Ад ҝүнүндә гәтл

Һәвариләр Ҹәлиләдә мүждәни бәјан едирләр. Амма бир нәфәр бу имкандан мәһрумдур. Бу адам Иса пејғәмбәри һамыја тәгдим едән Вәфтизчи Јәһјадыр. О артыг ики илдир ки, һәбсдәдир.

Јәһја Һирод Антипаны өз өҝеј гардашы Филипин арвады Һиродиаданы алдығына ҝөрә ону ачыг-ашкар иттиһам едирди. Һирод Һиродиаданы алмаг үчүн өз арвадыны бошамышды. О, Мусанын ганунуна әмәл етдијини иддиа едирди. Гануна әсасән исә, онун никаһы ганунсуз иди вә о зина едирди. Јәһја ону мүһакимә етдији үчүн Һирод, чох ҝүман ки, арвады Һиродиаданын тәкиди илә ону зиндана атмышды.

Һирод Јәһја илә нә едәҹәјини билмир, чүнки һамы ону пејғәмбәр сајыр (Мәтта 14:5). Һиродиада исә ондан фәргли олараг, тәрәддүд еләмир. «Һиродиада үрәјиндә Јәһјаја кин бәсләјир» вә ону өлдүрмәк үчүн фүрсәт ахтарыр (Марк 6:19). Нәһајәт, о, мәгам јетишир.

Отуз икинҹи илин Пасха бајрамындан бир аз әввәл Һирод өз ад ҝүнү шәрәфинә тәмтәраглы зијафәт гурур. Һиродун бүтүн әјанлары, сәркәрдәләри вә Ҹәлиләнин нүфузлу адамлары бу зијафәтә тәшриф бујуруб. Зијафәт вахты ҝәнҹ Сәлимә (Һиродиаданын әввәлки әри Филипдән доғулмуш гызы) гонаглар үчүн рәгс едир. Кишиләр онун ојнамағына мәфтун олурлар.

Гызын рәгси Һиродун о гәдәр хошуна ҝәлир ки, о дејир: «Үрәјин нә истәјир сөјлә, сәнә верәҹәјәм». О, һәтта анд ичир: «Мәндән нә истәсән, һәтта падшаһлығымын јарысыны белә, истәсән, сәнә верәҹәјәм». Гыз ҹаваб вермәзсән өнҹә чыхыб анасындан сорушур: «Нә истәјим?» (Марк 6:22—24).

Будур, нәһајәт Һиродиаданын әлинә фүрсәт дүшүр. О, чох фикирләшмәдән ҹаваб верир: «Вәфтизчи Јәһјанын башыны». Сәлимә ҹәлд Һиродун јанына гајыдыб истәјини она билдирир: «Вәфтизчи Јәһјанын башыны бу саат синидә мәнә вер» (Марк 6:24, 25).

Буну ешидәндә Һирод јаман дилхор олур. Бәс инди нә етсин? Ахы о, гонагларын гаршысында сөз вериб. Ҝүнаһсыз инсанын ганы баһасына олса белә, сөзүнү ҝери ҝөтүрмәјә утаныр. Бу дәһшәтли тапшырығы јеринә јетирмәк үчүн Һирод мүһафизәчини зиндана ҝөндәрир. Чох кечмәмиш мүһафизәчи Јәһјанын башыны бир синидә гыза ҝәтирир, гыз исә ону анасына апарыр.

Бу хәбәр Јәһјанын шаҝирдләринә чатанда онлар ҝәлиб онун ҹәсәдини апарыр вә дәфн едирләр. Сонра һадисәни ҝедиб Иса пејғәмбәрә данышырлар.

Бир мүддәт кечәндән сонра Һирод Иса Мәсиһин адамлара шәфа вердијини вә ҹинләри говдуғуну ешидәндә бәрк горхур. О, елә билир ки, Иса дирилмиш Јәһјадыр (Лука 9:7). Буна ҝөрә дә о, Иса пејғәмбәр ҝөрмәк истәјир. Һироду онун тәлимләри јох, шүбһәсинин әсаслы олуб-олмадығы марагландырыр.