Әрләр, Мәсиһин мәһәббәтини тәглид един!
ЈЕР үзүндәки һәјатынын сон ҝеҹәсиндә Иса садиг һәвариләринә деди: «Сизә бир-биринизи севәсиниз дејә јени бир әмр верирәм: сизи севдијим кими сиз дә бир-биринизи севин. Әҝәр бир-биринизә гаршы мәһәббәтиниз олса, бундан һәр кәс Мәним шаҝирдләрим олдуғунузу биләҹәк» (Јәһ. 13:34, 35). Бәли, һәгиги мәсиһчиләр бир-бириләринә мәһәббәт бәсләмәлидирләр.
Һәвари Павел билаваситә мәсиһчи әрләрә мүраҹиәт едәрәк демишди: «Әрләр, арвадларынызы севин, неҹә ки, Мәсиһ дә иманлылар ҹәмијјәтини севди вә онун уғрунда Өзүнү фәда етди» (Ефес. 5:25). Хүсусилә дә арвады Јеһованын һәср олунмуш хидмәтчиси олан мәсиһчи әр Мүгәддәс Китабын бу нәсиһәтини өз никаһында неҹә тәтбиг едә биләр?
Јығынҹаг Мәсиһ үчүн әзиз иди
Мүгәддәс Китабда дејилир: «Әрләр... өз арвадларыны өз бәдәнләри гәдәр севмәлидирләр. Өз арвадыны севән өзүнү севир. Чүнки һеч ким һеч заман өз бәдәнинә нифрәт етмәмишдир, лакин Рәбб ҹәмијјәти етдији кими, ону једирир вә бәсләјир» (Ефес. 5:28, 29). Иса өз шаҝирдләрини нәвазишлә севир вә онларын гајғысына галырды. Чүнки онлар онун үчүн чох әзиз идиләр. Гејри-камил олмаларына бахмајараг, онлара гаршы мүлајим вә хејирхаһ иди. Иса јығынҹағы ‘бүтүн иззәти илә Өзүнә әрз етмәк’ арзусу илә диггәтини шаҝирдләринин ҝөзәл хүсусијјәтләринә ҹәмләшдирирди (Ефес. 5:27).
Мәсиһ јығынҹаға мәһәббәт тәзаһүр етдирдији кими, әрләр дә арвадларына һәм сөздә, һәм дә әмәлдә мәһәббәт ҝөстәрмәлидирләр. Әри тәрәфиндән бу ҹүр мәһәббәт ҝөрән гадын севилдијини һисс едир вә өзүнү хошбәхт саныр. Диҝәр тәрәфдән исә, евиндә һәр ҹүр раһатлыға малик олан, амма һәјат јолдашы тәрәфиндән диггәт вә мәһәббәт ҝөрмәјән гадын өзүнү бәдбәхт һисс едир.
Әр һәјат јолдашыны гијмәтләндирдијини неҹә ҝөстәрә биләр? Башгаларынын јанында о, арвады илә һөрмәтлә давранаҹаг вә дәстәјинә ҝөрә ону тәрифләјәҹәк. Әҝәр аиләнин рифаһы үчүн ваҹиб олан бир ишдә арвадын бөјүк көмәји олмушдурса, киши буну башгаларына билдирмәкдән чәкинмәјәҹәк. Онлар тәкликдә оланда да гадын онун мәһәббәтини һисс едир. Әринин нәвазишлә она тохунмасы, ҝүлүмсәмәси, бәрк гуҹагламасы вә тәрифләмәси кичик бир шеј кими ҝөрүнсә дә, бу, гадын үчүн бөјүк әһәмијјәт кәсб едир.
‘Онлары гардаш адландырмагдан утанмырды’
Мәсиһ Иса мәсһ олунмуш давамчыларыны ‘гардаш адландырмагдан утанмырды’ (Ибр. 2:11, 12, 17). Мәсиһчи әр унутмамалыдыр ки, арвады ејни заманда онун мәсиһчи баҹысыдыр. Гадынын Јеһоваја һәср олунмасы, вәфтиздән өнҹә вә ја сонра әрә ҝәлмәсиндән асылы олмајараг, никаһ әһдиндән үстүндүр. Јығынҹагда шәрһ верәркән гардаш сәнин һәјат јолдашына «баҹы» дејә мүраҹиәт едир. Әр һәјат јолдашынын тәкҹә Падшаһлыг Залында дејил, евдә дә баҹысы олдуғуну јаддан чыхармамалыдыр. Падшаһлыг Залында олдуғу кими, евдә дә онунла мүлајим давранмаг ваҹибдир.
