Аллаһа јахынлашын
Аллаһ бизи дәјәрләндирир
‘ҮРӘЈИМИЗ бизи мәһкум едә’ биләр. Мүгәддәс Китаб бу сөзләрлә ҝөстәрир ки, өзүмүзә һәддиндән артыг тәнгиди јанашмағымыза һәрдән үрәјимиз сәбәб ола биләр. О биздә елә фикир јарада биләр ки, санки Аллаһын мәһәббәт вә гајғысына лајиг дејилик. Лакин Мүгәддәс Китаб бизи әмин едир: «Аллаһ үрәјимиздән үстүндүр вә һәр шеји билир» (1 Јәһја 3:19, 20). Аллаһ бизи өзүмүздән даһа јахшы таныјыр. Онун бизим һаггымызда олан рәји бизимкиндән чох фәргләнә биләр. Белә исә, нөгтеји-нәзәри даһа әһәмијјәтли олан Јеһова Аллаһын ҝөзүндә нә дәрәҹәдә дәјәрлијик? Бу суалын ҹавабыны, Исанын ики дәфә чәкдији тәсирли нүмунәдән өјрәнмәк мүмкүндүр.
Бир дәфә Иса демишдир ки, ‘ики сәрчә бир ассаријә сатылыр’ (Матта 10:29, 31). Диҝәр һалда исә, Лука 12:6, 7 ајәләринә әсасән, Иса белә демишдир: «Мәҝәр беш сәрчә ики ассаријә сатылмырмы? Вә Аллаһын јанында онлардан һеч бири унудулмамышдыр... Одур ки, горхмајын; сиз бир чох сәрчәдән даһа дәјәрлисиниз». Бу садә, анҹаг тәсирли нүмунә, Јеһованын һәр бир хидмәтчисинә неҹә јанашдығыны ҝөстәрир.
Гида үчүн истифадә едилән гушлар арасында ән уҹузу сәрчә иди. Шүбһәсиз ки, Иса јохсул гадынларын — бәлкә өз анасынын да — аиләләринә јемәк һазырламаг үчүн бу балаҹа гушлары базардан алдыгларыны ҝөрмүшдү. Ики сәрчәни бир ассаријә, мүасир пул ваһиди илә десәк, беш сентдән ашағы гијмәтә алмаг оларды. Бу гушлар о гәдәр уҹуз иди ки, ики ассаријә дөрд јох, беш сәрчә алмаг оларды — бешинҹини мүфтә верирдиләр.
Иса изаһ етди ки, «Аллаһын јанында онлардан [сәрчәләрдән] һеч бири унудулмамышдыр» вә ја Атанын хәбәри олмадан «онлардан һеч бири јерә дүшмәз» (Матта 10:29). Јеһова, бәлкә дә, јараланыб јерә дүшән, јахуд јем ахтармаг үчүн јерә енән һәр бир сәрчәни ҝөрүр. Әһәмијјәтсиз кими ҝөрүнән бу гушлары Јеһова јарадыб вә буна ҝөрә дә онлары унудараг гајғысыз гојмаз. Әслиндә, Јеһова сәрчәләри дәјәрләндирир, чүнки Онун үчүн гијмәтли варлыглардыр. Исанын чәкдији бу нүмунәнин мәғзини баша дүшүрсүнүзмү?
Иса халгы өјрәдәркән чох вахт мүгајисәдән истифадә едәр вә бөјүк мәна кәсб едән шејләри кичик нүмунәләр әсасында изаһ едәрди. Мәсәлән, Иса һәмчинин демишдир: «Алагарғалара бахын: онлар нә әкир, нә бичир; онларын нә анбары, нә дә тахыл мәнбәји вардыр вә Аллаһ онлары једиздирир. Сиз гушлардан нә гәдәр чох дәјәрлисиниз!» (Лука 12:24). Инди Исанын сәрчәләр һаггында дедији сөзләрин мәнасы ајдындыр: әҝәр Јеһова бу балаҹа гушларын гејдинә галырса, онда Ону севән вә Она хидмәт едән инсанлара нә гәдәр чох гајғы ҝөстәрир?!
Бунунла да Исанын сөзләриндән ајдын олур ки, биз ‘үрәјимиздән үстүн’ олан Аллаһын диггәт вә мәһәббәтинә лајиг олмадығымызы дүшүнмәли дејилик. Мәҝәр тәсәлливериҹи дејилми ки, һәрдән өзүмүздә ҝөрә билмәдијимиз шејләри Јараданымыз ҝөрмәјә гадирдир?
[Иҹазә илә]
Сәрчәләр: © ARCO/D. Usher/age fotostock