Инсанлар нәјә ҝөрә әзаб чәкир, гоҹалыр вә өлүр?
Аллаһ бизи хәлг етдији үчүн бизә Өз өвлады кими бахыр. Буна ҝөрә дә әзаб чәкмәјимизи истәмир. Амма һәјат әзаб-әзијјәтлә долудур. Бу нәјә ҝөрә беләдир?
Әзабларымызын сәбәбкары улу валидејнләримиздир
«Ҝүнаһ бир адам васитәсилә, өлүм дә ҝүнаһ васитәсилә дүнјаја ҝирди. Беләҹә, өлүм бүтүн адамлара кечди» (РОМАЛЫЛАРА 5:12).
Аллаһ улу валидејнләримиз олан Адәмлә Һәвваны әгли вә физики ҹәһәтдән мүкәммәл јаратмышды. Онлары јер үзүндәки ҹәннәтдә, Әдән бағында мәскунлашдырмышды. Онлара бујурмушду ки, бир ағаҹы чыхмаг шәрти илә бағдакы бүтүн ағаҹларын мејвәсиндән јејә биләрләр. Лакин Адәмлә Һәвва мәһз гадаған олунмуш ағаҹын мејвәсиндән једиләр. Бу, ҝүнаһ иди (Јарадылыш 2:15—17; 3:1—19). Бу итаәтсизликдән сонра Аллаһ онлары ҹәннәтдән говду. Беләҹә, онлар ағыр һәјата гәдәм гојдулар. Бир гәдәр сонра Адәмлә Һәвванын өвладлары олду. Онларын да һәјаты чәтинликләрлә долу иди. Сонда һамысы гоҹалыб өлдү (Јарадылыш 3:23; 5:5). Бүтүн бәшәријјәт Адәмлә Һәввадан төрәдији үчүн һамы хәстәләнир, гоҹалыр вә өлүр.
Шәр мәләкләр уҹбатындан әзабларымыз даһа да артыр
«Бүтүн дүнја... Шәририн әлиндәдир» (1 ЈӘҺЈА 5:19).
Һәмин Шәрир Шејтандыр. Шејтан мәләкдир. О, Аллаһа гаршы үсјан етмишди (Јәһја 8:44; Вәһј 12:9). Сонралар башга мәләкләр дә она гошулмушду. Һәмин мәләкләр исә ҹинләр адланыр. Онлар инсанлары алдадыб Јарадандан узаглашдырырлар. Һәмчинин инсанлары јолдан чыхарыб пис әмәлләрә сүрүкләјирләр (Зәбур 106:35—38; 1 Тимутијә 4:1). Шејтан вә ҹинләр инсанлара әзаб-әзијјәт чәкдирмәкдән зөвг алыр.
Бәзән өз сәһвләримиз уҹбатындан әзаб чәкирик
«Инсан нә әкәрсә, ону да бичәҹәк» (ГАЛАТИЈАЛЫЛАРА 6:7).
Һәр биримиз мирас алдығымыз ҝүнаһа ҝөрә, Шејтанын бүтүн дүнјаны тәсири алтына салдығына ҝөрә әзаб чәкирик. Амма бәзән инсанлар өзләри дә өз башларына бәла ачыр. Пис әмәлләр төрәдиб, јахуд јанлыш гәрарлар вериб, аҹы нәтиҹәсини бичирләр. Анҹаг јахшы иш ҝөрән инсанларын бичдији бәһрә дә јахшы олур. Мәсәлән, дүрүст, зәһмәткеш, аиләсини севән кишинин рузиси бол, аиләси хошбәхт олур. Гумарбаз, әјјаш, тәнбәл адам исә өзүнү, аиләсини јохсуллуға дүчар едир. Буна ҝөрә дә јахшы олар ки, Аллаһын мәсләһәтинә гулаг асаг. О истәјир ки, биз ҝөзәл бәһрәләр бичәк, әмин-аманлығымыз бол олсун (Зәбур 119:165).
Ахырзаманда јашајырыг
«Ахырзаманда... инсанлар худбин, пулпәрәст,.. валидејнләринә итаәт етмәјән,.. өзүнә һаким олмајан, залым, јахшылығын дүшмәни... олаҹаглар» (2 ТИМУТИЈӘ 3:1—5).
Бу ҝүн инсанларын чоху бу ајәләрдә дејилдији кимидир. Бу бир даһа сүбут едир ки, биз һазыркы шәр дүнјанын ахырында јашајырыг. Мүгәддәс Китабда һәмчинин габагҹадан дејилмишди ки, бизим зәманәмиздә мүһарибәләр, ҝүҹлү зәлзәләләр вә хәстәликләр олаҹаг (Мәтта 24:3, 7, 8; Лука 21:10, 11). Бүтүн бунлар чохлу әзаб-әзијјәтә сәбәб олур, инсанларын һәјатына сон гојур.