Инсан Оғлу зүһур едәҹәк

Иса пејғәмбәр һал-һазырда ја Сәмәријјәдә, ја да Ҹәлиләдәдир. Фәрисиләр ондан Аллаһын Падшаһлығынын ҝәлиши барәдә сорушурлар. Онлар елә билирләр ки, Падшаһлыг бөјүк тәнтәнәјлә, тәмтәрагла ҝәләҹәк. Лакин Иса Мәсиһ дејир: «Аллаһын Падшаһлығы ачыг-ашкар шәкилдә ҝәлмәјәҹәк. Онун барәсиндә “бахын, бурададыр” ја “орададыр” демәјәҹәкләр. Чүнки Аллаһын Падшаһлығы араныздадыр» (Лука 17:20, 21).

Ола билсин, бәзиләри дүшүнүр ки, Иса Мәсиһ Падшаһлығын Аллаһа ибадәт едәнләрин үрәјиндә олдуғуну дејир. Лакин Аллаһын Падшаһлығы Мәсиһин сөһбәт етдији фәрисиләрин үрәјиндә һеч ҹүр ола билмәз. Әслиндә, Падшаһлығын тәјин едилмиш падшаһы Иса Мәсиһ онларла олдуғу үчүн Аллаһын Падшаһлығы онларын арасындадыр (Мәтта 21:5).

Еһтимал ки, фәрисиләр ҝедәндән сонра Иса Падшаһлығын ҝәлиши һаггында шаҝирдләринә әлавә мәлуматлар верир. О, падшаһ кими һүзуруну вурғулајараг онлары хәбәрдар едир: «Елә бир вахт ҝәләҹәк ки, инсан Оғлунун ҝүнләриндән бирини ҝөрмәји чох арзулајаҹагсыныз, амма ҝөрмәјәҹәксиниз» (Лука 17:22). Инсан Оғлу, јәни Иса Мәсиһ Падшаһлыгда ҝәләҹәкдә һөкмранлыг едәҹәк. Бәзи шаҝирдләр, ола билсин, о вахтын һәсрәтини чәкәҹәкләр, амма онлар сәбир едиб Аллаһын тәјин етдији вахты ҝөзләмәлидирләр.

Иса пејғәмбәр сөзүнә давам едир: «Сизә “бах, орададыр!”, јахуд “бах, бурададыр!” дејәҹәкләр. Ҝетмәјин, онларын далынҹа дүшмәјин. Чүнки шимшәк чаханда ҝөјүн бир уҹундан о бири уҹуна гәдәр неҹә парлајырса, инсан Оғлу да зүһур едәҹәји ҝүн белә олаҹаг» (Лука 17:23, 24). Иса Мәсиһин шаҝирдләри сахта мәсиһиләрә ујмамаг үчүн нә етмәлидирләр? Мәсиһин сөзләриндән мәлум олур ки, шимшәк бүтүн ҝөј үзүндә ҝөрүндүјү кими, онун Падшаһлыг тахтына чыхмасы да ону ҝөзләјәнләр үчүн ајдын ҝөрүнәҹәк.

Сонра Иса пејғәмбәр ҝәләҹәк һадисәләри гәдимдә олмуш һадисәләрлә әлагәләндирәрәк өзүнүн иштиракы заманы инсанларда һансы әһвал-руһијјә олаҹағыны ҝөстәрир: «Нуһун вахтында неҹә идисә, инсан Оғлунун вахтында да елә олаҹаг... Лутун вахтында да белә иди: инсанлар јејир-ичир, алыр-сатыр, әкир, тикирдиләр. Амма Лут Сәдумдан чыхдығы ҝүн ҝөјдән атәш вә күкүрд јағыб һамыны мәһв етди. Инсан Оғлунун зүһур едәҹәји ҝүндә дә белә олаҹаг» (Лука 17:26—30).

Иса Мәсиһ һеч дә демир ки, һәзрәти Нуһун вә һәзрәти Лутун мүасирләри сырф јемәк-ичмәк, алгы-сатгы, әкмәк вә тикмәк кими нормал ишләрә ҝөрә мәһв едилдиләр. Аллаһын бу садиг бәндәләри дә өз аиләләри илә бирҝә бу ишләрин бәзиләрини ҝөрүрдүләр. Башгалары исә бу ишләри ҝөрүр, лакин Аллаһын нијјәтинә вә јашадыглары вахта мәһәл гојмурдулар. Буна ҝөрә дә Иса Мәсиһ шаҝирдләрини хәбәрдар едир ки, онлар диггәтләрини Аллаһын нијјәтинә јөнәлтсинләр вә даима Аллаһын ирадәсини јеринә јетирмәклә мәшғул олсунлар. О, бунунла шаҝирдләринә Аллаһын һөкм ҝүнүндән гуртулмағын јолуну ҝөстәрир.

Шаҝирдләр еһтијатлы олмалы идиләр ки, ҝеридә галан, јәни әтрафларындакы шејләр онлары өзләринә чәкмәсин. Мәсиһ дејир: «О ҝүн ким дамда оларса, әшјаларынын далынҹа евә дүшмәсин, тарлада олан да ҝери гајытмасын. Лутун арвадыны һеч вахт јадыныздан чыхармајын» (Лука 17:31, 32). Бәли, о дуз һејкәлинә дөнмүшдү.

Мәсиһ падшаһлыг етмәјә башлајанда һансы вәзијјәтин һөкм сүрәҹәјини тәсвир едәрәк сөзүнә белә давам едир: «Һәмин ҝеҹә ики нәфәр бир јатагда олаҹаг. Бири ҝөтүрүләҹәк, о бириси галаҹаг» (Лука 17:34). Бәли, бәзиләри хилас олаҹаг, бәзиләри исә һәјатларыны итирәҹәк.

Шаҝирдләр сорушур: «Аға, һара?» О ҹаваб верир: «Ҹәсәд һарададырса, гарталлар да ора јығышаҹаг» (Лука 17:37). Бәли, бәзиләри ити ҝөзлү гартал кими олаҹаг. Шаҝирдләр инсан Оғлу олан Мәсиһин башына јығышаҹаг. О вахт Иса Мәсиһ садиг шаҝирдләрини хиласа апаран һәгигәтләрлә тәмин едәҹәк.