Фәсил 51
Ад ҝүнүндә гәтл
ШАҜИРДЛӘРИНӘ ҝөстәриш вериб гуртардыгдан сонра Иса Мәсиһ онлары ики-ики тәблиғә ҝөндәрир. Јәгин ки, Петерлә гардашы Андреас ҝедир, Јагубла гардашы Јәһја, Филиплә Бартоломеј, Томасла Матта, Јагубла Тадај, Шимонла Јәһуда Искариот ҝедир. Бу алты ҹүт тәблиғчи ҝетдикләри бүтүн јерләрдә Падшаһлыг һаггында хош хәбәри бәјан едир вә хәстәләрә мөҹүзә илә шәфа верирләр.
Вәфтизчи Јәһја исә тәхминән ики илдир ки, зинданда јатыр. Јадыныздадырса, о, Һирод Антипаны өз гардашы Филипин арвады Һиродиаданы алдығына ҝөрә ачыг-ашкар иттиһам етмишди. Һирод иддиа едир ки, Мусанын гануну алтында јашајыр, буна ҝөрә дә Јәһја јериндә олараг бу биабырчы әхлагсызлығы ифша едиб. Чох ҝүман ки, Һирод Јәһјаны арвады Һиродиаданын тәкиди илә зиндана атмышды.
Диҝәр тәрәфдән, Һирод Јәһјанын салеһ бир адам олдуғуну баша дүшүр вә һәтта онун сөһбәтләрини мәмнунијјәтлә динләјир. Буна ҝөрә дә билмир, Јәһја илә нә етсин. Һиродиада исә Јәһјаја нифрәт бәсләјир вә ону арадан ҝөтүрмәјә фүрсәт ахтарыр. Нәһајәт, онун ҝөзләдији мәгам јетишир.
Отуз икинҹи илин Пасха бајрамындан бир аз әввәл Һирод өз ад ҝүнү шәрәфинә тәмтәраглы зијафәт гурур. Һиродун бүтүн әјанлары, сәркәрдәләри вә Галилејанын нүфузлу адамлары бу зијафәтдә иштирак едир. Зијафәт вахты ҝәнҹ Саломе (Һиродиаданын габагкы әри Филипдән доғулмуш гызы) гонаглар үчүн рәгс етмәјә ҝөндәрилир. Кишиләр онун ојнамағына мәфтун олурлар.
Гызын рәгси Һиродун о гәдәр хошуна ҝәлир ки, уҹадан дејир: «Үрәјин нә истәјир сөјлә, сәнә верәҹәјәм». Үстәлик, анд ичир: «Мәндән һәр нә истәсән, һәтта падшаһлығымын јарысыны белә истәсән, сәнә верәҹәјәм».
Ҹаваб вермәздән әввәл гыз чыхыб анасындан сорушур: «Нә истәјим?»
Нәһајәт ки, фүрсәт јетишди! Анасы ҝөзүнү белә гырпмадан: «Вәфтизчи Јәһјанын башыны», — дејир.
Саломе ҹәлд Һиродун јанына гајыдыб истәјини она билдирир: «Вәфтизчи Јәһјанын башыны бу саат синидә мәнә вер».
Буну ешитҹәк Һирод јаман дилхор олур. Бәс инди нә етсин? Ахы о, гонагларын гаршысында сөз вериб. Ҝүнаһсыз инсанын ганы баһасына олса да белә, сөзүнү ҝери ҝөтүрмәјә утаныр. Ҹәллад дәрһал зиндана ҝөндәрилир. Бир аздан о, Вәфтизчи Јәһјанын башыны бир синидә гыза ҝәтирир. Гыз да анасына верир. Јәһјанын шаҝирдләри буну ешидәндә ҝәлиб онун ҹәсәдини апарыр вә дәфн едирләр. Сонра һадисәни Исаја чатдырырлар.
Бир мүддәт кечәндән сонра Һирод Исанын адамлара шәфа вердијини вә ҹинләри говдуғуну ешидәндә бәрк горхур. О, елә билир ки, Иса дирилмиш Јәһјадыр. Буна ҝөрә дә о, Исаны ҝөрмәк истәјир. Һироду Исанын тәлимләри јох, шүбһәсинин әсаслы олуб-олмадығы марагландырыр. Матта 10:1—5; 11:1; 14:1—12; Марк 6:14—29; Лука 9:7—9.
▪ Јәһја нәјә ҝөрә зиндандадыр вә Һирод ону нә үчүн өлдүрмәјиб?
▪ Һиродиада Јәһјанын өлүмүнә неҹә баис олур?
▪ Јәһјанын өлүмүндән сонра Һирод Исаны нә үчүн ҝөрмәк истәјир?