Zəbur

 2 Şər adam qürurlanıb məzlumu təqib edir,+

Amma qurduğu fitnələrin toruna özü düşəcək.+

 3 Şər adam nəfsi ilə öyünər,+

Acgözə alqış edər*;

נ [Nun]

 4 Şər adam qürurundan Allahı axtarmaz,

«Allah yoxdur», — deyər.+

 5 Firavan yaşayar,+

Sənin hökmlərini dərk etməz,+

Onunla ədavət aparanların üstünə fınxırar.

 6 Ürəyində deyər: «Əsla sarsılmaram,

Nəsillər gəlib-gedər, mənə heç nə olmaz».+

 7 Ağzı lənət, yalan, hədə ilə doludur,+

Dilinin altında bəla var, şər var.+

 8 Kəndlərin qırağında pusqu qurar,

Xəlvət yerdən çıxıb günahsızı öldürər.+

 9 Yuvada oturmuş aslan kimi pusar,+

Məzlumu qapmaq üçün güdər,

Torunu dartıb onu tutar.+

10 Qurbanları əzilər, tapdanar,

Biçarələr onun pəncəsinə keçər.

11 Ürəyində deyər: «Allah unudub,+

Üzünü yana çevirib,

Heç vaxt buna fikir verməz».+

14 Lakin Sən dərdi, əzabı görürsən,

Bunları izləyirsən, əlac qılırsan.+

Fağır üzünü Sənə tutar,+

Yetimin dayağı Sənsən.+

15 Pisin, şər adamın əl-qolunu qır ki,+

Axtaranda daha tapmayasan pisliyini.

17 Sən həlimlərin diləyini eşidərsən, ey Yehova,+

Onları ürəkləndirərsən,+ səslərini diqqətlə dinləyərsən.+

18 Yetimə, əzilənə haqq qazandırarsan ki,+

Torpaqdan yaranmış fani insan bir daha onları qorxutmasın.+