Nəğmə 159
Yehovaya şərəf verin
1. Varmı Sənə tay, Yehova?
Sənsən Rəbbi aləmin.
Bol məhəbbət göstərirsən,
Bəs necə verim əvəzin?
Güc, əzəmət xislətindir,
Bu, xilqətdən görünür.
Kiməm ki, mən, ey Yehova,
Mənə bəxş edirsən lütfün.
NƏQƏRAT
Yehova Rəbb, ey əbədi Padşah,
Ucaldıram həmd Sənə.
Çün yalnız Sən oldun mənə pənah,
Sən layiqsən şərəfə,
Qüdrətə, şan-şöhrətə.
2. Sən ömrümün sahibisən,
Şad eyləyim qəlbini.
Saf sevgindən danışaram,
Bilsin qoy dünya ismini.
Bu şərəfli xidmətin mən
Daim qədrin qoy bilim.
Sən güc-qüvvət mənbəyimsən,
Kömək et, yolunla gedim.
NƏQƏRAT
Yehova Rəbb, ey əbədi Padşah,
Ucaldıram həmd Sənə.
Çün yalnız Sən oldun mənə pənah,
Sən layiqsən şərəfə,
Qüdrətə, şan-şöhrətə.
3. Ey Yaradan, mən heyranam
Xəlq etdiyin aləmə.
Əl işlərin nə gözəldir,
Sevinc bəxş edir könlümə.
Bol məhəbbət və hikmətlə
Sən dünyanı yaratdın.
Necə böyük bir şərəfdir
Adın daşımaq, Allahım.
NƏQƏRAT
Yehova Rəbb, ey əbədi Padşah,
Ucaldıram həmd Sənə.
Çün yalnız Sən oldun mənə pənah,
Sən layiqsən şərəfə,
Qüdrətə, şan-şöhrətə.
(Həmçinin baxın: Zəb. 96:1—10; 148:3, 7.)