Әҝәр јығынҹагда әлавә мәсулијјәтләрин варса, јығынҹаг вә аилә мәсулијјәтләри арасында таразлығы горумаг сәнә чәтин ола биләр. Ағсаггалларын вә хидмәти көмәкчиләрин гаршылыглы әмәкдашлығы вә мәсулијјәтләрин дүзҝүн бөлүшдүрүлмәси сајәсиндә сәнә ән чох еһтијаҹы олан баҹына — һәјат јолдашына даһа чох вахт ајыра биләҹәксән. Унутма ки, јығынҹагда сәнә һәвалә олунан тапшырыгларын өһдәсиндән башга гардашлар да ҝәлә биләр, анҹаг һәјат јолдашы кими сәни һеч ким әвәз едә билмәз.
Үстәлик, сән арвадынын башысан. Мүгәддәс Китабда дејилир: «Һәр әрин башы Мәсиһ, арвадын башы әр»дир (1 Кор. 11:3). Сән бу башчылыг вәзифәсини неҹә јеринә јетирмәлисән? Сөзсүз ки, буну јухарыда ҝәтирилән ајәләри арвадына дәфәләрлә ситат ҝәтирмәклә вә ондан өзүнә гаршы һөрмәт тәләб етмәклә јох, мәһәббәтлә етмәк лазымдыр. Һәјат јолдашынла мүнасибәтдә Иса Мәсиһи тәглид етмәк башчылығы дүзҝүн һәјата кечирмәјин ән јахшы јолудур (1 Пет. 2:21).
«Мәним достларымсыныз»
Иса шаҝирдләрини дост адландырмышды. О, онлара демишди: «Артыг сизә гул демирәм; чүнки гул ағасынын нә етдијини билмәз. Амма сизә дост дедим, чүнки Атамдан ешитдијим бүтүн шејләри сизә билдирдим» (Јәһ. 15:14, 15). Иса илә шаҝирдләри арасында јахшы үнсијјәт мөвҹуд иди. Һәмчинин онлар бир чох ишләри бирҝә едирдиләр. «Иса илә шаҝирдләри» Ганада кечирилән тој мәҹлисинә чағырылмышдылар (Јәһ. 2:2). Онларын Ҝетсамани бағы кими бирҝә вахт кечирдикләри вә хошладыглары јерләр варды. Мүгәддәс Китабда дејилир ки, «Иса тез-тез шаҝирдләри илә орада јығышырды» (Јәһ. 18:2).
Әлбәттә, гадын әринин ән јахын досту олдуғуну һисс етмәлидир. Әрлә арвадын бир јердә ҝөрдүкләри ишдән мәмнунлуг дујмасы неҹә дә ваҹибдир! Аллаһа бирҝә хидмәт един. Онун Кәламыны бирликдә арашдырын. Бир-биринизә вахт ајырын: ҝәзинтијә чыхын, сөһбәт един, бир јердә јемәк јејин. Садәҹә әр-арвад јох, јахын дост олун
О, «онлары сона гәдәр севди»
Иса шаҝирдләрини «сона гәдәр севди» (Јәһ. 13:1). Бәзи әрләр бу саһәдә Мәсиһи тәглид етмирләр. Онлар һәтта ‘ҹаванлыгда евләндикләри арвадларыны’ ҝәнҹ гадынлара ҝөрә ата биләрләр (Мал. 2:14, 15).
Башгалары исә, Вилли кими, Мәсиһи тәглид едирләр. Ҝетдикҹә сәһһәти писләшән Виллинин арвады Едитанын узун илләр әрзиндә гајғыја еһтијаҹы варды. Вилли өз һиссләри илә бөлүшүр: «Мән даима өз һәјат јолдашыма Аллаһдан олан бир һәдијјә кими јанашырам вә ону олдуғу кими гәбул едирәм. Бундан әлавә, 60 ил әввәл истәр пис, истәрсә дә јахшы ҝүнүндә ону тәрк етмәјәҹәјимә сөз вермишдим. Мән бу вәдими һеч вахт унутмајаҹағам».
Мәсиһчи әрләр, Мәсиһин мәһәббәтини тәглид един. Аллаһ горхусуна малик олан арвадынызы — баҹынызы вә достунузу гијмәтләндирин.
[20-ҹи сәһифәдәки шәкил]
Һәјат јолдашын сәнин ән јахын достундурму?
[20-ҹи сәһифәдәки шәкил]
«Арвадларынызы севин»