сәмими гәлбдән, һәрарәтлә севин» (1 Пет. 1:22). Бәс мәһәббәт нәдир? Һәвари Павел јазмышды: «Мәһәббәт сәбирли вә хејирхаһдыр. Мәһәббәт пахыл дејил, ловғаланмыр, јекәханалыг етмир, налајиг давранмыр, өз хејрини ҝүдмүр» (1 Кор. 13:4, 5). Мәҝәр башгаларына гаршы үрәјимиздә бу ҹүр мәһәббәт јетишдирмәк пахыллығын өһдәсиндән ҝәлмәјимизә көмәк етмәјәҹәк? (1 Пет. 2:1). Јонатан Давуда пахыллыг етмәк әвәзинә, ону «өз ҹаны кими севди» (1 Шам. 18:1).

Јеһоваја хидмәт едәнләрлә үнсијјәт един. 73-ҹү мәзмурун мүәллифи проблемсиз вә дәбдәбәли һәјат тәрзи сүрән пис инсанларын пахыллығыны чәкирди. Анҹаг о, «Аллаһын мүгәддәс мәканына» баш чәкәндән сонра пахыллыг һисси үзәриндә гәләбә газанды (Мәз. 73:3—5, 17). Һәмиманлылары илә үнсијјәтдә олмаг мәзмурчуја Аллаһа јахынлашмағын нә гәдәр бөјүк хејир-дуа олдуғуну дәрк етмәјә көмәк етди (Мәз. 73:28). Мүнтәзәм шәкилдә јығынҹаг ҝөрүшләриндә һәмиманлыларымызла үнсијјәт етмәк бизә дә бу кими һиссләри үрәјимиздән силиб атмаға көмәк едә биләр.

Јахшылыг етмәк үчүн фүрсәт ахтарын. Аллаһ Габилин үрәјиндә пахыллыг вә нифрәтин көк салдығыны ҝөрәндә ону «јахшы иш» ҝөрмәјә тәшвиг етди (Јар. 4:7). Мәсиһчиләр үчүн «јахшы иш» ҝөрмәк нә демәкдир? Иса демишди ки, биз Аллаһымыз Јеһованы бүтүн үрәјимизлә, ҹанымызла вә ағлымызла севмәлијик, еләҹә дә јахынымызы өзүмүзү севдијимиз кими севмәлијик (Мат. 22:37—39). Јеһоваја хидмәт вә инсанлара көмәк етмәк әсасында гурулан һәјатын ҝәтирдији мәмнунлуг һисси пахыллыға гаршы ҝүҹлү васитәләрдән биридир. Падшаһлығын тәблиғи вә шаҝирд һазырламаг ишиндә ҹанла-башла иштирак етмәк Аллаһа вә јахынларымыза хидмәт етмәк үчүн ҝөзәл имкандыр, үстәлик, бу, бизә «Рәббин хејир-дуасы»ны ҝәтирир (Сүл. мәс. 10:22).

«Севинәнләрлә севинин» (Ром. 12:15). Иса шаҝирдләринин мүвәффәгијјәтинә севинирди вә һәтта демишди ки, онларын тәблиғ ишиндәки наилијјәтләри онункундан даһа чох олаҹаг (Лука 10:17, 21; Јәһ. 14:12). Јеһованын хидмәтчиләри арасында бирлик һөкм сүрдүјүнә ҝөрә бир нәфәрин газандығы уғур һамы үчүн хејир-дуадыр (1 Кор. 12:25, 26). Белә исә, һәмиманлымыза јени мәсулијјәт һәвалә олунанда пахыллыг етмәк әвәзинә, мәҝәр онунла бирҝә севинмәли дејилик?

ҺЕЧ ДӘ АСАН ОЛМАЈАН МҮБАРИЗӘ

Пахыллыға гаршы мүбаризә узун чәкә биләр. Кристина етираф едир: «Бу ҝүн дә мәндә пахыллыға гаршы ҝүҹлү мејил вар. Һәтта пахыллыға нифрәт етмәјимә бахмајараг, ону тамамилә үрәјимдән силиб ата билмирәм вә һәр дәфә бу һисс мәндә баш галдыранда ону боғмалы олурам». Хосе дә ејни мүбаризәни апарыр. О дејир: «Јеһова мәнә јығынҹағымызын ағсаггаллар шурасынын координаторунун ҝөзәл хүсусијјәтләрини гијмәтләндирмәјә көмәк етди. Бу ишдә Аллаһла јахын мүнасибәт һәлледиҹи рол ојнады».

Пахыллыг «ҝүнаһлы бәдәнин әмәлләри»ндән биридир вә һәр бир мәсиһчи она гаршы мүбаризә апармалыдыр (Галат. 5:19—21). Әҝәр пахыллығын бизә һаким кәсилмәсинә јол вермәсәк, һәјатда даһа хошбәхт олаҹағыг вә сәмави Атамыз Јеһова биздән разы галаҹаг.

[Һашијә]

[17-ҹи сәһифәдәки јазы]

«Севинәнләрлә севинин»