«Изин вер евә гајыдаг»

Бир вахтлар Јеһова Аллаһа ибадәт етмиш, сонралар исә мүхтәлиф сәбәбләрә ҝөрә бу јолдан ајрылмыш адамлар дүшүнә биләр: ҝөрәсән, гајытсам Аллаһ мәни гәбул едәр?! Бу һиссләр сизә дә танышдыр? Онда бу мәгалә сизә үнванланыб.

«ЈЕҺОВАЈА јалварырдым ки, ҝери гајытмағыма изин версин, Ону инҹитдијимә ҝөрә мәни бағышласын». Бу сөзләри Јеһова Аллаһын нәсиһәтләрилә бөјүмүш, сонрадан исә Ондан узаглашмыш бир гадын демишдир. Бу гадынын чәкдији пешманчылыға биҝанә галмаг мүмкүн дејил. Бәс ҝөрәсән, Аллаһ Онун јолуну тәрк етмиш адамлара неҹә јанашыр? Онлары хатириндән силмәјиб ки? Ҝери гајытмаларыны истәјирми? Бу суаллара ҹаваб алмаг үчүн Јеремја пејғәмбәрин јаздыгларындан бир парчаја мүраҹиәт едәк. Әминик ки, орадакы сөзләр үрәјинизи исиндирәҹәк. (Јеремја 31:18—20 ајәләрини охујун.)

Пејғәмбәр бу сөзләри јазанда онгәбиләли Исраил падшаһлығынын әһалиси сүрҝүндә иди. Ерамыздан әввәл 740-ҹы илдә, Јеремјанын јашадығы дөврдән нечә-нечә онилликләр габаг, Јеһова Аллаһ бу өлкәни Ашшур падшаһлығына тәслим етдиa. Бу, Аллаһын ҹәзасы иди, чүнки Исраил халгы пејғәмбәрләрин чохсајлы хәбәрдарлыгларына мәһәл гојмајыб ҝүнаһ јолу илә ҝедирди (2 Падшаһлар 17:5—18). Аллаһын рәғбәтини итирмиш, јурд-јувасындан дидәрҝин дүшмүш халг инадындан дөнәҹәкдими? Јеһова онлары унутмамышды ки? Ҝери гајытмаларына изин верәҹәкдими?

«Төвбә етдим»

Халг әсирликдә оланда ағлы башына ҝәлди вә төвбә етди. Онларын сәмими пешманчылығы Аллаһын ҝөзүндән јајынмады. Јеһова Аллаһ көләликдә олан халгынын һалыны белә тәсвир едир:

«Мән Ефрајимин наләләрини ешитдим» (18-ҹи ајә). Аллаһ-Таала ҝүнаһларына ҝөрә аһ-зар едән исраиллиләри ешитди. Бир алим гејд едир ки, бурада ишләнән «налә етмәк» фели титрәмәк, јырғаламаг мәналарыны да дашыјыр. Бу вәзијјәтдә онлар дикбашлығы уҹбатындан башына неҹә мүсибәт ачдығыны дүшүнән, кәдәрли-кәдәрли башыны булајараг ата оҹағынын һәсрәтини чәкән оғула бәнзәјирдиләр (Лука 15:11—17). Ҝәлин бахаг, онлар нә дејирдиләр.

«Сән мәни өјрәдилмәмиш дана кими тәрбијәләндирдин» (18-ҹи ајә). Халг өзүнү хам ҹөнҝә кими апардығыны баша дүшүб бу ҹәзаја лајиг олдуғуну етираф едир. Бу бәнзәтмәни ачыглајан бир шәрһдә дејилир ки, халг лап әввәлдән өз хошу илә бојундуруға ҝирсәјди, онлары гырманҹламаг лазым ҝәлмәјәҹәкди.

«Мәни ҝери гајтар, гајыдым, чүнки Аллаһым Рәбб Сәнсән» (18-ҹи ајә). Зүлм әлиндә боғулан халг Аллаһа бојун әјиб имдад диләмәјә башлады. Онлар ҝүнаһ јолларында азыб галмышдылар, инди исә Аллаһа јалварырдылар ки, О, онлара көмәк едиб Өз лүтфүнә гајтарсын. Башга бир тәрҹүмәдә ајәнин бу һиссәси белә верилир: «Аллаһымыз Сәнсән, изин вер евә гајыдаг» («Ҹонтемпорарј Енҝлисһ Версион»).

«Мән... төвбә етдим... утандым, рүсвај олдум» (19-ҹу ајә). Исраиллиләр ҝүнаһларыны бојунларына алмышдылар, әмәлләринә ҝөрә бәрк пешманчылыг чәкирдиләр. Рүсвајчылыгдан, хәҹаләтдән санки синәләринә дөјүрдүләр (Лука 15:18, 19, 21).

