Иса Мәсиһ вә Никодем

Ерамызын 30-ҹу илинин Пасха бајрамы әрзиндә Иса Мәсиһ чохлу мөҹүзәләр ҝөстәрир. Бунун нәтиҹәсиндә хејли адам она иман ҝәтирир. Никодем адлы бир јәһуди бу ишләрдән һејрәтә ҝәлир. О, Јәһудиләрин али мәһкәмәси олан Синедрионун үзвүдүр. Никодем даһа чох шеј өјрәнмәк үчүн шәр гарышанда Исанын јанына ҝәлир. Ҝеҹә ҝәлмәјинин сәбәби одур ки, о, јәһуди рәһбәрләринин ҝөзүндән дүшәҹәјиндән горхур.

Никодем сөзә башлајыр: «Рабби, биз билирик ки, сән Аллаһын бизә јолладығы мүәллимсән, чүнки Аллаһ ҝүҹ вермәсә, һеч кәс бу мөҹүзәләри ҝөстәрә билмәз». Иса ҹавабында Никодемә дејир ки, «инсан јенидән доғулмаса, Аллаһын Падшаһлығыны ҝөрә билмәз» (Јәһја 3:2, 3).

Бәс инсан јенидән неҹә доғула биләр? «Мәҝәр о, анасынын бәтнинә ҝириб икинҹи дәфә доғула биләр?» — дејә Никодем ондан сорушур (Јәһја 3:4).

Хејр, јенидән доғулмаг тамам башга мәна дашыјыр. Иса изаһ едир: «Судан вә руһдан доғулмајан Аллаһын Падшаһлығына ҝирә билмәз» (Јәһја 3:5). Иса өзү дә вәфтиз едиләндә белә олмушду. Мүгәддәс руһ онун үзәринә енмиш вә о, «судан вә руһдан» доғулмушду. О заман Аллаһ ҝөјдән: «Бу, Мәним севимли Оғлумдур, Мән ондан чох разыјам», — демәклә онун сәмави Падшаһлыға ҝирәҹәк руһани оғлу олдуғуну бәјан етмишди (Мәтта 3:16, 17). Сонралар, 33-ҹү илин Әллинҹи ҝүн бајрамында вәфтиз олунмуш диҝәр адамлар да мүгәддәс руһу алаҹаг вә Аллаһын јенидән руһдан доғулмуш өвладлары олаҹагдылар (Һәвариләрин ишләри 2:1—4).

Никодем Исанын Падшаһлыг һагда дедикләрини баша дүшмүр. Буна ҝөрә дә Иса она өз хүсуси ролу барәдә әлавә мәлумат верир. Иса Никодемә дејир: «Муса сәһрада иланы јухары галдырдығы кими, инсан Оғлу да јухары галдырылмалыдыр ки, она иман едән һәр адамын әбәди һәјаты олсун» (Јәһја 3:14, 15).

Гәдимдә исраиллиләри илан чалан заман онлар сағ галмаг үчүн мисдән дүзәлдилмиш илана бахмалы иди (Сајлар 21:9). Ејнилә дә, өлүмдән јаха гуртармаг үчүн вә әбәди һәјата говушмаг үчүн инсанлар ҝәрәк Аллаһын Оғлуна иман ҝәтирсинләр. Иса бу хилас ишиндә севән Аллаһын ролуну вурғулајараг Никодемә белә дејир: «Аллаһ дүнјаны о гәдәр севир ки, јеҝанә Оғлуну онун уғрунда фәда етди. Буну она ҝөрә етди ки, она иман едәнләр мәһв олмасын, онларын әбәди һәјаты олсун» (Јәһја 3:16). Беләликлә, хидмәтә башламасындан тәхминән алты ај сонра Иса Јерусәлимдә ајдын ҝөстәрир ки, Јеһова Аллаһ мәһз онун васитәсилә бәшәријјәти хилас едәҹәк.

Иса сөзүнә давам едиб дејир ки, «Аллаһ Өз Оғлуну бәшәријјәти мүһакимә етмәк үчүн», јәни бәшәр нәслини мәһвә мәһкум етмәк үчүн ҝөндәрмәјиб. Әксинә, Аллаһ «бәшәријјәти онун васитәсилә хилас етмәк үчүн дүнјаја ҝөндәрмишдир» (Јәһја 3:17).

Никодем ҝеҹә вахты ҝәлдији үчүн Исанын сөһбәтин сонунда дедији сөзләр лап јеринә дүшүр: «Һөкм үчүн әсас будур: нур [Исанын өзү вә тәлимләри тимсалында] дүнјаја ҝәлди, инсанлар исә нуру јох, гаранлығы севдиләр, чүнки әмәлләри пис иди. Шәр иш ҝөрән нура нифрәт едир вә әмәлләри ифша олунмасын дејә, нура тәрәф ҝетмир. Доғру иш ҝөрән адам исә нура тәрәф ҝедир ки, әмәлләринин Аллаһын ирадәсинә мүвафиг олдуғу ҝөрүнсүн» (Јәһја 3:19—21).

Инди исә фәриси вә Исраилин мүәллими олан Никодемә Исанын Аллаһын нијјәтиндәки ролу һагда дүшүнмәк галыр.