Ибраһим иман нүмунәси

Ибраһим сакит ахшам чағында чөлдә дурур. О, парлаг, улдузлу сәмаја бахыб, там баша дүшмәсә дә, Аллаһын онун нәслини улдузлар гәдәр чохалдаҹағы вәди үзәриндә дүшүнүр (Јарадылыш 15:5). Улдузлар Ибраһимә Јеһованын вәдини хатырладыр вә ону јеринә јетәҹәјинә зәманәт верир. Әҝәр Јеһованын ҝениш каинаты вә онда олан һәр шеји јаратмаға ҝүҹү чатырса, Ибраһимлә Сараја ушаг вермәк Онун әлиндә чәтин дејил. Ибраһим мәһз белә имана саһиб иди.

ИМАН НӘДИР? Мүгәддәс Китаба әсасән, «иман» сөзү алтында ҝөзлә ҝөрүнмәјән шејләрә мөһкәм инам нәзәрдә тутулур. Бу ҹүр иман тутарлы дәлилләрә әсасланыр. Аллаһа иман едән инсан әсас диггәтини Јеһованын нијјәтләринин јеринә јетмәсинә јөнәлдир вә бу вәдләри артыг јеринә јетмиш кими ҝөрүр.

ИБРАҺИМ ИМАНЫНЫ НЕҸӘ ҜӨСТӘРИРДИ? Ибраһим Аллаһын вәдләринә инамыны өз әмәлләри илә ҝөстәрирди. Иманындан ирәли ҝәләрәк о, доғма дијарыны тәрк етди, чүнки Јеһованын она вәд етдији торпағы ҝөстәрәҹәјинә инанырды. Ибраһим әмин иди ки, Кәнан торпағы әввәл-ахыр онун нәслинә нәсиб олаҹаг вә буна ҝөрә дә иманы сајәсиндә һәмин торпағы ҝәзиб-долашды. Иманы ҝүҹлү олдуғундан о, итаәткарлыг ҝөстәриб Исһагы гурбан ҝәтирмәк истәди, чүнки әмин иди ки, лазым ҝәлсә, Јеһова Исһагы өлүләрдән дирилдә биләр (Ибраниләрә 11:8, 9, 17—19).

Ибраһим кечмишә јох, ҝәләҹәјә бахырды. Ур шәһәриндәки һәјат Кәнан дијарындакы һәјата нисбәтән даһа јахшы иди. Буна бахмајараг, Ибраһимлә Сара «чыхдыглары јери даима хатырламырдылар» (Ибраниләрә 11:15). Әксинә, ҝәләҹәкдә Аллаһын онлары вә нәсилләрини неҹә хејир-дуаландыраҹағы барәдә фикирләширдиләр (Ибраниләрә 11:16).

Ибраһимин иманына тутарлы әсас вар идими? Әлбәттә. Јеһова вердији һәр бир сөзүнә садигдир. Ибраһимин нәсли нәтиҹәдә чохалыб Исраил ады илә танынан халга чеврилди. Мүәјјән вахтдан сонра исә исраиллиләр Јеһованын Ибраһимә вәд етдији Кәнан дијарында мәскунлашдылар (Јешуа 11:23).

БУНДАН НӘ ӨЈРӘНӘ БИЛӘРИК? Јеһованын бүтүн вәдләринә садиг чыхаҹағына әмин ола биләрик. Һәтта онлардан бәзиләри инсан нөгтеји-нәзәри илә гејри-мүмкүн ҝөрүнсә дә, Аллаһ үчүн һәр шејин мүмкүн олдуғуна шүбһә етмәмәлијик (Матта 19:26).

Ибраһимин нүмунәси һәмчинин бизә кечмишдә олан шејләри јох, ҝәләҹәкдә алаҹағымыз шејләр һаггында дүшүнмәји өјрәдир. Ҹејсон адлы бир нәфәр дә буну өјрәнмәли олуб. О, инсаны тамамилә ифлиҹ едән ағыр хәстәликдән әзијјәт чәкир. Ҹејсон етираф едир: «Дүзүнү десәм, бәзән кечмиш хатирәләрә далырам. Ән азындан, арвадым Аманданы гуҹагламаг үчүн чох дарыхырам».

Һәр неҹә олса да, Ҹејсон там әминдир ки, Јеһова Өз вәдләрини, о ҹүмләдән јер күрәсини тезликлә Ҹәннәтә чевирәҹәји вә садиг инсанларын там сағламлыг ичиндә әбәди һәјат сүрәҹәји вәдини јеринә јетирәҹәкa (Мәзмур 37:10, 11, 29; Јешаја 35:5, 6; Вәһј 21:3, 4). Ҹејсон дејир: «Гаршыда мәни ҝөзәл ҝүнләрин ҝөзләдијини дүшүнүрәм. Тезликлә һәр шеј — ҝәрҝинлик, нараһатчылыг, гәм-гүссә вә ҝүнаһ әбәдилик арадан галдырылаҹаг». Ҹејсон да, Ибраһим кими, ҝөзәл иман тәзаһүр етдирир, елә дејилми?!

[Һашијә]