Бәли, халг төвбә едирди. Онлар гәм, кәдәр ичиндә ҝүнаһларыны ачыб Аллаһа етираф едирдиләр. Артыг пис јолларындан әл чәкмишдиләр. Ҝөрәсән, онларын бу пешманчылығы Аллаһын үрәјини јумшалдаҹагды? Ҝөрәсән, О, онлары ҝери гајтараҹагды?

«Она һәдсиз рәһмим ҝәлир»

Јеһова Аллаһ Исраил халгыны чох севирди. О демишди: «Мән Исраилин атасыјам, Ефрајим дә илк оғлумдур» (Јеремја 31:9). Ахы, хәҹаләтдән јерә ҝирмәјә һазыр олан өвладыны ата неҹә ҝери бурахмаја биләр? Ҝөрүн, Јеһова халгына бәсләдији аталыг һиссини неҹә тәсирли сөзләрлә ифадә едир:

«Ефрајим әзиз оғлум дејилми? Мәним разы олдуғум өвлад дејилми? Һәр дәфә әлејһинә данышанда јенә ону јадыма салырам» (20-ҹи ајә). Бу сөзләр лап адамын үрәјини риггәтә ҝәтирир. Тәләбкар олмагла јанашы өвладыны севән валидејн кими, Јеһова халгыны ҝүнаһдан чәкиндирмәк үчүн она дәфәләрлә хәбәрдарлыг етмиш, бир нөв онун әлејһинә данышмаға мәҹбур олмушду. Халг исә инадкарлыг ҝөстәриб сөзә гулаг асмаг истәмәјәндә О, онлары сүрҝүнә ҝөндәрди, санки евдән говду. Дүздүр, Јеһова халгыны ҹәзаландырды, лакин ону унутмады. О, һеч вахт белә етмәз. Ахы нәвазишли ата өвладыны неҹә унуда биләр? Инди ҝәлин бахаг, Јеһова халгынын пешманчылығыны ҝөрәндә һансы һиссләри кечирирди.

«Үрәјим онун үчүн сызлајырb, Она һәдсиз рәһмим ҝәлир» (20-ҹи ајә). Јеһова халгынын хиффәтини чәкирди. Халгын сәмими гәлбдән етдији төвбә Онун үрәјинә тәсир етмишди. О, һәсрәтлә онларын гајытмағыны ҝөзләјирди. Иса Мәсиһин авара оғул һаггында данышдығы мәсәлдәки ата кими, Јеһованын да үрәји јанырды. О, онлары јенидән гәбул етмәк, бир нөв бағрына басмаг истәјирди (Лука 15:20).

«Јеһова, изин вер ҝери гајыдым!»

Јеремја 31:18—20 ајәләри бизә Јеһованын нә гәдәр шәфгәтли, нә гәдәр рәһмли олдуғуну ҝөстәрир. Аллаһ бир вахтлар Она гуллуг етмиш инсанлары унутмур. Белә адамлар Она тәрәф дөнмәк истәјәндә О бағышламаға һазырдыр (Мәзмур 86:5). Јеһова үрәји пешманчылыг ичиндә говруланлардан үз дөндәрмир (Мәзмур 51:17). Әксинә, онларын јолуну һәсрәтлә ҝөзләјир (Лука 15:22—24).

Мәгаләнин әввәлиндә сөзләри ҝәтирилән гадын Јеһоваја тәрәф гајытмаг үчүн аддым атды вә Јеһованын Шаһидләринин јығынҹағына ҝәлди. Бу аддымы атмаг она һеч дә асан олмамышды. Әввәлҹә бу гадын, мәнфи һиссләрлә мүбаризә апармалы олмушду. О дејир: «Өзүмү һеч һесаб едирдим». Јығынҹағын ағсаггаллары она тәскинлик вердиләр вә руһани ҹәһәтдән дирчәлмәјә көмәк етдиләр. О, үрәк долусу миннәтдарлыгла данышыр: «Шүкүр олсун Јеһоваја ки, мәнә ҝери гајытмаға изин верди!»

Ола билсин, сиз дә һансыса сәбәбләр уҹбатындан Јеһоваја ибадәти тәрк етмисиниз. Әҝәр ҝери гајытмаг арзунуз варса, сизи Јеһованын Шаһидләринин јығынҹағына ҝәлмәји дәвәт едирик. Билин ки, «изин вер евә гајыдаг» дејә јалваранларын диләјинә Јеһова Аллаһ шәфгәт вә мәрһәмәтлә һај верир.

[Һашијәләр]