Zəbur

27 Yehova nurum,+ nicatımdır,

Məni kim qorxuda bilər?+

Yehova ömrümün qalasıdır,+

Kim məni dəhşətə sala bilər?

 2 Bədəməllər məni parçalamaq üçün üstümə cumanda+

Büdrədilər, yıxıldılar bu yağılar, bu düşmənlər.

 3 Mənə qarşı bir ordu düşərgə salsa da,

Ürəyimə qorxu düşməz.+

Mənə qarşı döyüş başlasa da,

Yenə arxayınam.

 4 Yehovadan bir şey dilədim,

Arzum budur ki,

Ömrüm boyu Yehovanın evində qalım,+

Yehovanın hüsnünü görüm,

Məbədinə heyran-heyran tamaşa edim.+

 5 Dar günümdə məni pənahında saxlar,+

Çadırında, xəlvət yerdə gizlədər,+

Uca qaya başına qaldırar.+

 6 Başım dövrəmdəki düşmənlərdən yuxarıdır,

Onun çadırında şadyanalıqla qurban gətirərəm,

Yehovanı nəğmələrdə tərənnüm edərəm.

 7 Sənə fəryad edəndə məni eşit, ey Yehova,+

Mənə lütf göstər, mənə hay ver.+

 9 Üzünü məndən gizlətmə,+

Qulunu qəzəblə qovma.

Sənsən köməyim,+

Məni atma, tərk etmə, ey nicatımın Allahı.

10 Doğma atam, anam məni atsalar belə,+

Yehova qəbul edər.+

11 Ey Yehova, mənə yolunu öyrət,+

Məni düşmənlərimdən qoruyub düz yolla apar,

12 Məni düşmənlərimin əlinə salma.+

Mənə qarşı yalançı şahidlər qalxıb,+

Mənə hədə-qorxu gəlirlər.

14 Ümidini Yehovaya bağla,+

Cəsur, möhkəm ol.+