Аллаһа јахынлашын

Јеһова һәлимләри севир

(Сајлар 12:1-15)

ГҮРУР, пахыллыг, шөһрәтпәрәстлик. Бу дүнјада мүвәффәгијјәтә саһиб олан инсанлара бу кими кејфијјәтләр хасдыр. Бәс онлар Јеһова Аллаһла дост олмаға көмәк едирми? Хејр, Јеһова хидмәтчиләриндә һәлимлији гијмәтләндирир. Бу, «Сајлар» китабынын 12-ҹи фәслиндән ајдын ҝөрүнүр. Бурада тәсвир олунан һадисәләр Исраиллиләрин Мисирдән чыхмасындан сонра, Сина сәһрасында баш вермишди.

Мусанын бөјүк баҹысы вә гардашы Мәрјәмлә Һарун ондан ‘ҝилеј етмәјә’ башладылар (1-ҹи ајә). Мусанын өзү илә данышмаг әвәзинә, онлар чох еһтимал ки, наразылыгларыны башгаларына билдирирдиләр. Биринҹи Мәрјәмин ады чәкилдији үчүн, ҝөрүнүр, баш верәнләрә сәбәбкар о олмушду. Илк олараг ҝилеј-ҝүзара сәбәб Мусанын кушлу гадынла евләнмәси олмушду. Бәлкә, Мәрјәм Мусанын арвадынын, өзү дә башга халгдан олан гадынын онун нүфузуну зәифләдәҹәјиндән горхурду?

Ҝилеј-ҝүзарын башга сәбәбләри дә вар иди. Мәрјәмлә Һарун: «Рәбб јалныз Муса васитәсиләми данышды? Бизим васитәмизлә дә данышмадымы?» — дејәрәк дејинирдиләр (2-ҹи ајә). Бу шикајәтин архасында даһа чох сәлаһијјәт вә нүфуз әлдә етмәк истәји дурмурдуму?

Муса бу иттиһамларын гаршысында дилләнмирди. Ҝөрүнүр, о, сәбирлә бу тәһгирләрә дөзүрдү. Бу, Мүгәддәс Китабда јазылдығы кими, Мусанын «јер үзүндә јашајан бүтүн адамлардан даһа һәлим бир инсан» олдуғуну сүбут едирa (3-ҹү ајә). Мусаја өзүнә бәраәт газандырмаг лазым дејилди. Јеһова һәр шеји ешидирди вә О, Өз хидмәтчисинин мүдафиәсинә галхды.

Онларын Мусадан етдикләри ҝилеј-ҝүзары Јеһова шәхсән Өзүнә гаршы олан шикајәт кими гәбул етди. Ахы Мусаны башчы тәјин едән О иди. Мәрјәми вә Һаруну мәзәммәт едәркән Аллаһ Муса илә арасында олан сых мүнасибәтләри онлара хатырлатмаг үчүн деди: «Мән онунла... үзбәүз ачыг данышаҹағам». Сонра Јеһова онлардан сорушду: «Нә үчүн горхмајараг... Мусадан ҝилејләндиниз?» (8-ҹи ајә). Мусаја гаршы чыхмагла онлар, демәк олар ки, Аллаһа гаршы чыхмышдылар. Бу ҹүр бөјүк һөрмәтсизлик ҝөстәрдикләринә ҝөрә онлар Јеһованын гәзәбинә туш олдулар.

Бу вәзијјәтин јаранмасына сәбәбкар олан Мәрјәм ҹүзама тутулду. Һарун дәрһал Мусаја јалварыб хаһиш етди ки, Мәрјәм үчүн Аллаһа үз тутсун. Бир тәсәввүр един: инди Мәрјәмин сағламлығы Һарунла бирликдә дејиндикләри инсандан асылы иди! Муса һәлимликлә онун хаһишини јеринә јетирди. Бу һадисәдә илк дәфә дилләнән Муса баҹысына шәфа вермәси үчүн Јеһоваја јалварды. Мәрјәм сағалды, лакин једди ҝүн дүшәрҝәдән кәнарда галараг бу биабырчылыға дөзмәли олду.

Тәсвир олунан һадисәдән Јеһованын һансы кејфијјәтләри гијмәтләндирдијини, һансыларданса хошунун ҝәлмәдијини өјрәнирик. Әҝәр биз Аллаһа јахынлашмаг истәјириксә, үрәјимиздән гүруру, пахыллығы вә шөһрәтпәрәстлији јерли-дибли силиб атмаға чалышмалыјыг. Јеһова һәлимләри севир. О сөз верир: «Һәлимләр дүнјаны мирас алаҹаглар вә сүлһ боллуғунда ләззәт тапаҹаглар» (Мәзмур 37:11, КМ; Јагуб 4:6).

[Һашијә]